Category: Κείμενα

 

Summer in Greece

 

Η περίοδος καλοκαιρινής περιόδου υπήρξε παραδοσιακά μεγάλη ευκαιρία για την πολιτική εξουσία να χαράζει την στρατηγική της, εκμεταλλευόμενη την έλλειψη της όποιας κοινωνικής αντίστασης. Η άτυπη αυτή ‘’εκεχειρία’’ πήγε περίπατο και φέτος, από πολύ νωρίς, ξεκινώντας από την ψήφιση του Μεσοπρόθεσμου.

 

Η πρώτη 48ωρη γενική απεργία μετά την μεταπολίτευση, οι πολύωρες και μαζικές συγκρούσεις  στους δρόμους της Αθήνας , όπως και οι τουλάχιστον 500 τραυματίες που ήταν απόρροια της ωμής βίας από τις δυνάμεις καταστολής, αποτελούν γεγονός. Το Μεσοπρόθεσμο ψηφίστηκε αποδεικνύοντας ξεκάθαρα τις διαθέσεις της εξουσίας ώστε να διασφαλίσει τα συμφέροντα του κεφαλαίου.

 

Φυσικό αποτέλεσμα αυτής της επιθετικής στρατηγικής που ακολουθεί η πολιτική εξουσία δεν είναι άλλο από τη συνεχώς αυξανόμενη υποτίμηση της ζωής μας. Το κράτος πρόνοιας το οποίο υπήρξε προϊόν των αγώνων των χαμηλότερων κοινωνικών στρωμάτων, αν και κατέληξε εν μέρη εργαλείο για την συναίνεσή μας στα παιχνίδια των από πάνω, εξαλείφετε. Η κρατική περιουσία οδηγείται στην ιδιωτικοποίηση εκτός της αστυνομίας που συνεχώς αναβαθμίζεται. Μερικά παραδείγματα της επίθεσης αυτής προς τα χαμηλότερα κοινωνικά στρώματα που σχεδιάζονται να εφαρμοστούν είναι η εκτόξευση του ΦΠΑ από 13% σε 23% στα είδη εστίασης, η εξίσωση του πετρελαίου θέρμανσης με το πετρέλαιο κίνησης (!), καθώς και η αφαίρεση 150.000 εργαζομένων από τη λίστα των  βαρέων και ανθυγιεινών.

Η πολιτική που μπαίνει σε ισχύ για τον δημόσιο τομέα ακολουθεί το μοντέλο προσλήψεων 1:5 (1 πρόσληψη για κάθε 5 αποχωρήσεις) με μόνη εξαίρεση την αστυνομία που στο διάστημα Ιουλίου- Αυγούστου κυμάνθηκαν στις 3000.

 

Στόχος της πολιτικής αυτής είναι η μείωση των κρατικών δαπανών για την μισθοδοσία του δημοσίου που θα φτάσει το 80% μέχρι το 2015. Και όλα αυτά με φόντο την επίσημη ανεργία να ξεπερνάει στα μέρη μας το 20% χρησιμοποιώντας την τα αφεντικά ως μέσο εκφοβισμού και υποβάθμισης της εργασίας.

 

Η καλοκαιρινή κρατική επίθεση συνεχίζεται με την αναδιάρθρωση στον τομέα της εκπαίδευσης μέσα απ’ την ψήφιση του νέου νομοσχεδίου της Διαμαντοπούλου. Το κράτος θέλοντας να ανταπεξέλθει και να δραπετεύσει απ’ την οικονομική του κρίση, μεταφέρει το κόστος της παιδείας είτε σε ιδιώτες επενδυτές δίνοντας τους το δικαίωμα στην χρηματοδότηση και συν-διοίκηση του πανεπιστημίου, είτε στους ίδιους τους φοιτητές-πελάτες μέσω της επιβολής διδάκτρων. Τα όποια ψήγματα δωρεάν παιδείας είχαν απομείνει (όπως η σίτιση, η στέγαση και άλλες παροχές) κατευθύνονται προς την ιδιωτικοποίηση, ενώ παράλληλα η μεθόδευση για την υπερεντατικοποίηση των σπουδών επιταχύνεται. Απ’ το νομοσχέδιο δεν εξαιρέθηκε και η θεσμική κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου, κατάργηση που επιδιώκει να καταστείλει τις όποιες κοινωνικές αντιστάσεις δραστηριοποιούνται και οργανώνονται μέσα απ’ αυτό. Και όλα αυτά κάτω από ένα μεγάλο κλίμα συναίνεσης σχεδόν όλων των πολιτικών δυνάμεων που αποδεικνύει αδιαμφισβήτητα ότι αυτή η αλλαγή ήταν ζωτικής σημασίας για τη διασφάλιση της κυρίαρχης πολιτικής και των συμφερόντων της.

 

Το μέλλον μας είτε κρίνοντας από τα νούμερα είτε από τις καταστάσεις που βιώνουμε καθημερινά γύρω μας θα είναι πολύ δύσκολο και αβέβαιο. Υπάρχουν δύο δρόμοι: είτε θα αρκεστούμε στον ήδη υπάρχον κανιβαλισμό και θα προσπαθούμε να εκμεταλλευόμαστε ο ένας τον άλλον κλείνοντας τα μάτια στις πραγματικές αιτίες αυτής της κρίσης(μας θυμίζει λίγο την ιστορία με το γαϊδούρι και το καρότο) είτε θα συνειδητοποιήσουμε ποιοι είναι οι πραγματικοί μας εχθροί και θα αποζητήσουμε μια έξοδο από τον καπιταλισμό και όχι μόνο από την κρίση του αναζητώντας την αξιοπρέπεια ,την αλληλεγγύη και την ελευθερία.

Αυτόνομο Στέκι Ξάνθης

Στις 19 Ιούλη συμπληρώνονται 75 χρόνια από την έναρξη της Ισπανικής Επανάστασης. Για ένα σύντομο χρονικό διάστημα, ο καπιταλισμός και το κράτος αντικαταστάθηκαν από την αλληλεγγύη, την αλληλοβοήθεια και τον σεβασμό για τους άλλους. Εργάτες και αγρότες οι οποίοι είχαν επηρεαστεί βαθύτατα από τα αναρχικά ιδεώδη, λειτούργησαν την κοινωνία συλλογικά και πήραν ξανά στα χέρια τους τον έλεγχο των ζωών τους, της βιομηχανίας και της γης. Ένα κεντρικό ζήτημα της επανάστασης, ήταν ο αγώνας ενάντια σε μία προσπάθεια εγκαθίδρυσης του φασισμού στην Ισπανία. Θυμόμαστε τόσο τα εκπληκτικά επιτεύγματα όσο και τις τραγωδίες της Ισπανικής επανάστασης και προσπαθούμε να μάθουμε από τα λάθη των συντρόφων μας.

Τα αναρχικά και τα συνδικαλιστικά ιδανικά, είχαν ριζώσει βαθιά ανάμεσα στους Ισπανούς αγρότες και εργάτες. Το 1911 ιδρύθηκε ένα μαζικό επαναστατικό συνδικάτο, η CNT (Εθνική Συνομοσπονδία Εργατών). Είχε δύο στόχους: πρώτον, τον αγώνα ενάντια στ’ αφεντικά μέσω της μαζικής δράσης καθημερινά και δεύτερον την πραγμάτωση της αναρχικής επανάστασης, οργανώνοντας τους εργάτες και τους φτωχούς ώστε να πάρουν πίσω τη γη τους, τα εργοστάσια και τα μεταλλεία.

Η CNT οδήγησε πολλούς μαχητικούς και επιτυχημένους αγώνες ενάντια στ’ αφεντικά και την κυβέρνηση. Το 1936 ήταν το μεγαλύτερο συνδικάτο στην Ισπανία και μετρούσε κοντά στα 2 εκατομμύρια μέλη. Αλλά η CNT ήταν πάντα δημοκρατική και παρά το τεράστιο μέγεθός της δεν είχε ποτέ πάνω από έναν έμμισθο επίσημο εκπρόσωπο.

Οι Αναρχικοί δεν περιόριζαν τον εαυτό τους μέσα στους χώρους εργασίας. Οργάνωσαν ακόμα μια αναρχική ομάδα για να δουλεύει μέσα στα συνδικάτα (τη FAI) και διοργάνωναν μποϋκοτάζ ενοικίων στις φτωχές γειτονιές. Στη CNT συμμετείχαν εργαζόμενοι αγρότες, γεωργικοί εργάτες και άνεργοι. Ακόμα οργάνωναν σχολεία για τους εργάτες.

Τον Ιούλιο του 1936 οι φασίστες με ηγέτη τον στρατηγό Φράνκο και με τις πλάτες των πλουσίων και της Εκκλησίας, προσπάθησαν να καταλάβουν την εξουσία στην Ισπανία. Η εκλεγμένη κυβέρνηση (το Λαϊκό Μέτωπο, συνασπισμός αριστερών κομμάτων) δεν μπορούσε και δεν ήταν πρόθυμη να αντιμετωπίσει τους φασίστες. Προσπάθησε ακόμα να επιτύχει και μια συμφωνία με τους φασίστες διορίζοντας έναν δεξιό ως πρωθυπουργό. Γιατί; Γιατί προτίμησαν τον συμβιβασμό με τους δεξιούς, προστατεύοντας την περιουσία και την εξουσία τους, αντί να οπλίσουν τους εργάτες και τους φτωχούς για την αυτοάμυνά τους.

Ευτυχώς οι εργάτες και οι αγρότες δεν περίμεναν την κυβέρνηση να δράσει. Η CNT κήρυξε γενική απεργία και οργάνωσε την ένοπλη αντίσταση στο επιχειρούμενο πραξικόπημα. Άλλα συνδικάτα και αριστερές ομάδες ακολούθησαν τη CNT.

Μ’ αυτό τον τρόπο ο λαός ήταν σε θέση να σταματήσει τους φασίστες στα δύο τρίτα της ισπανικής επικράτειας. Σύντομα έγινε εμφανές σε αυτούς τους εργάτες και τους γεωργούς πως δεν ήταν μόνο ένας πόλεμος εναντίων των φασιστών, αλλά η αρχή μίας επανάστασης! Η αναρχική επιρροή ήταν παντού: εργατικές πολιτοφυλακές συγκροτήθηκαν ανεξάρτητα απ’ το κράτος, οι εργάτες απέκτησαν τον έλεγχο στους χώρους εργασίας τους και οι αγρότες κατέλαβαν τη γη.

Οι επιτυχίες της επανάστασης ήταν πολλές, παρ’ όλα αυτά είμαστε σε θέση να εξετάσουμε μερικές μόνο από τις νίκες των Ισπανών εργατών και αγροτών εδώ. Σ’ αυτές τις νίκες συμπεριλαμβάνεται η γενική κατάληψη της γης και των εργοστασίων.

Οι μικροκαλλιεργητές και οι εργάτες γης αντιμετώπιζαν εξαιρετικά σκληρές συνθήκες στην Ισπανία. Η ασιτία και η καταστολή ήταν μέρος της καθημερινότητάς τους, και έτσι ο αναρχισμός ήταν ιδιαίτερα ισχυρός στην ύπαιθρο. Κατά τη διάρκεια της επανάστασης, περίπου 7 εκατομμύρια αγρότες και γεωργοί δημιούργησαν εθελοντικές κολεκτίβες στις αντιφασιστικές περιοχές. Αφότου οι ιδιοκτήτες γης έφευγαν, μία συνέλευση στηνόταν στο χωριό. Εάν λαμβανόταν μια απόφαση για κολεκτιβοποίηση, όλη η γη, τα εργαλεία και τα ζώα συγκεντρώνονταν για το σύνολο της κολεκτίβας. Δημιουργήθηκαν ομάδες για την επίβλεψη διάφορων τομέων της εργασίας, ενόσω μία εκλεγμένη επιτροπή συντόνιζε τις δραστηριότητες της κολεκτίβας. Κάθε κολεκτίβα είχε τακτικές γενικές συνελεύσεις στην οποία συμμετείχαν όλα τα μέλη της. Κανείς δεν ήταν υποχρεωμένος να ενταχθεί στην κολεκτίβα. Τους δινόταν αρκετή γη για γεωργική χρήση, αλλά απαγορευόταν η πρόσληψη εργατών για τη δούλεψή της. Πολλοί «ατομιστές» εντάχθηκαν τελικά στις κολεκτίβες όταν πείστηκαν πόσο επιτυχημένες ήταν.

Ο αναρχισμός ενέπνευσε μαζικούς μετασχηματισμούς στη βιομηχανία. Οι εργάτες πήραν τον έλεγχο των χώρων εργασίας τους και διεύθυναν την παραγωγή από μόνοι τους και προς όφελος των Ισπανών εργατών και αγροτών. Το σύστημα του τραμ στη Βαρκελώνη αποτελεί ένα εξαιρετικό παράδειγμα του πόσο καλύτερα είναι τα πράγματα κάτω από την άμεση διαχείριση των εργατών. Στις 24 Ιούλη 1936 τα πληρώματα των τραμ αποφάσισαν από κοινού την αυτοδιαχείριση όλου του συστήματος των τραμ. Μέσα σε 5 ημέρες, 700 τραμ τέθηκαν σε κίνηση αντί για τα συνηθισμένα 600. Οι μισθοί εξισώθηκαν και οι συνθήκες εργασίας βελτιώθηκαν, μαζί με δωρεάν ιατρική περίθαλψη που παρεχόταν στους εργαζόμενους.

Όλοι επωφελήθηκαν από τον εργατικό έλεγχο του δικτύου του τραμ. Τα ναύλα μειώθηκαν, κι έτσι μεταφέρονταν 50 εκατομμύρια επιβάτες περισσότεροι. Το πλεόνασμα στα έσοδα χρησιμοποιήθηκε για την αναβάθμιση των υπηρεσιών μετακίνησης και για την παραγωγή όπλων για την επαναστατική άμυνα. Χωρίς το κίνητρο του καπιταλιστικού κέρδους, το ζήτημα της ασφάλειας κατέστη πολύ πιο σημαντικό και ο αριθμός των ατυχημάτων μειώθηκε.

Στα πρώτα στάδια της επανάστασης οι ένοπλες δυνάμεις του κράτους είχαν όντως καταρρεύσει. Στη θέση τους, τα συνδικάτα και οι αριστερές οργανώσεις ξεκίνησαν να οργανώνουν τους ένοπλους εργάτες και αγρότες σε πολιτοφυλακές. Υπήρχαν συνολικά 150.000 εθελοντές πρόθυμοι να πολεμήσουν όπου χρειαζόταν. Η συντριπτική πλειοψηφία αυτών, ήταν μέλη της CNT. Όλοι οι αξιωματικοί εκλέγονταν από τη βάση των ενόπλων και δεν είχαν ιδιαίτερα προνόμια.

Η επανάσταση απέδειξε πως οι εργάτες, οι αγρότες και οι φτωχοί μπορούν να δημιουργήσουν έναν νέο κόσμο χωρίς αφεντικά ή κυβέρνηση. Απέδειξε πως οι αναρχικές ιδέες και πρακτικές (όπως η δημιουργία επαναστατικών συνδικάτων) μπορούν να δουλέψουν. Παρ’ όλα αυτά η επανάσταση ηττήθηκε. Μέχρι το 1939 οι φασίστες είχαν κερδίσει τον εμφύλιο πόλεμο και συνέτριψαν την εργατική τάξη και τους αγρότες με μία κτηνώδη δικτατορία.

Γιατί συνέβη αυτό; Η επανάσταση ηττήθηκε εν μέρει λόγω της δύναμης των φασιστών. Αυτοί είχαν την υποστήριξη των πλουσίων, της φασιστικής Ιταλίας και της ναζιστικής Γερμανίας.

Η CNT έκανε επίσης λάθη. Στόχευσε στη μέγιστη αντιφασιστική ενότητα και συμμάχησε με το Λαϊκό Μέτωπο, στο οποίο περιλαμβάνονταν πολιτικά κόμματα κυβερνητικών και φιλοκαπιταλιστικών δυνάμεων. Κατά συνέπεια η CNT έκανε πολλούς συμβιβασμούς στο επαναστατικό της πρόγραμμα. Δόθηκε επίσης η δυνατότητα στην κυβέρνηση Λαϊκού Μετώπου να υπονομεύσει και να διαλύσει τις αναρχικές κολεκτίβες και τις εργατικές πολιτοφυλακές, με το Κομμουνιστικό Κόμμα να πρωταγωνιστεί σ’ αυτές τις επιθέσεις, κατ’ εντολή της Σταλινικής Ρωσίας.

Παρ’ όλα αυτά, οι αναρχικοί είχαν δείξει πως οι ιδέες, που φαίνονται καλές στις σελίδες των θεωρητικών βιβλίων, φαντάζουν ακόμα καλύτερες στον καμβά της ζωής.

Πηγή

Contra Info : Η ισπανική επανάσταση: Μια σύντομη εισαγωγή

 

Ο ΣΥΝΤΡΟΦΟΣ ΑΡΗΣ ΣΕΙΡΗΝΙΔΗΣ, ΕΙΝΑΙ ΕΝΑΣ ΑΠΟ ΕΜΑΣ

Η υπόθεση του Άρη Σειρηνίδη

Με λίγα λόγια θέλουμε να παρουσιάσουμε την υπόθεση του αναρχικού Άρη Σειρηνίδη, που χαρακτηρίζεται ως μια από τις απροκάλυπτες σκευωρίες της μεταπολιτευτικής περιόδου. Πρόκειται για μια υπόθεση που αποτελείκαινοτόμο κατασταλτικό παράδειγμα μιας και είναι η πρώτη φορά στην ιστορία της ελληνικής δικαιοσύνης, όπου η τελευταία καλείται να δικάσει με τεκμήριο ενοχής το γενετικό υλικό (DNA).

Το χρονικό μιας σκευωρίας

Στις 3/5/2010 ο Ά. Σειρηνίδης συλλαμβάνεται σε τυχαίο αστυνομικό μπλόκο. Τα μήντια αμέσως διαρρέουν πως πρόκειται για τον δράστη ληστείας στο πολυκατάστημα Praktiker στην οδό Αθηνών- Πειραιώς (ληστεία, κατά την οποία είχε τραυματιστεί βαριά κι ένας υπάλληλος) και επιδίδονται σε τρομολαγνικά αντι-αναρχικά σενάρια. Την επομένη, η αστυνομία διαψεύδει την είδηση κι ο Ά.Σ. κατηγορείται, απλά σε βαθμό πλημμελήματος, για οπλοκατοχή και αντίσταση κατά της αρχής. Στις 7/5/10 εκδίδεται η απόφαση της μη κράτησης του και αναμένεται η απελευθέρωση του. Αντ’ αυτού όμως εκδίδεται νέο ένταλμα σύλληψης σε βάρος του. Αυτή τη φορά κατηγορείται για μια ξεχασμένη υπόθεση (ως ο επονομαζόμενος «τρελός με τη βερμούδα, το σομπρέρο και τις σαγιονάρες») πυροβολισμού –χωρίς θύματα- το καλοκαίρι του 2009 εναντίον κλούβας των ΜΑΤ στα Εξάρχεια. Αποδεικτικό στοιχείο; Η ταύτιση στα βιολογικά εργαστήρια της ΓΑΔΑ γενετικού υλικού -που ελήφθη παράνομα από το πορτοφόλι του- με το γενετικό υλικό που βρέθηκε σε μια χειρουργική μάσκα που περισυλλέχθηκε στην περιοχή του περιστατικού!! Όλες αυτές τις μέρες κρατείται στα κρατητήρια της Αντιτρομοκρατικής στον 12ο όροφο, στηνΑσφάλεια σε συνθήκες απομόνωσης, μέχρι τις 12/5/11 όπου και κρίνεται προφυλακιστέος. Όλες οι καταθέσεις διαφόρων μαρτύρων, που πιστοποιούν τη μη ταύτιση του σωματότυπου και των χαρακτηριστικών του Ά. Σ. με αυτά του δράστη, καθώς και οι διαβεβαιώσεις ότι βρισκόταν την ίδια μέρα και ώρα σε άλλο δημόσιο χώρο, παρουσία πλήθους κόσμου, παραβλέπονται. Από τη δικογραφία απουσιάζουν στοιχεία για το είδος και τον τύπο του γενετικού υλικού που ανιχνεύτηκε στο πορτοφόλι του, αλλά και στην μάσκα. Η έκθεση του εργαστηρίου της Ασφάλειαςσύμφωνα με την οποία στη μάσκα–πειστήριο εντοπίστηκε γενετικό υλικό περισσοτέρων ατόμων, αποσιωπήθηκε. Ο Ά. Σ. οδηγείται στις φυλακές.

Στις4/10/2010 παρίσταται στο συμβούλιο πλημμελειοδικών όπου αποφασίζεται η παράταση της προφυλάκισής του (πέραν του 6μήνου). Στο χώρο συνεδρίας του συμβουλίου είναι παρούσα ιδιαιτέρως ενισχυμένη αστυνομική δύναμη. Οι συνήγοροι ζητούν την αποχώρηση των αστυνομικών, οι οποίοι έδειξαν γραπτή εντολή, που διέτασσε την ειδική φρούρηση του με την αιτιολογία ότι «είναι αναρχικός και ως τέτοιος ιδιαίτερα επικίνδυνος για τη δημόσια ασφάλεια». Το έγγραφο αναγνώστηκε δημόσια από την πρόεδρο του συμβουλίου και κατόπιν ολιγόλεπτης σύσκεψης έγινε αποδεκτό, χωρίς ωστόσο, και παρά το αίτημα των συνηγόρων του, να καταχωρηθεί στα πρακτικά!

Στις 9/3/2011 ξεκινά η δίκη του στο μεικτό ορκωτό δικαστήριο της Ευελπίδων, όπου βρίσκεται ισχυρότατη αστυνομική δύναμη. Με την έναρξη της διαδικασίας, παρουσία «κωλύματος» αντικαθίσταται ο εισαγγελέας που είχε αρχικά οριστεί για τη δίκη, με την εισαγγελέα που είχε κάνει την προδικασία!! Η καλή μέρα από το πρωί φαίνεται, όπως λέει ο λαός. Αμέσως έγινε ένσταση από την υπεράσπιση. Το δικαστήριο έκανε δεκτό το αίτημα εξαίρεσης και η εισαγγελέας αντικαταστάθηκε. Η δίκη συνεχίζεται στις 17 και στις 24/3/2011. Στις 15 Απρίλη και ενώ η ακροαματική διαδικασία είχε σχεδόν ολοκληρωθεί και το κατηγορητήριο είχε καταρρεύσει (κανένας μάρτυρας δεν τον αναγνώρισε, ενώ και το περιβόητο DNA δεν «έδειξε» την προέλευση του, αφού ο μοναδικός μάρτυρας που υποτίθεται ότι τον υπέδειξε στην αστυνομία δεν προσήλθε να καταθέσει και θεωρήθηκε ως αγνώστου διαμονής), το δικαστήριο αποφάσισε την αναβολή της δίκης και την επανάληψη της στις 8 Ιούνη, επικαλούμενο την ασθένεια μέλους της έδρας. Το δικαστήριο, χωρίς τους ενόρκους, αλλά μόνο με τους τακτικούς δικαστές, απέρριψε το αίτημα να αρθεί η προφυλάκιση του πολιτικού κρατούμενου μέχρι την έναρξη της νέας δίκης! Και το συμβούλιο εφετών, που συνήλθε αυτεπαγγέλτως στις 3/5/2011, για να κρίνει την παράταση ή μη της κράτησης, λόγω συμπλήρωσης 12 μηνου, αποφάσισε τη συνέχιση της. Η δίκη έχει οριστεί για τις 8/6/2011 οπότε και θα ξεκινήσει ξανά με άλλη σύνθεση δικαστηρίου και επανεξέταση των μαρτύρων.

Είναι φανερό πως έχει οργανωθεί μια καθαρή μεθόδευση που στοχεύει με εκδικητικό τρόπο στην ηθική και πολιτική εξόντωση του Ά.Σ. Όλα δείχνουν πως πρόκειται για μια δίωξη όχι μόνο πολιτική, αλλά συνάμα πιλοτική, καθώς αυτό που δοκιμάζεται είναι η νομική επικύρωση και η κοινωνική νομιμοποίηση της χρήσης  γενετικού υλικού (DNA) ως αποκλειστικού τεκμηρίου για την απόδοση κατηγοριών. Το αποτέλεσμα αυτής της δίκης θα καθορίσει το δικονομικό μέλλον των επιστημονικών αναλύσεων των εργαστηρίων της ΓΑΔΑ.

Για το βιολογικό DNAκαι την καταστολή

Η αναζήτηση της “επιστημονικής”, άρα και “αδιάσειστης” αλήθειας προβάλλεται πλέον ως βασικό τεκμήριο στην ποινική διαδικασία. Στην Ελλάδα, όπως είδαμε, δοκιμάζεται πρώτη φορά, σε μια πολιτική δίωξη. Η μέθοδος ανάλυσης του DNA, παρουσιάζεται ως η πιο αξιόπιστη απόδειξη, μιας και επικαλείται την αντικειμενικότητα της βιολογικής επιστήμης. Η αξιοπιστία αυτή είναι έντονα αμφιλεγόμενη και η ιστορία των χωρών που έχουν χρησιμοποιήσει τη μέθοδο, παρουσιάζει πολλές περιπτώσεις δικαστικών πλανών. Όταν συλλέγεται το DNA, από ένα κινητό αντικείμενο, όπως στην περίπτωση του Ά.Σ. σε μια ιατρική μάσκα, είναι πολύ πιθανόν να εμπεριέχει και άλλα DNA μιας και οι χρήστες του αντικειμένου μπορεί να είναι πολλοί. Η ταυτοποίηση δηλαδή του δικού του DNA δεν είναι μοναδική. Όταν ο κατηγορούμενος είναι κατά τα άλλα κατά τεκμήριο αθώος πρέπει να αποδείξει το λάθος στη διαδικασία διασταύρωσης του γενετικού υλικού. Πρέπει δηλαδή να αποδείξει ότι δεν είναι ελέφαντας. Γίνεται κατανοητό ότι το DNA στη δικαστική διαδικασία δεν χρησιμοποιείται ως ένδειξη, αλλά ως απόδειξη κατηγορίας. Πέραν αυτών, οι βιολόγοι που κρίνουν αρνητικά την αξιοπιστία της χρήσης του τεστ DNA στα δικαστήρια, υποστηρίζουν ότι η ανάλυση του απαιτεί μια πολύ σύνθετη και ευαίσθητη μέθοδο που πρέπει να επαναληφθεί πολλές φορές, αφού πρέπει να ταυτιστούν τα δείγματα ως προς το μήκος τους, το είδος των βάσεων των τμημάτων τους και την σειρά με την οποία οι βάσεις ενώνονται μεταξύ τους. Αν προσθέσουμε σε αυτά το κακής ποιότητας γενετικό δείγμα που συλλέγεται από τον τόπο του εγκλήματος, την πιθανή επιμόλυνση του και τη δυνατότητα αναπαραγωγής του αντιλαμβανόμαστε ότι η χρήση του ως μοναδικό στοιχείο ενοχής είναι αμφισβητήσιμη. Η ταυτοποίηση των δακτυλικών αποτυπωμάτων φαίνεται να αποτελεί παρελθόν, ενώ η ταυτοποίηση του DNA αναδεικνύεται ως μια μέθοδος επιστημονικοφανούς εξειδίκευσης. Όπως αναφέρεται και στη μπροσούρα «σύγχρονες πολιτικές διώξεις και DNA», η παραγωγή της αλήθειας απομακρύνεται όλο και περισσότερο από τον κοινωνικό έλεγχο και γίνεται στην κυριολεξία ένα προϊόν αστυνομικού εργαστηρίου.

Για το πολιτικό DNAκαι την καταστολή

Δεν βρίσκουμε καλύτερο τρόπο να περιγράψουμε τη μακρόχρονη και συνεπή κοινωνική δράση του Άρη Σειρηνίδη στους κοινωνικούς αγώνες,από τον τρόπο που ο ίδιος την περιγράφει σε επιστολή του στις 10.02.2011. Ακολουθεί το σχετικό απόσπασμα:

«Οι μαθητικές καταλήψεις του θερμού χειμώνα του ’90-’91, ως εμπειρία οργής, αυτοοργανωμένου αγώνα, σύγκρουσης και νίκης, αποτέλεσαν την κινηματική μήτρα και το σημείο αναφοράς δεκάδων εφήβων από διαφορετικά σημεία της Αθήνας που συναντήθηκαν στους δρόμους του κέντρου. Στο κοινωνικό και πολιτικό εργαστήριο των Εξαρχείων η εφηβική οργή εν-τοπίστηκε, κοινωνικοποιήθηκε και μεταλλάχθηκε σε εξεγερτική κοινωνική και πολιτική δράση, χωρίς όμως να απεμπολήσει την παιγνιώδη της διάσταση: η ορμή, το πείσμα, ο αυτοσχεδιασμός, η συντροφικότητα, η φιλία, η παρέα  άφησαν τα δικά τους ανεξίτηλα ίχνη τόσο στη μορφή όσο και στο περιεχόμενο της πολιτικής δράσης. Μιας δράσης, που αν και γεωγραφικά εντοπισμένη, αναζήτησε το νήμα της σύνδεσης –και σε μεγάλο βαθμό το κατάφερε- με όλα σχεδόν τα επεισόδια του εγχώριου και παγκόσμιου  ταξικού-κοινωνικού αγώνα. Από το εξεγερτικό εγχείρημα του Πολυτεχνείου του ’95 μέχρι τα οδοφράγματα έξω από τα εξεταστικά κέντρα το καλοκαίρι του ’98 και τις μαθητικές κινητοποιήσεις ενάντια στον νόμο Αρσένη· από τη θερμή υποδοχή του πλανητάρχη τον Νοέμβρη του ’99 και τις διαδηλώσεις ενάντια στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους, μέχρι το κίνημα ενάντια στην καπιταλιστική παγκοσμιοποίηση· από τις τοπικές δράσεις και συνελεύσεις σε γειτονιές μέχρι τις πρακτικές της άμεσης δράσης· από τις συνελεύσεις των πρωτοβάθμιων εργατικών σωματείων μέχρι την αλληλεγγύη στους μετανάστες· από τις φοιτητικές κινητοποιήσεις ενάντια στην ιδιωτικοποίηση της παιδείας, μέχρι την εξέγερση του Δεκέμβρη 2008. Και βέβαια, ως διαρκής σταθερά που διατρέχει το σύνολο του αγώνα: η  αλληλεγγύη στους πολιτικούς κρατούμενους και η ανάδειξη της μνήμης των συντρόφων που έφυγαν κατά τη διάρκειά του. Αυτό λοιπόν το πολιτικό DNA, το δικό μου και όλων όσοι κοινωνικοποιήθηκαν πολιτικά στα ίδια συμφραζόμενα και εξακολουθούν να ορίζουν τον εαυτό τους μέσα από την πάλη για την κοινωνική απελευθέρωση, είναι εν τέλει το ουσιαστικό επίδικο σε αυτή τη δίκη».

Η αγωνιστικότητα του Ά. Σειρηνίδη δεν έχει καμφθεί μέσα στη φυλακή. Αντίθετα συνεχίζει να αγωνίζεται εντός των τειχών, τόσο για τις συνθήκες που αφορούν τον εγκλεισμό (π.χ. συμμετοχή σε μαζικές κινητοποιήσεις, αποχές συσσιτίου, επάξιο καλωσόρισμα του υπουργού Δικαιοσύνης Χ. Καστανίδη στην Α΄ ακτίνα των φυλακών Κορυδαλλού, τον περασμένο Δεκέμβρη, κατά την προετοιμασία της δικαστικής μεταρρύθμισης, κ.ά.) όσο και ενάντια στην κοινωνική βαρβαρότητα που επικρατεί εκτός των τειχών (π.χ. στάση ενάντια στα ρατσιστικά και νεοναζιστικά πογκρόμ σε βάρος μεταναστών που διαδραματίζονται αυτές τις μέρες στο κέντρο της Αθήνας).

Γι’ αυτό το κίνημα αλληλεγγύης βρίσκεται από την πρώτη στιγμή στο πλευρό του και αγωνίζεται για να σταματήσει η πολιτική ομηρία του από τους διωκτικούς μηχανισμούς. Η Πρωτοβουλία Αλληλεγγύης στον Άρη Σειρηνίδη,  Συλλογικότητες, Άτομα και Κάτοικοι των Εξαρχείων, πανεπιστημιακοί, μεμονωμένα άτομα, πολιτικές ομάδες, στέκια, καταλήψεις και ελεύθεροι κοινωνικοί χώροι σε διάφορες πόλεις, έχουν πραγματοποιήσει μια σειρά δράσεων συμπαράστασης κι εναντίωσης στον κατασταλτικό ολοκληρωτισμό, όπως συγκεντρώσεις, διαδηλώσεις, κείμενα, μπροσούρες, αφίσες, μικροφωνικές κι άλλες παρεμβάσεις, εκδηλώσεις, συζητήσεις, συναυλίες κ.ά.

Σήμερα 7 Ιουνίου, ημέρα πανελλαδικής αλληλεγγύης στον Άρη, βρισκόμαστε εδώ για να απαιτήσουμε την άμεση αποφυλάκιση του κοινωνικού αγωνιστή Άρη Σειρινίδη και την άρση όλων των κατασκευασμένων κατηγοριών, από το «δημοκρατικό» ελληνικό κράτος, ενάντια στον σύντροφό μας.

ΑΥΤΟΝΟΜΟ ΣΤΕΚΙ ΞΑΝΘΗΣ

Το κείμενο που μοιράστηκε στην μικροφωνική αλληλεγγύης για τον Άρη Σειρινίδη στις 7-6-11, στην κεντρική πλατεία της Ξάνθης.

ΑΦΕΤΗΡΙΑ ΤΟΥ ΑΥΤΟΝΟΜΟΥ ΣΤΕΚΙΟΥ

Δεκέμβρης του 08.Μια χρονική περίοδος που σημάδεψε την νεότερη ιστορία του ανατρεπτικού-ριζοσπαστικού  κινήματος. Συμμετέχοντας στην εξέγερση του Δεκέμβρη παρατηρήσαμε την οργή και την βία να πραγματώνονται ως πρακτική αντίδραση  αλλά και ως μια εξελικτική διαδικασία η οποία εγκυμονεί την κοινωνική ανατροπή. Η έλλειψη οργάνωσης στην πόλη της Ξάνθης κατά τα γεγονότα του Δεκέμβρη έπαιξε καταλυτικό ρόλο στη συσπείρωση μας. Αυτή η έλλειψη οργάνωσης, μας παρακίνησε να οργανώσουμε τις ατομικές μας επιλογές σε συλλογικό επίπεδο, αυτόνομα. Όντας μαθητές/τριες,φοιτητές/τριες,εργαζόμενοι/ες και άνεργοι, κάποιοι από εμάς ήταν οργανωμένοι σε πολιτικές συλλογικότητες του ευρύτερου ανατρεπτικού κινήματος, οι οποίες έπαψαν να μας εκφράζουν και αναζητήσαμε νέες διόδους ελευθερίας.

Ακούγoντας τα καθημερινά «πρέπει» σε βάρος των  «θέλω» μας, αποφασίσαμε να αντιδράσουμε έμπρακτα καταστρέφοντας και δημιουργώντας ενάντια στην υπάρχουσα καπιταλιστική οργάνωση που επιβάλει τον διαχωρισμό των ανθρώπων σε τάξεις. Επιτιθέμενοι στο υπάρχον που θέτει ως προτεραιότητα την εκμετάλλευση του ανθρώπου, της φύσης και των ζώων από την κυρίαρχη τάξη, που έχει ως αποτέλεσμα τον υποβιβασμό της ζωής μας σε καθημερινό επίπεδο, στη διανοητική αναπηρία που επιβάλλεται με τη διαστρέβλωση της αλήθειας και την κατευθυνόμενη γνώση˙ μας «αναγκάζει» να σκεφτούμε και να επανορίσουμε τα πραγματικά μας θέλω.

 

Η ΕΠΙΛΟΓΗ ΤΟΥ ΧΩΡΟΥ

Επιλέξαμε το χώρο του πανεπιστημίου καθότι αναγνωρίσαμε το γεγονός πως το πανεπιστήμιο έχει υπάρξει και λειτουργεί ως κέντρο αγώνα ενάντια στο κράτος και την καταστολή. Το άσυλο δεν αφορά μόνο (ή και καθόλου) την πανεπιστημιακή κοινότητα, τις ακαδημαϊκές αυθαιρεσίες ή τους φοιτητές.Αποτελεί ένα κοινωνικό κεκτημένο, το οποίο έχει ένα διπλό ρόλο. Από τη μια  την προώθηση των κοινωνικών αγώνων και από την άλλη τη λειτουργία του ως κέντρο άμυνας απέναντι στο κράτος. Το άσυλο δεν πρέπει να βασίζεται στη νομοθεσία, καθώς το κράτος όποτε απειλείται  έχει δείξει τον αυτοαναιρούμενο χαρακτήρα του. Το ίδιο ορίζεται από αυτούς που το χρησιμοποιούν και το υπερασπίζονται. Έν προκειμένω ένας κατειλημμένος εργασιακός χώρος ορίζεται ως άσυλο. Αυτό γίνεται διότι οι «καταληψίες» χρησιμοποιούν το χώρο αυτό ως κέντρο αγώνα και συσπείρωσης ενάντια στην (εκάστοτε) καταστολή.

Ένα ανατρεπτικό ριζοσπαστικό κίνημα πρέπει να έχει την ικανότητα και τη θέληση να υπερασπιστείτε την έννοια του ασύλου, καθότι έτσι βάζει τις βάσεις για το ρίζωμα και την επέκταση των κοινωνικών αγώνων, για τους παραπάνω λόγους  συν το γεγονός ότι πολλοί από εμάς κινούμασταν ή κινούμαστε μέσα στο πανεπιστήμιο με τη φοιτητική ιδιότητα επιλέξαμε το συγκεκριμένο χώρο.

 

 

ΣΤΕΚΙ Η ΠΗΓΗ ΤΟΥ ΚΑΚΟΥ

9 Σεπτεμβρίου 09. Καταλάβαμε μια αίθουσα 40 περίπου τετραγωνικών στο πρώην κτίριο των ηλεκτρολόγων  νυν Μ.Π.Δ. το οποίο ήταν ημιτελές και βρισκόταν υπό κατασκευή. Δύο εβδομάδες πριν εισέλθουμε στο χώρο, ενώ κάναμε προπαρασκευαστικές συνελεύσεις, είχαμε παρατηρήσει ότι οι εργασίες στο κτίριο είχαν ήδη σταματήσει ενώ συνεχίστηκαν σποραδικά λίγο αργότερα παρόλο που το ακαδημαϊκό έτος 2009-2010 είχε ήδη ξεκινήσει. Αρχές του 2010 άρχισε η διασπορά συκοφαντιών από την μεριά των παρατάξεων, των καθηγητών, των πρυτανικών αρχών μέχρι και του εργολάβου εναντίον του στεκιού.Μάλιστα έφτασαν στο σημείο να λένε εσκεμμένα το ψεύδος ότι έχουμε καταλάβει ολόκληρο το κτίριο παρεμποδίζοντας την λειτουργία του. Στο ημιτελές κτίριο το οποίο στην ουσία είχε παρατηθεί από τον εργολάβο, βρέθηκε πάτημα να κρύψουν κάποιοι τις ευθύνες και τις λαμογιές,μετατοπίζοντας το πρόβλημα στο στέκι. Τον Μάιο του 2010 αποκοπήκαμε εντελώς από το υπόλοιπο κτίριο με κάγκελα πίσω από τις εσωτερικές πόρτες. Είχαμε πάρει ήδη τα μέτρα μας φτιάχνοντας την πόρτα εξ’ αρχής από την έξω πλευρά του κτιρίου λόγω της μη θέλησης μας να έχουμε σχέση, πρόσβαση και ανάμειξη με το υπόλοιπο κτίριο. Τελικά στα μέσα του φθινοπώρου του 2010 μεταφέρθηκαν στο κτίριο τα πρώτα γραφεία της γραμματείας και των καθηγητών και όχι οι αίθουσες διδασκαλίας των φοιτητών Μ.Π.Δ.(όπως τους παραπληροφόρησαν) οι οποίοι αφού παρέμειναν μετέωροι για ενάμιση χρόνο κατέληξαν στο κτίριο Πολιτικών Μηχανικών και στο πρώην κτίριο Ηλεκτρολόγων Μηχανικών.

Ο ΡΟΛΟΣ ΚΑΙ Η ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΗ ΕΞΕΛΙΞΗ ΤΟΥ ΣΤΕΚΙΟΥ

Θέσαμε εξ’ αρχής ως ρόλο του στεκιού τη συνεισφορά μας(όσο είναι δυνατόν ) στην προώθηση των κοινωνικών αγώνων. Σαν βάση της προώθησης αυτής επιλέγουμε να έρθουμε σε επαφή με τα κομμάτια της κοινωνίας που αντιστέκονται στην άρχουσα τάξη, αποσκοπώντας στη ζύμωση και την τριβή μας με τα κομμάτια αυτά

ΑΝΤΙΠΛΗΡΟΦΟΡΗΣΗ

Οι δράσεις και οι παρεμβάσεις μας γίνονται στο δρόμο δηλαδή στο άμεσο κοινωνικό περιβάλλον. Αυτοσκοπός δεν είναι η προβολή των δράσεων μας μέσα από το ίντερνετ και τα καθεστωτικά ΜΜΕ(παρ’ όλο που δεν αποκλείουμε το γεγονός να τα χρησιμοποιήσουμε όταν το κρίνουμε αναγκαίο)Τα ΜΜΕ τα οποία αποτελούν αιχμή του δόρατος της εξουσιαστικής προπαγάνδας η οποία αλλοτριώνει την κρίση μας. Βασικό συστατικό για την αντεπίθεση  στην εξουσιαστική προπαγάνδα είναι η αντιπληροφόρηση την οποία θεωρούμε μείζονος σημασίας για την αποδόμηση του κυρίαρχου λόγου.Προωθούμε τις δράσεις και τις ιδέες μας αδιαμεσολάβητα, όπως το μοίρασμα χέρι με χέρι, τις μικροφωνικές παρεμβάσεις, πορείες κ.α. δηλαδή την άμεση επαφή με την τοπική κοινωνία.

 

ΠΡΟΩΘΗΣΗ ΤΩΝ ΑΝΑΤΡΕΠΤΙΚΩΝ ΔΡΑΣΕΩΝ

Για εμάς είναι κύριο μέλημα η προώθηση και η στήριξη  των ανατρεπτικών δράσεων (είτε αυτές είναι βίαιες είτε όχι) οι οποίες αντιτίθενται στην καπιταλιστική κοινωνική οργάνωση. Δράσεις δηλαδή που στρέφονται ενάντια σε κόμματα,μαφίες,αφεντικά. Όταν η μόνη νομοθετημένα δικαιολογημένη βία είναι αυτή που ασκεί το κράτος στους καταπιεσμένους, στηρίζουμε και προωθούμε την αντιβία των εκμεταλλευόμενων απέναντι στην εξουσία , αλλά σε καμία περίπτωση να μη φετιχοποιηθούν τα μέσα που θα επιλεχθούν για τη δράση αυτή Η βία ωστόσο δεν είναι και δεν πρέπει να είναι αυτοσκοπός. Αυτοσκοπός μας είναι η δημιουργία

 

ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ ΩΣ ΤΡΟΠΟΣ ΖΩΗΣ

Κύριοι άξονες της δημιουργίας αυτής είναι η αυτοοργάνωση και η αλληλεγγύη. Στο πλαίσιο αυτό δημιουργήσαμε την αφετηρία μιας διαδρομής απελευθέρωσης συμμετέχοντας στο Στέκι. Κύρια δομή της ελευθερίας(που έχει αναπτυχθεί μέσα στο Στέκι) αποτελεί η αυτοοργάνωση. Ο συγκεκριμένος τρόπος οργάνωσης επιτυγχάνεται από μία οριζόντια, αντιιεραρχική δομή χωρίς την ανάθεση των ζώων μας σε κάποιους που θεωρούνται ειδικότεροι απο εμάς. Έτσι και στις συνελεύσεις μας επιδιώκουμε την «υποβάθμιση» του εγώ μας υπέρ του συλλογικού συμφέροντος. Οι αποφάσεις μας λαμβάνονται ισάξια, με βάση την ομοφωνία η οποία αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της συλλογικής μας συνύπαρξης. Τα εξουσιαστικά χαλινάρια δεν έχουν θέση ούτε μέσα στο Στέκι αλλά ούτε και στην κοινωνία. Μια κοινωνία που θα συνεχίσει να παρακμάζει εαν δεν αποτινάξει απο επάνω της τα εξουσιαστικά στοιχεία που επιφέρουν την υποτίμηση της ζωής μας και τη χειραγώγησή μας.

 

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΚΑΤΑΠΙΕΣΜΕΝΟΥΣ

Η αλληλεγγύη είναι ένα απο τα όπλα μας μας και αυτήν προτάσσουμε ενάντια στην κορύφωση της οργανωμένης επίθεσης του κράτους, που έχει στόχο τη διάσπαση-διάλυση-συρρίκνωση του των κοινωνικών αντιστάσεων. Η αλληλεγγύη δε σταματά σε σύνορα κρατών αλλά ούτε και σε τείχη φυλακών. Ξεπερνά όλα αυτά τα όρια και ενώνει τις εξεγερμένες ατομικότητες που αντιστέκονται έμπρακτα στην καθημερινή λεηλασία των ζωών μας με στόχο τη δημιουργία μιας ελεύθερης κοινωνίας μακριά από κάθε μορφή εξουσίας. Η αλληλεγγύη δεν πρέπει να αναζητά αθώους ή ενόχους αλλά να κινείται επιθετικά προς την κατεύθυνση των απελευθερωτικών διεργασιών.

Στεκόμαστε αλληλέγγυοι στους φυλακισμένους αγωνιστές οι οποίοι δείξανε και δείχνουνε την εναντίωση τους στο σύστημα και στο βάρβαρο θεσμό του εγκλεισμού, στους μετανάστες οι οποίοι έρχονται καθημερινά αντιμέτωποι με την ξενοφοβία και το ρατσισμό, στους εργάτες που στέκονται συνειδητά ενάντια στην τρομοκρατία της μισθωτής σκλαβιάς. Δεν είναι όμως μόνο αυτές οι κατηγορίες ανθρώπων που μας βρίσκουν και θα μας βρουν δίπλα τους χτίζοντας σχέσεις αλληλεγγύης με όσους δέχονται την κρατική καταπίεση ή την εργοδοτική αυθαιρεσία.

ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΗ ΚΑΙ ΑΝΤΙΡΑΤΣΙΣΤΙΚΗ ΔΡΑΣΗ

Όσο οι καταπιεσμένοι παγκοσμίως δεν αντιλαμβάνονται την ενοποίηση της τάξης τους θα γεννάτε ο εθνικισμός και  η μισαλλοδοξία. Ο καπιταλισμός έχει ως δικλίδα ασφαλείας τον εθνικισμό, καθώς έτσι ενισχύονται τα σύνορα και τα κράτη αποπροσανατολίζοντας τους εκμεταλλευόμενους. Δεν είναι δυνατόν ο Έλληνας προλετάριος να θεωρεί εχθρό του τον Τούρκο προλετάριο. Πρέπει και οι δύο , αλλά και όλοι οι εργάτες  ανά τον κόσμο, να συνειδητοποιήσουν ότι ο  εχθρός τους είναι τα αφεντικά ανεξαρτήτως εθνικότητας. Βασικός γνώμονας οφείλει να είναι η ταξική πάλη και όχι «η μάχη υπέρ πατρίδος». Το μίσος που γεννά τον ρατσισμό και τον εθνικισμό οδηγεί στην ολοκληρωτική καταπίεση που εκμηδενίζει την ελευθερία και διαχωρίζει τους ανθρώπους σε «ανώτερους» και «κατώτερους». Έτσι, οι φορείς των ρατσιστικών και εθνικιστικών απόψεων και πράξεων δεν είναι δυνατόν να συνυπάρξουν μέσα στο κοινωνικό σύνολο. Καμία ανοχή στους εχθρούς της ελευθερίας. Τσακίστε τους φασίστες και τους εθνικιστές.

ΑΥΤΟΝΟΜΙΑ

Βασικός στόχος των κομμάτων είναι η περιθωριοποίηση των εργατικών και αντικρατικών αγώνων με τη μεσολάβηση και το ξερίζωμα των πολιτικών μορφών δράσης, οι οποίες θα επιφέρουν την αυτονομία στις τάξεις των καταπιεσμένων. Κάθε προσπάθεια διαμεσολάβησης από θεσμοθετημένα όργανα(κόμματα, συνδικαλιστικά όργανα, φοιτητικές παρατάξεις, μη κυβερνητικές οργανώσεις) αποτελεί μια ενέργεια ενσωμάτωσης της αυτονομίας των αγώνων που θα επιφέρει μια πραγματική ρήξη στους θεσμούς και την επιβαλλόμενη κανονικότητα. Οι προαναφερθείσες αντιλήψεις πρέπει να αποτελούν θεμελιώδη άξονα για το χτίσιμο της ταξικής συνείδησης. Έτσι, σε κάθε προσπάθεια διαμεσολάβησης εμείς θα απαντάμε με αυτόνομους εργατικούς αγώνες, οργάνωση σε σωματεία βάσης, αυτόνομες φοιτητικές παρεμβάσεις και κινητοποιήσεις σε τοπικό επίπεδο.

 

ΑΔΙΑΜΕΣΟΛΑΒΗΤΗ ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΗ

Ο σκοπός των εκδηλώσεων πέρα από το ψυχαγωγικό τους χαρακτήρα έγκειται και στην οικονομική αυτονομία του στεκιού και των δράσεων του αλλα και στην οικονομική ενίσχυση του ανατρεπτικού αγώνα συνολικά(όπως οικονομική ενίσχυση στους φυλακισμένους αγωνιστές,στους μετανάστες,στους εργατικούς και κοινωνικούς αγώνες).Σε καμία περίπτωση δεν αποσκοπούν στο προσωπικό όφελος. Προωθούμε τη DIY(do it yourself)σκηνή που αντιτίθεται στη μεσολαβημένη διασκέδαση μέσω «χορηγών» και οικονομικού οφέλους, για να αποκτήσει ξανά πραγματικό νόημα η διασκέδαση σε οποιοδήποτε επίπεδο και οποιαδήποτε  μορφη. Καθε Παρασκευή από τις 11μμ λειτουργεί στο χώρο του στεκιού αυτοοργανωμένο ΒΑR ανοιχτό προς όλους.

Ο ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΑ ΑΝΟΙΧΤΟΣ

Πολεμάμε κάθε είδους εξουσία είτε αυτή είναι μικρή(π.χ. οι σχέσεις στην πατριαρχική οικογένεια,οι σχέσεις εξουσίας του καθηγητή με το μαθητή) είτε είναι μεγάλη(π.χ. κρατική εξουσία ενάντια στους πολίτες, οι κεφαλαιούχοι ενάντια στους προλετάριους). Αυτό που επιδιώκουμε είναι η ατομική και η κοινωνική απελευθέρωση για την κατάργηση των τάξεων.

ΑΝΤΙ ΕΠΙΛΟΓΟΥ

Κλείνοντας οι θέσεις και οι απόψεις μας δεν αποτελούν σε καμιά περίπτωση την πεπατημένη που θα πρέπει να ακολουθήσει κάποιος. Δεν είμαστε η φωτισμένη πρωτοπορία που θα δείξει το δρόμο στις μάζες. Αυτά ειναι τα προτάγματα και οι μορφές αγώνα που επιλέγουμε εμείς στο πλαίσιο της εξέλιξής μας.

Υ.Γ. Η σύνδεσή μας με τη ληστεία και τις μικροκαταστροφές που γίνονται στο πολυτεχνείο υπονομεύουν τον πολιτικό χαρακτήρα και τον αγώνα μας.

[scribd id=54234782 key=key-2dm7lfv11vko5ou02xvn mode=list]

ΡΗΓΜΑ ΣΤΗΝ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ ΤΕΥΧΟΣ#1

ΑΠΡΙΛΙΟΣ 2011

Μηνιαίο έντυπο αντιπληροφόρησης της συντακτικής ομάδας από το Αυτόνομο Στέκι Ξάνθης.

Το έντυπο μοιράζεται δωρεάν στις γειτονιές της Ξάνθης.

Αυτοί που είναι επικίνδυνοι για την ανθρωπότητα, αυτοί που αποτελούν την σύγχρονη τρομοκρατική απειλή για την κοινωνική πλειοψηφία, αυτοί που καταπατούν κάθε ελευθερία, που επιβάλλουν τον νόμο του ισχυρότερου και συνιστούν μόνιμη απειλή για την ασφάλεια και τη δικαιοσύνη των περισσότερων ανθρώπων, είναι αυτοί που μας διώκουν, αυτοί που μας κρατούν φυλακισμένους, αυτοί που θα μας δικάσουν και θα μας καταδικάσουν σε πολλά χρόνια εγκλεισμού στις φυλακές του καθεστώτος. Και το κάνουν ως πιστοί υπηρέτες της νέας χούντας του ελληνικού κράτους, του ΔΝΤ, της ΕΚΤ και της Ε.Ε.

 

Να είναι σίγουροι πως δεν αργεί η στιγμή εκείνη που θα κληθούν οι ίδιοι οι εισαγγελείς και οι δικαστές μας μαζί με τους εγκληματίες και τρομοκράτες της οικονομικής και πολιτικής ελιτ να λογοδοτήσουν ενώπιον του ελληνικού λαού ο οποίος θα έχει επαναστατήσει ενάντια στην σύγχρονη τυρρανία.

 

Ένα χρόνο μετά τις συλλήψεις μας και την υπογραφή του Μνημονίου από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ που αποτελεί σύμβαση υποταγής της ελληνικής κοινωνίας στο υπερεθνικό κεφάλαιο – γεγονότα που είναι άρρηκτα συνδεδεμένα στην ιστορία αυτού του τόπου-, οι μη προνομιούχοι στενάζουν κάτω από την χούντα του ελληνικού κράτους και της τρόικας.

 

Όσον αφορά εμάς, τον Επαναστατικό Αγώνα, η ελληνική κυβέρνηση τις πρώτες μέρες των συλλήψεων μας είχε ομολογήσει δια στόματος κυβερνητικού αξιωματούχου πως αν δεν μας συλλαμβάνανε, θα τινάζαμε τα οικονομικά μέτρα στον αέρα.

 

Ομολογούμε πως αυτό επιδιώκαμε να πετύχουμε. Και να είναι σίγουροι οι διώκτες μας πως αν δεν είμασταν στη φυλακή, αυτοί που θα στέναζαν θα ήταν η οικονομική και πολιτική ελιτ και όχι οι προλετάριοι αυτού του τόπου.

 

ΖΗΤΩ Η ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ

 

τα τρία φυλακισμένα μέλη του Επαναστατικού Αγώνα

 

Πόλα Ρούπα, Κώστας Γουρνάς, Νίκος Μαζιώτης

 

Την Πέμπτη 31 Μαρτίου πραγματοποιήθηκε παρέμβαση αλληλεγγύης, για τους φυλακισμένους αγωνιστές Άρη Σειρηνίδη και Σίμο Σεϊσίδη, στην κεντρική πλατεία της Ξάνθης.

Αναρτήθηκε πανό:

και μοιράστηκε το ακόλουθο κείμενο:

 

ΑΜΕΣΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΣΤΟΥΣ ΑΝΑΡΧΙΚΟΥΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥΣ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ

ΣΙΜΟ ΣΕΪΣΙΔΗ ΚΑΙ ΑΡΗ ΣΕΙΡΗΝΙΔΗ

Στις 16-1-2006 μετά από ληστεία που πραγματοποιήθηκε στο υποκατάστημα της Εθνικής τράπεζας στην οδό Σόλωνος όπου και συνελήφθη ο αναρχικός Γιάννης Δημητράκης, άλλοι 3 αγωνιστές από το φιλικό του περιβάλλον στοχοποιήθηκαν, χωρίς κανένα στοιχείο, από τις διωκτικές αρχές ως συνεργοί του.Ανάμεσά τους και ο Σίμος Σεϊσίδης,τον οποίο ο υπουργός «προστασίας του πολίτη» επικήρυξε για 600.000(!) Ευρώ.Στις 3-5-2010 και αφού αρνείται να σταματήσει σε άσχετο μπλόκο της αστυνομίας καταδιώκεται και πυροβολείται πισώπλατα από τον αστυνομικό Παναγιώτη Μπόκο. Ο Σίμος ενώ νοσηλεύονταν με σοβαρό τραύμα στο πόδι (είχε κοπεί η αρτηρία) από τη σφαίρα των μπάτσων, και ενώ κινδύνευε η ίδια του η ζωή, είχε την παρουσία αστυνομικών όχι μόνο μέσα στο δωμάτιο νοσηλείας του, αλλά μέχρι και στο χειρουργείο όπου ακρωτηριάστηκε το πόδι του, συνέπεια της βαρύτητας του τραυματισμού. Οι περισσότεροι γιατροί, υποταγμένοι στις εντολές που δεχόντουσαν από την “αντι”τρομοκρατική, δεν διαμαρτυρήθηκαν ούτε και προσπάθησαν να αποτρέψουν αυτά που λάμβαναν χώρα μπροστά στα μάτια τους. Με κορυφαίο αποδεικτικό ιατρικής “αμέλειας” το ότι άφησαν να τον μεταφέρουν από το ΚΑΤ στον Ευαγγελισμό, γιατί ως κεντρικό νοσοκομείο φυλλάσεται ευκολότερα, ενώ στο ΚΑΤ συντελέστηκε ο ακρωτηριασμός και εκεί έπρεπε να επέλθει η ίαση του ακρωτηριασμένου άκρου.Ο Σίμος δικάστηκε χθες με μοναδικά «στοιχεία» τη φιλική του σχέση με το Γιάννη Δημητράκη και δυο καθοδηγούμενες μαρτυρίες από ρουφιάνους της γειτονιάς.

Την ίδια μέρα με το Σίμο συλλαμβάνεται και ο αναρχικός κοινωνικός αγωνιστής Άρης Σειρηνίδης,με την αστυνομία να τον παρουσιάζει αρχικά ως ύποπτο για ληστεία.Όταν μέσα σε λίγες μέρες το σενάριο κατέρρευσε και τη στιγμή που ο Άρης θα αφηνόταν ελεύθερος, η ασφάλεια επινόησε ένα καινούριο ώστε να επιτύχει με κάθε τρόπο τη φυλάκισή του.Τον παρουσιάσαν ως το άτομο που ένα χρόνο νωρίτερα είχε πυροβολήσει εναντίον κλούβας των ΜΑΤ στα Εξάρχεια.Το γελοίο και διάτρητο κατηγορητήριο βασίζεται στην αλλαγή των αρχικών καταθέσεων των μπάτσων και την κατασκευή νεών,καθώς και στην ύπαρξη δείγματος DNA σε χειρουργική μάσκα που περισυλλέχτηκε στην περιοχή του περιστατικού.Ο ίδιος χαρακτηρίζει την περίπτωσή του σαν ένα ακόμα παράδειγμα, ανάμεσα στα αμέτρητα, του ρόλου της δικαστικής εξουσίας ως εντολοδόχου της αστυνομίας και του κατεξοχήν ολοκληρωτικού πυρήνα της αστικής δημοκρατίας και παράλληλα ένα ακόμα κρίκο στην αλυσίδα των μεθοδεύδεων που συνθέτουν την ιδιαίτερη φυσιογνωμία της δίωξής του.

Μέσα σε ένα κλίμα γενικής δυσαρέσκειας και αποδοκιμασίας των θεσμών, η εξουσία στην προσπάθειά της να γλιτώσει από τις επερχόμενες κοινωνικές εκρήξεις, χρησιμοποιεί την κρατική τρομοκρατία ως μέσο εκφοβισμού των πιο δραστήριων κομματιών της κοινωνίας και του αναρχικού κινήματος.Χαρακτηριστικές τακτικές της,η εισβολή μπάτσων σε αναρχικά στέκια,όπως η κατάληψη ΠΙΚΠΑ στο Ηρλακλειο και την επιβολή εγγυήσεων που αγγίζουν τις 20000(!) Ευρώ σε καθέναν από τους συλληφθέντες συντρόφους, ξυλοδαρμοί σε πορείες, θέσπιση  προκλητικών νόμων(βλέπε τρομονόμο)καθώς και προφυλακισμοί  συντρόφων με αστείες κατηγορίες(χαρακτηριστικά τα παραδείγματα Σίμου κ Άρη). Ό,τι και αν κάνουν δεν μας φοβίζουν, θα συνεχίσουμε να στηρίζουμε με κάθε τρόπο τον αναρχικούς αγωνιστές Σίμο Σεϊσίδη και Άρη Σειρηνίδη μέχρι την απελευθέρωση τους, καθώς και μέχρι την τελική απελευθέρωση όλων των φυλακισμένων αγωνιστών που πολεμάνε αυτό το σύστημα της εκμετάλευσης από άνθρωπο σε άνθρωπο.

ΤΟ ΠΑΘΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΤΕΡΟ ΑΠ΄ΟΛΑ ΤΑ ΚΕΛΙΑ

https://stekiksanthis.squat.gr/ ΑΥΤΟΝΟΜΟ  ΣΤΕΚΙ  ΞΑΝΘΗΣ