Εν μέσω θερινής ραστώνης το Αυτόνομο Στέκι Ξάνθης διοργάνωσε δύο εκδηλώσεις. Η πρώτη έλαβε χώρο στο κήπο του στεκιού με έκθεση φωτογραφίας με τίτλο ‘Μεσοπρόθεσμη καταστολή’ ,σχετική με την 48ωρη απεργία στις 28 και 29 Ιουνίου, που έγινε από της 25/7 έως της 29/7. Στις 30/7 η έκθεση φωτογραφίας μεταφέρθηκε στην κεντρική πλατεία Ξάνθης, μοιράστηκε το σχετικό κείμενο ενώ παράλληλα προβλήθηκαν video με την ωμή καταστολή της διήμερης απεργίας και στη συνεχεία ακολούθησε προβολή της ταινίας «Το χρήμα ως χρέος».
Η δεύτερη εκδήλωση, ένα μηνά σχεδόν μετά, στις 28/8 όπου πραγματοποιήθηκε μικροφωνική και μοιράστηκε κείμενο σχετικό με τις εξελίξεις του καλοκαιριού και τα σχέδια της εξουσίας όσον αφορά το μεσοπρόθεσμο, τις απολύσεις, την αύξηση του Φ.Π.Α., του νέου νομοσχεδίου για την Παιδεία, την ανεργία και την υποβάθμιση των ζωών μας. Στη συνεχεία ακολούθησε προβολή της ταινίας «Το δόγμα του σοκ». Και τις δύο εκδηλώσεις παρακολούθησε αρκετός κόσμος με θετική αντιμετώπιση πράγμα που μας δίνει δύναμη να συνεχίσουμε ανάλογες κινήσεις και δράσεις.

 

 

 

Μεσοπρόθεσμη Καταστολή

Η πρώτη 48ωρη πανελλαδική απεργία(28-29 Ιούνη) έγινε λοιπόν. Τι θα μας μείνει όμως από αυτήν; Κατ’ αρχήν να πούμε πως έγινε για να μην περάσει το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα της κυβέρνησης. Αυτό πέρασε. Βασικά ήταν τετελεσμένη απόφαση αλλά βάλανε και ένα σωρό εκβιασμούς για τα μάτια και την τρομοκράτηση του κόσμου. Ο όρος “μεσοπρόθεσμο” αποδεικνύει εκ των προτέρων την πρόθεση των κάθε λογής κρατιστών για τη συνέχεια του απάνθρωπου έργου τους. Αυτό γιατί το μεσοπρόθεσμο θα είναι βραχυπρόθεσμο, το οποίο θα επιφέρει ένα μακροπρόθεσμο και ούτω καθ’ εξής. Για να το εξηγήσουμε πιο απλά: σφίξιμο στις αλυσίδες των δούλων(ημών) μέχρι την εξόντωση τους. Ας ξαναγυρίσουμε στο κεντρικό μας θέμα.

Ας κάνουμε κατ’ αρχήν μία κάλυψη αυτών που έλαβαν χώρα σε όλη την επικράτεια του ελλαδικού χώρου.

Στην Ξάνθη έγιναν τρεις πορείες. Το ΠΑΜΕ έκανε κατάληψη της εφορίας το πρωί. Ο κόσμος και της Πρωτοβουλίας Αντίστασης, αλλά και του Εργατικού Κέντρου ήταν πολύ λίγος. Οι συγκεντρώσεις είχαν πολύ λιγότερο κόσμο συγκριτικά με άλλες φορές.

Σημαντική ήταν η συνεισφορά των κρατουμένων των ελληνικών φυλακών με γράμμα τους τα χαράματα της 28ης Ιούνη. Το μεσημέρι πολλοί από αυτούς αρνήθηκαν να μπουν στα κελιά.

Στον Πειραιά οι ναυτεργάτες ανέβηκαν στους καταπέλτες των πλοίων κι έτσι δεν έφυγε κανένα καράβι.

Στη Μυτιλήνη έγινε πορεία 600 ατόμων.

Στη Θεσσαλονίκη έγινε πορεία 10.000 ατόμων. Υπήρξε και συνένωση των πρωτοβάθμιων σωματείων με το ΕΚΘ. 14.30 : Ο υπουργός Υγείας Λοβέρδος είχε αποκλειστεί από πολύ κόσμο μες στο Παπάφειο Ίδρυμα, αλλά αναφέρεται ότι απεγκλωβίστηκε.

Στην Πάτρα έγινε κατάληψη του εργατικού κέντρου από Αναρχικούς/Αντιεξουσιαστές(α/α), ενώ πριν είχε γίνει πορεία περίπου 2.000 ατόμων.

Στα Γιάννενα μετά τη λήξη της πορείας και την πραγματοποίηση “λαϊκής συνέλευσης” έγινε κατάληψη του δημοτικού ραδιοφώνου για την προπαγάνδιση της πορείας της επόμενης ημέρας.

Στην Αθήνα τα πρωτοβάθμια σωματεία, μαζί με αριστεριστές και ένα πολυάριθμο μπλοκ αναρχικών συγκέντρωσαν 15.000 κόσμου ενώ το μπλοκ της ΓΣΕΕ δεν είχε ούτε το μισό κόσμο(περί τις 5 χιλ.). Ο “στρατός” του Πα.Με είχε γύρω στις 18.000 κόσμου. Σε κάποια στιγμή γύρω στις 13.40 εμφανίστηκαν 10-15 νεοναζί στο Σύνταγμα, οι οποίοι αν και ήταν οπλισμένοι με μαχαίρια τα οποία χρησιμοποίησαν, έμειναν όλη την υπόλοιπη μέρα μέσα σε μία στοά στην Όθωνος αποκλεισμένοι από μεγάλο όγκο διαδηλωτών. Γύρω στις 14.00 ξεκινάνε οι συγκρούσεις με τις δυνάμεις καταστολής. Η οργή του κόσμου είναι διάχυτη και αυτό μπορεί να το αντιληφθεί κάποιος από τη διάρκεια των συγκρούσεων, οι οποίες κράτησαν μέχρι τις 3-4 τα μεσάνυχτα. Γύρω στις 12+ το βράδυ μπορεί να πει κάποιος πως ήταν πολύ πιο σκληρές από τις προηγούμενες ώρες καθώς η καταστολή των μπάτσων προκάλεσε τους πάντες.

Δεύτερη μέρα – 29 Ιούνη: Στην Κομοτηνή έγινε κατάληψη της περιφέρειας ανατολικής Μακεδονίας-Θράκης, από τις 7.30 το πρωί ως τις 10, από 30 περίπου άτομα της λαϊκής συνέλευσης πλατείας Κομοτηνής (αγανακτισμένοι πολίτες ). Να σημειωθεί πως υπήρχαν και “αγανακτισμένοι” από Ξάνθη.

11.50, Θεσσαλονίκη: Ομάδα αντεξουσιαστών κατέλαβε το γραφείο της Εκκλησιαστικής Κεντρικής Υπηρεσίας Οικονομικών (ΕΚΥΟ), που ανήκει στην Εκκλησία. Ανάρτησαν πανό στο κτήριο στο οποίο αναγράφεται «κοινωνική απαλλοτρίωση της εκκλησιαστικής περιουσίας».

Στα Χανιά δικάζονταν μαθητές και καθηγητές οι οποίοι κατά την παρέλαση της 28ης Οκτώβρη έκαναν πορεία. Έγινε πορεία, η οποία κατέληξε σε κατάληψη του δημαρχείου. Το απόγευμα προς βράδυ έγινε και δεύτερη πορεία στην οποία σπάστηκαν τα γραφεία βουλευτών που ψήφισαν το Μεσοπρόθεσμο(Μαρκογιαννάκης, Ντόρα και άλλων).

Στην Κοζάνη έγινε κατάληψη του Εργατικού από α/α σε ένδειξη αλληλεγγύης με όλους τους αγωνιζόμενους της μέρας εκείνης.

Στην Ξάνθη το πρωινό κάλεσμα της Πρωτοβουλίας Αντίστασης ήταν απογοητευτικό. Νομίζαμε πραγματικά πως δεν υπάρχει απεργία. Όλα στην πόλη δούλευαν ρολόι… Το βράδυ έγινε μια μικρή πορεία Αναρχικών – Αντιεξουσιαστών από το Πολυτεχνείο με προορισμό την κεν. Πλατεία, οπού ο κόσμος συζήτησε παρακολουθώντας και κάποιες προβολές. Η πορεία είχε ως κεντρικό ζήτημα να καταδείξει στην τοπική κοινωνία την “χούντα” που ζούσαν οι διαμαρτυρόμενοι στο Σύνταγμα.

Στην Αθήνα μετά τις ολονύχτιες συγκρούσεις ο κόσμος ξεκίνησε να μαζεύεται ξανά γύρω στις 9 το πρωί δεχόμενος την “προστασία του” από εκείνη την ώρα. Στόχος των μπάτσων ήταν να μην φτάσει κανείς στο Σύνταγμα και τη Βουλή για να διαδηλώσει. Τι είδαμε? Όργιο καταστολής, χημικών και πάση θυσία ψήφιση του Μεσοπρόθεσμου. Ειδικότερα στις 14.30 και μετά(την ώρα της ψήφισης μέσα στη Βουλή), τα ΜΑΤ εξαπέλυσαν μια επίθεση που σύμφωνα με ανθρώπους που αγωνίζονται χρόνια, δεν έχει ξαναγίνει ποτέ. Είδαμε να ρίχνουν χημικά στο σταθμό πρώτων βοηθειών που βρισκόταν στο Μετρό. Είδαμε να χτυπούν γιατρούς και νοσοκόμους.

Ωστόσο θα σταθούμε στο σημείο που διατείνονται πολλοί από τους τραυματίες. Λένε πως οι μπάτσοι βάραγαν και ειρηνικούς διαδηλωτές. Ε, αν δεν αμυνθεί κάποιος γιατί να τον λυπηθεί ο χουντικός στρατός του Παπουτσή(Χρυσοχοΐδη ίσως…); Η επίκληση στην νομιμότητα είναι το χειρότερο που μπορεί να κάνει κάποιος έχοντας απέναντί του τον εκάστοτε κρατικό μηχανισμό.

Κοιτάζοντας κάποιος τις εικόνες απ’ το Σύνταγμα μπορεί να καταλάβει πως το Κράτος είχε εξαπολύσει στο λαό πόλεμο. Σ’ έναν πόλεμο δεν υπάρχουν ειρηνικοί και βίαιοι. Η επίκληση αυτή δίνει το δικαίωμα στους κρατιστές να χρησιμοποιούν τη βία αυτοί και μόνο αυτοί, νόμιμα και το χειρότερο ολοκληρωτικά!

Προκλήθηκε εξέγερση? Δυστυχώς όχι. Αυτό το όχι είναι κατηγορηματικό, καθώς ένα πεδίο συγκρούσεων δεν αποτελεί από μόνο του τον τόπο της εξέγερσης. Η εξέγερση είναι παντού. Διαπνέει όλα τα μήκη και τα πλάτη του ελλαδικού χώρου ή του εκάστοτε χώρου. Οι πόλεις εκτός Αθηνών δεν κατάφεραν να δώσουν το έναυσμα για την πολυπόθητη εξέγερση ενάντια στο μεσοπρόθεσμο, το πολιτικό και οικονομικό σύστημα.

Για να κλείνουμε, η 48ωρη ήταν μία μάχη η οποία δυστυχώς δεν απέδωσε στους αγωνιζόμενους αυτά που απαίτησαν στους δρόμους. Το υποτονικό όμως κλίμα του περίγυρου σημαίνει πως μάλλον θανάτωσαν ήδη τις επιθυμίες τους και έχουν υποδουλωθεί πλήρως στις επιταγές του κράτους και του κεφαλαίου. Ας είναι όμως… ο κοινωνικός πόλεμος δεν τελείωσε ποτέ.