Ο ΣΥΝΤΡΟΦΟΣ ΑΡΗΣ ΣΕΙΡΗΝΙΔΗΣ, ΕΙΝΑΙ ΕΝΑΣ ΑΠΟ ΕΜΑΣ
Η υπόθεση του Άρη Σειρηνίδη
Με λίγα λόγια θέλουμε να παρουσιάσουμε την υπόθεση του αναρχικού Άρη Σειρηνίδη, που χαρακτηρίζεται ως μια από τις απροκάλυπτες σκευωρίες της μεταπολιτευτικής περιόδου. Πρόκειται για μια υπόθεση που αποτελείκαινοτόμο κατασταλτικό παράδειγμα μιας και είναι η πρώτη φορά στην ιστορία της ελληνικής δικαιοσύνης, όπου η τελευταία καλείται να δικάσει με τεκμήριο ενοχής το γενετικό υλικό (DNA).
Το χρονικό μιας σκευωρίας
Στις 3/5/2010 ο Ά. Σειρηνίδης συλλαμβάνεται σε τυχαίο αστυνομικό μπλόκο. Τα μήντια αμέσως διαρρέουν πως πρόκειται για τον δράστη ληστείας στο πολυκατάστημα Praktiker στην οδό Αθηνών- Πειραιώς (ληστεία, κατά την οποία είχε τραυματιστεί βαριά κι ένας υπάλληλος) και επιδίδονται σε τρομολαγνικά αντι-αναρχικά σενάρια. Την επομένη, η αστυνομία διαψεύδει την είδηση κι ο Ά.Σ. κατηγορείται, απλά σε βαθμό πλημμελήματος, για οπλοκατοχή και αντίσταση κατά της αρχής. Στις 7/5/10 εκδίδεται η απόφαση της μη κράτησης του και αναμένεται η απελευθέρωση του. Αντ’ αυτού όμως εκδίδεται νέο ένταλμα σύλληψης σε βάρος του. Αυτή τη φορά κατηγορείται για μια ξεχασμένη υπόθεση (ως ο επονομαζόμενος «τρελός με τη βερμούδα, το σομπρέρο και τις σαγιονάρες») πυροβολισμού –χωρίς θύματα- το καλοκαίρι του 2009 εναντίον κλούβας των ΜΑΤ στα Εξάρχεια. Αποδεικτικό στοιχείο; Η ταύτιση στα βιολογικά εργαστήρια της ΓΑΔΑ γενετικού υλικού -που ελήφθη παράνομα από το πορτοφόλι του- με το γενετικό υλικό που βρέθηκε σε μια χειρουργική μάσκα που περισυλλέχθηκε στην περιοχή του περιστατικού!! Όλες αυτές τις μέρες κρατείται στα κρατητήρια της Αντιτρομοκρατικής στον 12ο όροφο, στηνΑσφάλεια σε συνθήκες απομόνωσης, μέχρι τις 12/5/11 όπου και κρίνεται προφυλακιστέος. Όλες οι καταθέσεις διαφόρων μαρτύρων, που πιστοποιούν τη μη ταύτιση του σωματότυπου και των χαρακτηριστικών του Ά. Σ. με αυτά του δράστη, καθώς και οι διαβεβαιώσεις ότι βρισκόταν την ίδια μέρα και ώρα σε άλλο δημόσιο χώρο, παρουσία πλήθους κόσμου, παραβλέπονται. Από τη δικογραφία απουσιάζουν στοιχεία για το είδος και τον τύπο του γενετικού υλικού που ανιχνεύτηκε στο πορτοφόλι του, αλλά και στην μάσκα. Η έκθεση του εργαστηρίου της Ασφάλειαςσύμφωνα με την οποία στη μάσκα–πειστήριο εντοπίστηκε γενετικό υλικό περισσοτέρων ατόμων, αποσιωπήθηκε. Ο Ά. Σ. οδηγείται στις φυλακές.
Στις4/10/2010 παρίσταται στο συμβούλιο πλημμελειοδικών όπου αποφασίζεται η παράταση της προφυλάκισής του (πέραν του 6μήνου). Στο χώρο συνεδρίας του συμβουλίου είναι παρούσα ιδιαιτέρως ενισχυμένη αστυνομική δύναμη. Οι συνήγοροι ζητούν την αποχώρηση των αστυνομικών, οι οποίοι έδειξαν γραπτή εντολή, που διέτασσε την ειδική φρούρηση του με την αιτιολογία ότι «είναι αναρχικός και ως τέτοιος ιδιαίτερα επικίνδυνος για τη δημόσια ασφάλεια». Το έγγραφο αναγνώστηκε δημόσια από την πρόεδρο του συμβουλίου και κατόπιν ολιγόλεπτης σύσκεψης έγινε αποδεκτό, χωρίς ωστόσο, και παρά το αίτημα των συνηγόρων του, να καταχωρηθεί στα πρακτικά!
Στις 9/3/2011 ξεκινά η δίκη του στο μεικτό ορκωτό δικαστήριο της Ευελπίδων, όπου βρίσκεται ισχυρότατη αστυνομική δύναμη. Με την έναρξη της διαδικασίας, παρουσία «κωλύματος» αντικαθίσταται ο εισαγγελέας που είχε αρχικά οριστεί για τη δίκη, με την εισαγγελέα που είχε κάνει την προδικασία!! Η καλή μέρα από το πρωί φαίνεται, όπως λέει ο λαός. Αμέσως έγινε ένσταση από την υπεράσπιση. Το δικαστήριο έκανε δεκτό το αίτημα εξαίρεσης και η εισαγγελέας αντικαταστάθηκε. Η δίκη συνεχίζεται στις 17 και στις 24/3/2011. Στις 15 Απρίλη και ενώ η ακροαματική διαδικασία είχε σχεδόν ολοκληρωθεί και το κατηγορητήριο είχε καταρρεύσει (κανένας μάρτυρας δεν τον αναγνώρισε, ενώ και το περιβόητο DNA δεν «έδειξε» την προέλευση του, αφού ο μοναδικός μάρτυρας που υποτίθεται ότι τον υπέδειξε στην αστυνομία δεν προσήλθε να καταθέσει και θεωρήθηκε ως αγνώστου διαμονής), το δικαστήριο αποφάσισε την αναβολή της δίκης και την επανάληψη της στις 8 Ιούνη, επικαλούμενο την ασθένεια μέλους της έδρας. Το δικαστήριο, χωρίς τους ενόρκους, αλλά μόνο με τους τακτικούς δικαστές, απέρριψε το αίτημα να αρθεί η προφυλάκιση του πολιτικού κρατούμενου μέχρι την έναρξη της νέας δίκης! Και το συμβούλιο εφετών, που συνήλθε αυτεπαγγέλτως στις 3/5/2011, για να κρίνει την παράταση ή μη της κράτησης, λόγω συμπλήρωσης 12 μηνου, αποφάσισε τη συνέχιση της. Η δίκη έχει οριστεί για τις 8/6/2011 οπότε και θα ξεκινήσει ξανά με άλλη σύνθεση δικαστηρίου και επανεξέταση των μαρτύρων.
Είναι φανερό πως έχει οργανωθεί μια καθαρή μεθόδευση που στοχεύει με εκδικητικό τρόπο στην ηθική και πολιτική εξόντωση του Ά.Σ. Όλα δείχνουν πως πρόκειται για μια δίωξη όχι μόνο πολιτική, αλλά συνάμα πιλοτική, καθώς αυτό που δοκιμάζεται είναι η νομική επικύρωση και η κοινωνική νομιμοποίηση της χρήσης γενετικού υλικού (DNA) ως αποκλειστικού τεκμηρίου για την απόδοση κατηγοριών. Το αποτέλεσμα αυτής της δίκης θα καθορίσει το δικονομικό μέλλον των επιστημονικών αναλύσεων των εργαστηρίων της ΓΑΔΑ.
Για το βιολογικό DNAκαι την καταστολή
Η αναζήτηση της “επιστημονικής”, άρα και “αδιάσειστης” αλήθειας προβάλλεται πλέον ως βασικό τεκμήριο στην ποινική διαδικασία. Στην Ελλάδα, όπως είδαμε, δοκιμάζεται πρώτη φορά, σε μια πολιτική δίωξη. Η μέθοδος ανάλυσης του DNA, παρουσιάζεται ως η πιο αξιόπιστη απόδειξη, μιας και επικαλείται την αντικειμενικότητα της βιολογικής επιστήμης. Η αξιοπιστία αυτή είναι έντονα αμφιλεγόμενη και η ιστορία των χωρών που έχουν χρησιμοποιήσει τη μέθοδο, παρουσιάζει πολλές περιπτώσεις δικαστικών πλανών. Όταν συλλέγεται το DNA, από ένα κινητό αντικείμενο, όπως στην περίπτωση του Ά.Σ. σε μια ιατρική μάσκα, είναι πολύ πιθανόν να εμπεριέχει και άλλα DNA μιας και οι χρήστες του αντικειμένου μπορεί να είναι πολλοί. Η ταυτοποίηση δηλαδή του δικού του DNA δεν είναι μοναδική. Όταν ο κατηγορούμενος είναι κατά τα άλλα κατά τεκμήριο αθώος πρέπει να αποδείξει το λάθος στη διαδικασία διασταύρωσης του γενετικού υλικού. Πρέπει δηλαδή να αποδείξει ότι δεν είναι ελέφαντας. Γίνεται κατανοητό ότι το DNA στη δικαστική διαδικασία δεν χρησιμοποιείται ως ένδειξη, αλλά ως απόδειξη κατηγορίας. Πέραν αυτών, οι βιολόγοι που κρίνουν αρνητικά την αξιοπιστία της χρήσης του τεστ DNA στα δικαστήρια, υποστηρίζουν ότι η ανάλυση του απαιτεί μια πολύ σύνθετη και ευαίσθητη μέθοδο που πρέπει να επαναληφθεί πολλές φορές, αφού πρέπει να ταυτιστούν τα δείγματα ως προς το μήκος τους, το είδος των βάσεων των τμημάτων τους και την σειρά με την οποία οι βάσεις ενώνονται μεταξύ τους. Αν προσθέσουμε σε αυτά το κακής ποιότητας γενετικό δείγμα που συλλέγεται από τον τόπο του εγκλήματος, την πιθανή επιμόλυνση του και τη δυνατότητα αναπαραγωγής του αντιλαμβανόμαστε ότι η χρήση του ως μοναδικό στοιχείο ενοχής είναι αμφισβητήσιμη. Η ταυτοποίηση των δακτυλικών αποτυπωμάτων φαίνεται να αποτελεί παρελθόν, ενώ η ταυτοποίηση του DNA αναδεικνύεται ως μια μέθοδος επιστημονικοφανούς εξειδίκευσης. Όπως αναφέρεται και στη μπροσούρα «σύγχρονες πολιτικές διώξεις και DNA», η παραγωγή της αλήθειας απομακρύνεται όλο και περισσότερο από τον κοινωνικό έλεγχο και γίνεται στην κυριολεξία ένα προϊόν αστυνομικού εργαστηρίου.
Για το πολιτικό DNAκαι την καταστολή
Δεν βρίσκουμε καλύτερο τρόπο να περιγράψουμε τη μακρόχρονη και συνεπή κοινωνική δράση του Άρη Σειρηνίδη στους κοινωνικούς αγώνες,από τον τρόπο που ο ίδιος την περιγράφει σε επιστολή του στις 10.02.2011. Ακολουθεί το σχετικό απόσπασμα:
«Οι μαθητικές καταλήψεις του θερμού χειμώνα του ’90-’91, ως εμπειρία οργής, αυτοοργανωμένου αγώνα, σύγκρουσης και νίκης, αποτέλεσαν την κινηματική μήτρα και το σημείο αναφοράς δεκάδων εφήβων από διαφορετικά σημεία της Αθήνας που συναντήθηκαν στους δρόμους του κέντρου. Στο κοινωνικό και πολιτικό εργαστήριο των Εξαρχείων η εφηβική οργή εν-τοπίστηκε, κοινωνικοποιήθηκε και μεταλλάχθηκε σε εξεγερτική κοινωνική και πολιτική δράση, χωρίς όμως να απεμπολήσει την παιγνιώδη της διάσταση: η ορμή, το πείσμα, ο αυτοσχεδιασμός, η συντροφικότητα, η φιλία, η παρέα άφησαν τα δικά τους ανεξίτηλα ίχνη τόσο στη μορφή όσο και στο περιεχόμενο της πολιτικής δράσης. Μιας δράσης, που αν και γεωγραφικά εντοπισμένη, αναζήτησε το νήμα της σύνδεσης –και σε μεγάλο βαθμό το κατάφερε- με όλα σχεδόν τα επεισόδια του εγχώριου και παγκόσμιου ταξικού-κοινωνικού αγώνα. Από το εξεγερτικό εγχείρημα του Πολυτεχνείου του ’95 μέχρι τα οδοφράγματα έξω από τα εξεταστικά κέντρα το καλοκαίρι του ’98 και τις μαθητικές κινητοποιήσεις ενάντια στον νόμο Αρσένη· από τη θερμή υποδοχή του πλανητάρχη τον Νοέμβρη του ’99 και τις διαδηλώσεις ενάντια στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους, μέχρι το κίνημα ενάντια στην καπιταλιστική παγκοσμιοποίηση· από τις τοπικές δράσεις και συνελεύσεις σε γειτονιές μέχρι τις πρακτικές της άμεσης δράσης· από τις συνελεύσεις των πρωτοβάθμιων εργατικών σωματείων μέχρι την αλληλεγγύη στους μετανάστες· από τις φοιτητικές κινητοποιήσεις ενάντια στην ιδιωτικοποίηση της παιδείας, μέχρι την εξέγερση του Δεκέμβρη 2008. Και βέβαια, ως διαρκής σταθερά που διατρέχει το σύνολο του αγώνα: η αλληλεγγύη στους πολιτικούς κρατούμενους και η ανάδειξη της μνήμης των συντρόφων που έφυγαν κατά τη διάρκειά του. Αυτό λοιπόν το πολιτικό DNA, το δικό μου και όλων όσοι κοινωνικοποιήθηκαν πολιτικά στα ίδια συμφραζόμενα και εξακολουθούν να ορίζουν τον εαυτό τους μέσα από την πάλη για την κοινωνική απελευθέρωση, είναι εν τέλει το ουσιαστικό επίδικο σε αυτή τη δίκη».
Η αγωνιστικότητα του Ά. Σειρηνίδη δεν έχει καμφθεί μέσα στη φυλακή. Αντίθετα συνεχίζει να αγωνίζεται εντός των τειχών, τόσο για τις συνθήκες που αφορούν τον εγκλεισμό (π.χ. συμμετοχή σε μαζικές κινητοποιήσεις, αποχές συσσιτίου, επάξιο καλωσόρισμα του υπουργού Δικαιοσύνης Χ. Καστανίδη στην Α΄ ακτίνα των φυλακών Κορυδαλλού, τον περασμένο Δεκέμβρη, κατά την προετοιμασία της δικαστικής μεταρρύθμισης, κ.ά.) όσο και ενάντια στην κοινωνική βαρβαρότητα που επικρατεί εκτός των τειχών (π.χ. στάση ενάντια στα ρατσιστικά και νεοναζιστικά πογκρόμ σε βάρος μεταναστών που διαδραματίζονται αυτές τις μέρες στο κέντρο της Αθήνας).
Γι’ αυτό το κίνημα αλληλεγγύης βρίσκεται από την πρώτη στιγμή στο πλευρό του και αγωνίζεται για να σταματήσει η πολιτική ομηρία του από τους διωκτικούς μηχανισμούς. Η Πρωτοβουλία Αλληλεγγύης στον Άρη Σειρηνίδη, Συλλογικότητες, Άτομα και Κάτοικοι των Εξαρχείων, πανεπιστημιακοί, μεμονωμένα άτομα, πολιτικές ομάδες, στέκια, καταλήψεις και ελεύθεροι κοινωνικοί χώροι σε διάφορες πόλεις, έχουν πραγματοποιήσει μια σειρά δράσεων συμπαράστασης κι εναντίωσης στον κατασταλτικό ολοκληρωτισμό, όπως συγκεντρώσεις, διαδηλώσεις, κείμενα, μπροσούρες, αφίσες, μικροφωνικές κι άλλες παρεμβάσεις, εκδηλώσεις, συζητήσεις, συναυλίες κ.ά.
Σήμερα 7 Ιουνίου, ημέρα πανελλαδικής αλληλεγγύης στον Άρη, βρισκόμαστε εδώ για να απαιτήσουμε την άμεση αποφυλάκιση του κοινωνικού αγωνιστή Άρη Σειρινίδη και την άρση όλων των κατασκευασμένων κατηγοριών, από το «δημοκρατικό» ελληνικό κράτος, ενάντια στον σύντροφό μας.
ΑΥΤΟΝΟΜΟ ΣΤΕΚΙ ΞΑΝΘΗΣ