Author: stekiksanthis

Παρέμβαση στη ΔΕΗ ΞΑΝΘΗΣ 13-10-2011

Η Συνέλευση ΑΜΕΣΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΠΑΝΤΟΥ μαζί με άτομα από το ΑΥΤΟΝΟΜΟ ΣΤΕΚΙ ΞΑΝΘΗΣ (ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ) πραγματοποιήσαμε παρέμβαση στη ΔΕΗ Ξάνθης. Σκοπός της παρέμβασής μας ήταν να δηλώσουμε την αλληλεγγύη μας σε εργαζόμενους και πολίτες αλλά και να ενημερώσουμε και τον προϊστάμενο του τμήματος Εμπορίας Αν. Μακεδονίας & Θράκης. κ. Βασίλη Καρανάσιο ότι δε θα ανεχτούμε διακοπές ρεύματος σε ανθρώπους που αδυνατούν ή δυσκολεύονται να πληρώσουν.
Ωστόσο όπως μας ενημέρωσε άτομο από το χώρο μόλις ο κ. Καρανάσιος αντιλήφθηκε την παρουσία μας εγκατέλειψε τα γραφεία σαν λαγός.

Κατά τη διάρκεια της παρέμβασης μοιράστηκαν κείμενα κι έγινε συζήτηση με εργαζομένους και πολίτες.




 

 

 

 

 

Μικροφωνική αλληλεγγύης για τον Ε.Α. 5/10

Την Τετάρτη 5/10, μετά την απεργιακή πορεία, πραγματοποιήθηκε μικροφωνική αλληλεγγύης στη κεντρική πλατεία Ξανθής για την έναρξη της δίκης του Επαναστατικού Αγώνα και για όσους διώκονται για την ίδια υπόθεση από το Αυτόνομο Στέκι Ξάνθης. Μοιράστηκε το παρακάτω κείμενο.

 

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΑ ΣΥΓΧΡΟΝΑ ΣΤΡΑΤΟΔΙΚΕΙΑ ΠΟΥ ΣΤΗΝΟΝΤΑΙ

Γνωρίζουμε εκ των προτέρων τις επιβαλλόμενες ποινές σε αυτούς που:
-ΔΕΝ ΥΠΟΤΑΧΤΗΚΑΝ.
-ΘΕΛΗΣΑΝ ΝΑ ΣΠΑΣΟΥΝ ΤΑ ΔΕΣΜΑ ΤΟΥΣ.
-ΚΗΡΥΞΑΝ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΕΦΑΛΑΙΟ, ΜΕ ΜΕΣΑ ΚΑΙ ΠΡΑΚΤΙΚΕΣ ΠΟΥ ΑΠΟΤΕΛΟΥΝ ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑ ΤΩΝ ΑΓΩΝΩΝ ΤΟΥ ΠΑΡΕΛΘΟΝΤΟΣ.
Η δικαστική εξουσία λειτουργεί για το κράτος και το κεφάλαιο, όπως η Ιερά εξέταση για τη χριστιανική εκκλησία του μεσαίωνα.Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία πλέον για τις δίκες που έρχονται ότι δεν είναι απλά δίκες εναντίον μιας επαναστατικής οργάνωσης αλλά πρόκειται για τη δικαστική δίωξη ενός ολόκληρου κομματιού του αντιεξουσιαστικού χώρου.
Έτσι παρατηρούμε από τις αρχές του 2009 την ενίσχυση του νομικού οπλοστασίου του κράτους(κουκουλονόμος, το σίκουελ του τρομονόμου με το πρώτο επεισόδιο να γράφεται το 2002 και τώρα αναμένουμε την τέταρτη αναθεώρηση του) και τη στρατιωτικοαστυνομική αναβάθμιση του( δελτα,διας,αύρες,φράχτες,εκπαίδευση φαντάρων για την καταστολή διαδηλώσεων)
Σε μια σειρά δικών που έγιναν το τελευταίο καιρό, το πιο τρανταχτό παράδειγμα ποινικοποίησης των κοινωνικών αντιστάσεων ήταν η δίκη για την «υπόθεση Χαλανδρίου». Απ’τη μια μεριά άτομα που ανέλαβαν την πολιτική ευθύνη για τη συμμετοχή τους στην επαναστατική οργάνωση Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς καταδικάστηκαν με δεκάδες χρόνια φυλάκιση και από την άλλη συντροφικά και φιλικά πρόσωπα καταδικάστηκαν σε πολύχρονες ποινές φυλάκισης ελλείψει στοιχείων. Έτσι το κράτος αποδεικνύει τη στρατηγική του διότι όταν το νομικό οπλοστάσιο δεν αρκεί το μακρύ χέρι του κράτους φτάνει μέχρι την ποινικοποίηση των διαπροσωπικών σχέσεων. Άρα αντιλαμβανόμαστε τις διαθέσεις της δημοκρατίας (κοινοβουλευτική χούντα μήπως;) για την πάταξη των κοινωνικών αντιστάσεων και τον παραδειγματισμό όσων συμμετέχουν ή θελήσουν να συμμετάσχουν σε αυτές. Δεν μας αφορά το δίπολο αθώος-ένοχος. Οι μόνοι ένοχοι είναι οι οικονομικές και πολιτικές ελίτ και στη συγκεκριμένη περίπτωση τα τσιράκια τους, η δικαστική εξουσία. Αυτοί που την επανάσταση ονόμασαν τρομοκρατία να βλέπουν τον τρόμο να γυρίζει στις επαύλεις τους
Η δίωξη του Ε.Α είναι υπόθεση όλης της κοινωνίας , καθώς η οργάνωση στόχευε στη συνολική κοινωνική απελευθέρωση, μέσω επιθέσεων στους πραγματικούς εχθρούς του λαού(χρηματιστήριο και τραπεζικούς κολοσσούς, κρατικούς φορείς και τους προστάτες τους). Από την αντιπαράθεση του Ε.Α με το κράτος και το κεφάλαιο δημιουργήθηκαν κλυδωνισμοί στην καπιταλιστική κανονικότητα μέσω των δυναμικών ενόπλων χτυπημάτων και του ριζοσπαστικό τους λόγο που έθεσε την κοινωνική επανάσταση ως πρόταγμα.

«Αυτό ήταν, εξάλλου, που φοβόταν και η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ από τον Επαναστατικό Αγώνα αφού, σύμφωνα με δηλώσεις κυβερνητικού στελέχους, η οργάνωση με τη δράση της «θα μπορούσε να τινάξει στον αέρα τα οικονομικά μέτρα». Γι’ αυτό οι συλλήψεις μας, που έγιναν λίγες μέρες πριν τα ηνία της εξουσίας στην Ελλάδα αναλάβουν εξ ολοκλήρου το Δ.Ν.Τ., η Ε.Ε. και η Ε.Κ.Τ., χαρακτηρίστηκαν από την ελληνική κυβέρνηση καθώς και από ευρωπαϊκούς και αμερικανικούς πολιτικούς παράγοντες ως μεγάλη επιτυχία.»
-απόσπασμα κειμένου των φυλακισμένων μελών του Επαναστατικού Αγώνα.-

ΠΟΛΙΤΙΚH ΕΠΙΣΤΟΛH ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝIΑ

…]Αν παρακολουθήσει κάποιος την πορεία του Επαναστατικού Αγώνα καταλαβαίνει πόσο έωλοι είναι οι ισχυρισμοί της πολιτικής εξουσίας και των κολαούζων της στα Μ.Μ.Ε. ότι η δράση του συνιστά απειλή για το κοινωνικό σύνολο. Γιατί ποια είναι η ενέργεια μας που έχει δήθεν τρομοκρατήσει την κοινωνία και έχει στραφεί ενάντια της; Μήπως οι επιθέσεις στα μισητά από την κοινωνική πλειοψηφία υπουργεία εργασίας και οικονομίας όπου αποφασίζονται και προστάζονται οι πιο αντικοινωνικές πολιτικές; Μήπως οι επιθέσεις ενάντια στα ΜΑΤ που τρομοκρατούν καθημερινά στους δρόμους των πόλεων, ξυλοκοπούν διαδηλωτές και έχουν ως αποστολή τη βίαιη καταστολή των κοινωνικών αγώνων; Οι επιθέσεις ενάντια στα αστυνομικά τμήματα που στεγάζουν τους εκπαιδευμένους δολοφόνους του καθεστώτος και όπου καθημερινά ξεφτιλίζονται, ξυλοκοπούνται και δολοφονούνται άνθρωποι που πέφτουν στα χέρια των μπάτσων; Μήπως συνιστά τρομοκράτηση της κοινωνίας η επίθεση εναντίον του Βουλγαράκη ο οποίος έχει συνδεθεί με δύο μεγάλα σκάνδαλα (τηλεφωνικές υποκλοπές, απαγωγές Πακιστανών) και αύξησε την οικογενειακή του περιουσία με τις αγοραπωλησίες εκτάσεων του δημοσίου (υπόθεση Βατοπεδίου); Μήπως πρόκειται για ενέργεια τρομοκράτησης της κοινωνίας η επίθεση εναντίον της πρεσβείας των ΗΠΑ; Μήπως δεν γνωρίζουν οι διώκτες μας και οι πολιτικοί τους προϊστάμενοι πως αυτή την επίθεση επιδοκίμασε η συντριπτική πλειοψηφία της ελληνικής κοινωνίας η οποία μόνο ευγενή συναισθήματα δεν τρέφει για το κράτος των ΗΠΑ; Μήπως είναι πράξη που τρομοκρατεί τον πληθυσμό μια επίθεση εναντίον της πολυεθνικής εταιρείας Shell που εδώ και πολλές δεκαετίες λυμαίνεται τον φυσικό πλούτο πολλών χωρών, εκμεταλλεύεται πληθυσμούς και συμβάλλει στην καταστροφή του πλανήτη; Ή μήπως η επίθεση εναντίον της Citibank, έναν από τους κορυφαίους ομίλους της διεθνούς χρηματοοικονομικής τρομοκρατίας, που διαδραμάτισε εδώ και δεκαετίες πρωταγωνιστικό ρόλο στη διαδικασία συγκέντρωσης κεφαλαίου, αρπάζοντας τον πλούτο αμέτρητων χωρών μέσω της κερδοσκοπίας με το χρέος τους, οδηγώντας τις σε μια μη αναστρέψιμη πολλές φορές οικονομική και κοινωνική καταστροφή; Είναι αντικοινωνική μια επίθεση ενάντια σ’ αυτή την πολυεθνική των οικονομικών εγκλημάτων που πρωτοστάτησε στη δημιουργία της μεγάλης κρίσης που ζούμε σήμερα; Ή μήπως πρόκειται για πράξη κοινωνικής τρομοκράτησης η επίθεση ενάντια στο χρηματιστήριο, το ναό του χρήματος και έναν από τους σημαντικότερους διαύλους υφαρπαγής του κοινωνικού πλούτου και μεταφοράς του από την κοινωνική βάση προς την οικονομική ελίτ; [..]
απόσπασμα επιστολής των Π.Ρούπα, Ν. Μαζιώτη, Κ. Γουρνά

ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΜΕ:

•Τον δολοφονημένο σύντροφο Λάμπρο Φούντα, που έπεσε μαχόμενος ενάντια στα ένστολα γουρούνια της δημοκρατίας, κατά τη διάρκεια προπαρασκευαστικής ενέργειας της οργάνωσης στην Δαφνη στις 10 μαρτίου του 2010.
•Τους Π. Ρούπα, Ν. Μαζιώτη, Κ. Γουρνά, που βρίσκονται στη φυλακή έχοντας αναλάβει την πολιτική ευθύνη για την οργάνωση, αντιμετωπίζοντας πολύχρονες ποινές για τη δράση τους.
•Τους Σταθόπουλο,Νικητόπουλο,Κορτέση,Μπεραχά,Κατσένο που διώκονται για την ίδια υπόθεση, είτε λόγω των συντροφικών τους σχέσεων με τους παραπάνω, είτε λόγω των πολιτικών τους φρονημάτων.
• Την αξιοπρεπή στάση εντός των τειχών των προφυλακισμένων μελών της οργάνωσης και των Β. Σταθόπουλο, Σ. Νικητόπουλο, Χρ. Κορτέση που κατηγορούνται για την ίδια υπόθεση και παρέμειναν προφυλακισμένοι για ένα χρόνο χωρίς στοιχεία

ΑΣ ΜΗΝ ΞΕΧΝΟΥΝ

όμως οι κεφαλαιούχοι, οι κρατιστές και οι θεματοφύλακες της εξουσίας πως ο αγώνας δεν σταματάει, αλλά εμπλουτίζεται διαρκώς με εμπειρίες, ιστορική μνήμη και βιώματα τα οποία θα γίνουν τα δικά μας ΟΠΛΑ, για την καταστροφή του καπιταλισμού και του κράτους, μέχρι να ανατείλει κάποια μέρα η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ.

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΔΙΩΚΟΝΤΑΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟ ΑΓΩΝΑ
ΕΝΑΡΞΗ ΔΙΚΗΣ ΤΕΤΑΡΤΗ 5 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ

Κείμενο σε μορφή PDF

 

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΑ ΣΥΓΧΡΟΝΑ ΣΤΡΑΤΟΔΙΚΕΙΑ ΠΟΥ ΣΤΗΝΟΝΤΑΙ

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΑ ΣΥΓΧΡΟΝΑ ΣΤΡΑΤΟΔΙΚΕΙΑ ΠΟΥ ΣΤΗΝΟΝΤΑΙ

Γνωρίζουμε εκ των προτέρων τις επιβαλλόμενες ποινές σε αυτούς που:

ΔΕΝ ΥΠΟΤΑΧΤΗΚΑΝ
ΘΕΛΗΣΑΝ ΝΑ ΣΠΑΣΟΥΝ ΤΑ ΔΕΣΜΑ ΤΟΥΣ
ΚΗΡΥΞΑΝ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΕΦΑΛΑΙΟ, ΜΕ ΜΕΣΑ ΚΑΙ ΠΡΑΚΤΙΚΕΣ ΠΟΥ ΑΠΟΤΕΛΟΥΝ ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑ ΤΩΝ ΑΓΩΝΩΝ ΤΟΥ ΠΑΡΕΛΘΟΝΤΟΣ

(…)οι συλλήψεις μας, που έγιναν λίγες μέρες πριν τα ηνία της εξουσίας στην Ελλάδα αναλάβουν εξ ολοκλήρου το Δ.Ν.Τ., η Ε.Ε. και η Ε.Κ.Τ., χαρακτηρίστηκαν από την ελληνική κυβέρνηση καθώς και από ευρωπαϊκούς και αμερικανικούς πολιτικούς παράγοντες ως μεγάλη επιτυχία.
απόσπασμα κειμένου των φυλακισμένων μελών του Επαναστατικού Αγώνα

Η δίωξη του Ε.Α είναι υπόθεση όλης της κοινωνίας , καθώς η οργάνωση στόχευε στη συνολική κοινωνική απελευθέρωση, μέσω επιθέσεων στους πραγματικούς εχθρούς του λαού(χρηματιστήριο και τραπεζικούς κολοσσούς, κρατικούς φορείς και τους προστάτες τους).

Από την αντιπαράθεση του Ε.Α με το κράτος και το κεφάλαιο δημιουργήθηκαν κλυδωνισμοί στην καπιταλιστική κανονικότητα μέσω των δυναμικών ενόπλων χτυπημάτων και του ριζοσπαστικό τους λόγο που έθεσε την κοινωνική επανάσταση ως πρόταγμα.

ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΜΕ:
Τον δολοφονημένο σύντροφο Λάμπρο Φούντα, που έπεσε μαχόμενος ενάντια στα ένστολα γουρούνια της δημοκρατίας, κατά τη διάρκεια προπαρασκευαστικής ενέργειας της οργάνωσης.

Τους Π. Ρούπα, Ν. Μαζιώτη, Κ. Γουρνά, που βρίσκονται στη φυλακή έχοντας αναλάβει την πολιτική ευθύνη για την οργάνωση, αντιμετωπίζοντας πολύχρονες ποινές για τη δράση τους.

Τους 5 που διώκονται για την ίδια υπόθεση, είτε λόγω των συντροφικών τους σχέσεων με τους παραπάνω, είτε λόγω των πολιτικών τους φρονημάτων.

Την αξιοπρεπή στάση εντός των τειχών των προφυλακισμένων μελών της οργάνωσης και των Β. Σταθόπουλο, Σ. Νικητόπουλο, Χρ. Κορτέση  που κατηγορούνται για την ίδια υπόθεση.

ΑΣ ΜΗΝ ΞΕΧΝΟΥΝ ΟΜΩΣ

ΟΙ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥΧΟΙ, ΟΙ ΚΡΑΤΙΣΤΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΘΕΜΑΤΟΦΥΛΑΚΕΣ ΤΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ ΠΩΣ Ο ΑΓΩΝΑΣ ΔΕΝ ΣΤΑΜΑΤΑΕΙ, ΑΛΛΑ ΕΜΠΛΟΥΤΙΖΕΤΑΙ ΔΙΑΡΚΩΣ ΜΕ ΕΜΠΕΙΡΙΕΣ, ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΜΝΗΜΗ ΚΑΙ ΒΙΩΜΑΤΑ ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΘΑ ΓΙΝΟΥΝ ΤΑ ΔΙΚΑ ΜΑΣ ΟΠΛΑ, ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΤΟΥ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ, ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΑΝΑΤΕΙΛΕΙ ΚΑΠΟΙΑ ΜΕΡΑ Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ.

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΔΙΩΚΟΝΤΑΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟ ΑΓΩΝΑ

Εν μέσω θερινής ραστώνης το Αυτόνομο Στέκι Ξάνθης διοργάνωσε δύο εκδηλώσεις. Η πρώτη έλαβε χώρο στο κήπο του στεκιού με έκθεση φωτογραφίας με τίτλο ‘Μεσοπρόθεσμη καταστολή’ ,σχετική με την 48ωρη απεργία στις 28 και 29 Ιουνίου, που έγινε από της 25/7 έως της 29/7. Στις 30/7 η έκθεση φωτογραφίας μεταφέρθηκε στην κεντρική πλατεία Ξάνθης, μοιράστηκε το σχετικό κείμενο ενώ παράλληλα προβλήθηκαν video με την ωμή καταστολή της διήμερης απεργίας και στη συνεχεία ακολούθησε προβολή της ταινίας «Το χρήμα ως χρέος».
Η δεύτερη εκδήλωση, ένα μηνά σχεδόν μετά, στις 28/8 όπου πραγματοποιήθηκε μικροφωνική και μοιράστηκε κείμενο σχετικό με τις εξελίξεις του καλοκαιριού και τα σχέδια της εξουσίας όσον αφορά το μεσοπρόθεσμο, τις απολύσεις, την αύξηση του Φ.Π.Α., του νέου νομοσχεδίου για την Παιδεία, την ανεργία και την υποβάθμιση των ζωών μας. Στη συνεχεία ακολούθησε προβολή της ταινίας «Το δόγμα του σοκ». Και τις δύο εκδηλώσεις παρακολούθησε αρκετός κόσμος με θετική αντιμετώπιση πράγμα που μας δίνει δύναμη να συνεχίσουμε ανάλογες κινήσεις και δράσεις.

 

 

 

Μεσοπρόθεσμη Καταστολή

Η πρώτη 48ωρη πανελλαδική απεργία(28-29 Ιούνη) έγινε λοιπόν. Τι θα μας μείνει όμως από αυτήν; Κατ’ αρχήν να πούμε πως έγινε για να μην περάσει το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα της κυβέρνησης. Αυτό πέρασε. Βασικά ήταν τετελεσμένη απόφαση αλλά βάλανε και ένα σωρό εκβιασμούς για τα μάτια και την τρομοκράτηση του κόσμου. Ο όρος “μεσοπρόθεσμο” αποδεικνύει εκ των προτέρων την πρόθεση των κάθε λογής κρατιστών για τη συνέχεια του απάνθρωπου έργου τους. Αυτό γιατί το μεσοπρόθεσμο θα είναι βραχυπρόθεσμο, το οποίο θα επιφέρει ένα μακροπρόθεσμο και ούτω καθ’ εξής. Για να το εξηγήσουμε πιο απλά: σφίξιμο στις αλυσίδες των δούλων(ημών) μέχρι την εξόντωση τους. Ας ξαναγυρίσουμε στο κεντρικό μας θέμα.

Ας κάνουμε κατ’ αρχήν μία κάλυψη αυτών που έλαβαν χώρα σε όλη την επικράτεια του ελλαδικού χώρου.

Στην Ξάνθη έγιναν τρεις πορείες. Το ΠΑΜΕ έκανε κατάληψη της εφορίας το πρωί. Ο κόσμος και της Πρωτοβουλίας Αντίστασης, αλλά και του Εργατικού Κέντρου ήταν πολύ λίγος. Οι συγκεντρώσεις είχαν πολύ λιγότερο κόσμο συγκριτικά με άλλες φορές.

Σημαντική ήταν η συνεισφορά των κρατουμένων των ελληνικών φυλακών με γράμμα τους τα χαράματα της 28ης Ιούνη. Το μεσημέρι πολλοί από αυτούς αρνήθηκαν να μπουν στα κελιά.

Στον Πειραιά οι ναυτεργάτες ανέβηκαν στους καταπέλτες των πλοίων κι έτσι δεν έφυγε κανένα καράβι.

Στη Μυτιλήνη έγινε πορεία 600 ατόμων.

Στη Θεσσαλονίκη έγινε πορεία 10.000 ατόμων. Υπήρξε και συνένωση των πρωτοβάθμιων σωματείων με το ΕΚΘ. 14.30 : Ο υπουργός Υγείας Λοβέρδος είχε αποκλειστεί από πολύ κόσμο μες στο Παπάφειο Ίδρυμα, αλλά αναφέρεται ότι απεγκλωβίστηκε.

Στην Πάτρα έγινε κατάληψη του εργατικού κέντρου από Αναρχικούς/Αντιεξουσιαστές(α/α), ενώ πριν είχε γίνει πορεία περίπου 2.000 ατόμων.

Στα Γιάννενα μετά τη λήξη της πορείας και την πραγματοποίηση “λαϊκής συνέλευσης” έγινε κατάληψη του δημοτικού ραδιοφώνου για την προπαγάνδιση της πορείας της επόμενης ημέρας.

Στην Αθήνα τα πρωτοβάθμια σωματεία, μαζί με αριστεριστές και ένα πολυάριθμο μπλοκ αναρχικών συγκέντρωσαν 15.000 κόσμου ενώ το μπλοκ της ΓΣΕΕ δεν είχε ούτε το μισό κόσμο(περί τις 5 χιλ.). Ο “στρατός” του Πα.Με είχε γύρω στις 18.000 κόσμου. Σε κάποια στιγμή γύρω στις 13.40 εμφανίστηκαν 10-15 νεοναζί στο Σύνταγμα, οι οποίοι αν και ήταν οπλισμένοι με μαχαίρια τα οποία χρησιμοποίησαν, έμειναν όλη την υπόλοιπη μέρα μέσα σε μία στοά στην Όθωνος αποκλεισμένοι από μεγάλο όγκο διαδηλωτών. Γύρω στις 14.00 ξεκινάνε οι συγκρούσεις με τις δυνάμεις καταστολής. Η οργή του κόσμου είναι διάχυτη και αυτό μπορεί να το αντιληφθεί κάποιος από τη διάρκεια των συγκρούσεων, οι οποίες κράτησαν μέχρι τις 3-4 τα μεσάνυχτα. Γύρω στις 12+ το βράδυ μπορεί να πει κάποιος πως ήταν πολύ πιο σκληρές από τις προηγούμενες ώρες καθώς η καταστολή των μπάτσων προκάλεσε τους πάντες.

Δεύτερη μέρα – 29 Ιούνη: Στην Κομοτηνή έγινε κατάληψη της περιφέρειας ανατολικής Μακεδονίας-Θράκης, από τις 7.30 το πρωί ως τις 10, από 30 περίπου άτομα της λαϊκής συνέλευσης πλατείας Κομοτηνής (αγανακτισμένοι πολίτες ). Να σημειωθεί πως υπήρχαν και “αγανακτισμένοι” από Ξάνθη.

11.50, Θεσσαλονίκη: Ομάδα αντεξουσιαστών κατέλαβε το γραφείο της Εκκλησιαστικής Κεντρικής Υπηρεσίας Οικονομικών (ΕΚΥΟ), που ανήκει στην Εκκλησία. Ανάρτησαν πανό στο κτήριο στο οποίο αναγράφεται «κοινωνική απαλλοτρίωση της εκκλησιαστικής περιουσίας».

Στα Χανιά δικάζονταν μαθητές και καθηγητές οι οποίοι κατά την παρέλαση της 28ης Οκτώβρη έκαναν πορεία. Έγινε πορεία, η οποία κατέληξε σε κατάληψη του δημαρχείου. Το απόγευμα προς βράδυ έγινε και δεύτερη πορεία στην οποία σπάστηκαν τα γραφεία βουλευτών που ψήφισαν το Μεσοπρόθεσμο(Μαρκογιαννάκης, Ντόρα και άλλων).

Στην Κοζάνη έγινε κατάληψη του Εργατικού από α/α σε ένδειξη αλληλεγγύης με όλους τους αγωνιζόμενους της μέρας εκείνης.

Στην Ξάνθη το πρωινό κάλεσμα της Πρωτοβουλίας Αντίστασης ήταν απογοητευτικό. Νομίζαμε πραγματικά πως δεν υπάρχει απεργία. Όλα στην πόλη δούλευαν ρολόι… Το βράδυ έγινε μια μικρή πορεία Αναρχικών – Αντιεξουσιαστών από το Πολυτεχνείο με προορισμό την κεν. Πλατεία, οπού ο κόσμος συζήτησε παρακολουθώντας και κάποιες προβολές. Η πορεία είχε ως κεντρικό ζήτημα να καταδείξει στην τοπική κοινωνία την “χούντα” που ζούσαν οι διαμαρτυρόμενοι στο Σύνταγμα.

Στην Αθήνα μετά τις ολονύχτιες συγκρούσεις ο κόσμος ξεκίνησε να μαζεύεται ξανά γύρω στις 9 το πρωί δεχόμενος την “προστασία του” από εκείνη την ώρα. Στόχος των μπάτσων ήταν να μην φτάσει κανείς στο Σύνταγμα και τη Βουλή για να διαδηλώσει. Τι είδαμε? Όργιο καταστολής, χημικών και πάση θυσία ψήφιση του Μεσοπρόθεσμου. Ειδικότερα στις 14.30 και μετά(την ώρα της ψήφισης μέσα στη Βουλή), τα ΜΑΤ εξαπέλυσαν μια επίθεση που σύμφωνα με ανθρώπους που αγωνίζονται χρόνια, δεν έχει ξαναγίνει ποτέ. Είδαμε να ρίχνουν χημικά στο σταθμό πρώτων βοηθειών που βρισκόταν στο Μετρό. Είδαμε να χτυπούν γιατρούς και νοσοκόμους.

Ωστόσο θα σταθούμε στο σημείο που διατείνονται πολλοί από τους τραυματίες. Λένε πως οι μπάτσοι βάραγαν και ειρηνικούς διαδηλωτές. Ε, αν δεν αμυνθεί κάποιος γιατί να τον λυπηθεί ο χουντικός στρατός του Παπουτσή(Χρυσοχοΐδη ίσως…); Η επίκληση στην νομιμότητα είναι το χειρότερο που μπορεί να κάνει κάποιος έχοντας απέναντί του τον εκάστοτε κρατικό μηχανισμό.

Κοιτάζοντας κάποιος τις εικόνες απ’ το Σύνταγμα μπορεί να καταλάβει πως το Κράτος είχε εξαπολύσει στο λαό πόλεμο. Σ’ έναν πόλεμο δεν υπάρχουν ειρηνικοί και βίαιοι. Η επίκληση αυτή δίνει το δικαίωμα στους κρατιστές να χρησιμοποιούν τη βία αυτοί και μόνο αυτοί, νόμιμα και το χειρότερο ολοκληρωτικά!

Προκλήθηκε εξέγερση? Δυστυχώς όχι. Αυτό το όχι είναι κατηγορηματικό, καθώς ένα πεδίο συγκρούσεων δεν αποτελεί από μόνο του τον τόπο της εξέγερσης. Η εξέγερση είναι παντού. Διαπνέει όλα τα μήκη και τα πλάτη του ελλαδικού χώρου ή του εκάστοτε χώρου. Οι πόλεις εκτός Αθηνών δεν κατάφεραν να δώσουν το έναυσμα για την πολυπόθητη εξέγερση ενάντια στο μεσοπρόθεσμο, το πολιτικό και οικονομικό σύστημα.

Για να κλείνουμε, η 48ωρη ήταν μία μάχη η οποία δυστυχώς δεν απέδωσε στους αγωνιζόμενους αυτά που απαίτησαν στους δρόμους. Το υποτονικό όμως κλίμα του περίγυρου σημαίνει πως μάλλον θανάτωσαν ήδη τις επιθυμίες τους και έχουν υποδουλωθεί πλήρως στις επιταγές του κράτους και του κεφαλαίου. Ας είναι όμως… ο κοινωνικός πόλεμος δεν τελείωσε ποτέ.

 

Summer in Greece

 

Η περίοδος καλοκαιρινής περιόδου υπήρξε παραδοσιακά μεγάλη ευκαιρία για την πολιτική εξουσία να χαράζει την στρατηγική της, εκμεταλλευόμενη την έλλειψη της όποιας κοινωνικής αντίστασης. Η άτυπη αυτή ‘’εκεχειρία’’ πήγε περίπατο και φέτος, από πολύ νωρίς, ξεκινώντας από την ψήφιση του Μεσοπρόθεσμου.

 

Η πρώτη 48ωρη γενική απεργία μετά την μεταπολίτευση, οι πολύωρες και μαζικές συγκρούσεις  στους δρόμους της Αθήνας , όπως και οι τουλάχιστον 500 τραυματίες που ήταν απόρροια της ωμής βίας από τις δυνάμεις καταστολής, αποτελούν γεγονός. Το Μεσοπρόθεσμο ψηφίστηκε αποδεικνύοντας ξεκάθαρα τις διαθέσεις της εξουσίας ώστε να διασφαλίσει τα συμφέροντα του κεφαλαίου.

 

Φυσικό αποτέλεσμα αυτής της επιθετικής στρατηγικής που ακολουθεί η πολιτική εξουσία δεν είναι άλλο από τη συνεχώς αυξανόμενη υποτίμηση της ζωής μας. Το κράτος πρόνοιας το οποίο υπήρξε προϊόν των αγώνων των χαμηλότερων κοινωνικών στρωμάτων, αν και κατέληξε εν μέρη εργαλείο για την συναίνεσή μας στα παιχνίδια των από πάνω, εξαλείφετε. Η κρατική περιουσία οδηγείται στην ιδιωτικοποίηση εκτός της αστυνομίας που συνεχώς αναβαθμίζεται. Μερικά παραδείγματα της επίθεσης αυτής προς τα χαμηλότερα κοινωνικά στρώματα που σχεδιάζονται να εφαρμοστούν είναι η εκτόξευση του ΦΠΑ από 13% σε 23% στα είδη εστίασης, η εξίσωση του πετρελαίου θέρμανσης με το πετρέλαιο κίνησης (!), καθώς και η αφαίρεση 150.000 εργαζομένων από τη λίστα των  βαρέων και ανθυγιεινών.

Η πολιτική που μπαίνει σε ισχύ για τον δημόσιο τομέα ακολουθεί το μοντέλο προσλήψεων 1:5 (1 πρόσληψη για κάθε 5 αποχωρήσεις) με μόνη εξαίρεση την αστυνομία που στο διάστημα Ιουλίου- Αυγούστου κυμάνθηκαν στις 3000.

 

Στόχος της πολιτικής αυτής είναι η μείωση των κρατικών δαπανών για την μισθοδοσία του δημοσίου που θα φτάσει το 80% μέχρι το 2015. Και όλα αυτά με φόντο την επίσημη ανεργία να ξεπερνάει στα μέρη μας το 20% χρησιμοποιώντας την τα αφεντικά ως μέσο εκφοβισμού και υποβάθμισης της εργασίας.

 

Η καλοκαιρινή κρατική επίθεση συνεχίζεται με την αναδιάρθρωση στον τομέα της εκπαίδευσης μέσα απ’ την ψήφιση του νέου νομοσχεδίου της Διαμαντοπούλου. Το κράτος θέλοντας να ανταπεξέλθει και να δραπετεύσει απ’ την οικονομική του κρίση, μεταφέρει το κόστος της παιδείας είτε σε ιδιώτες επενδυτές δίνοντας τους το δικαίωμα στην χρηματοδότηση και συν-διοίκηση του πανεπιστημίου, είτε στους ίδιους τους φοιτητές-πελάτες μέσω της επιβολής διδάκτρων. Τα όποια ψήγματα δωρεάν παιδείας είχαν απομείνει (όπως η σίτιση, η στέγαση και άλλες παροχές) κατευθύνονται προς την ιδιωτικοποίηση, ενώ παράλληλα η μεθόδευση για την υπερεντατικοποίηση των σπουδών επιταχύνεται. Απ’ το νομοσχέδιο δεν εξαιρέθηκε και η θεσμική κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου, κατάργηση που επιδιώκει να καταστείλει τις όποιες κοινωνικές αντιστάσεις δραστηριοποιούνται και οργανώνονται μέσα απ’ αυτό. Και όλα αυτά κάτω από ένα μεγάλο κλίμα συναίνεσης σχεδόν όλων των πολιτικών δυνάμεων που αποδεικνύει αδιαμφισβήτητα ότι αυτή η αλλαγή ήταν ζωτικής σημασίας για τη διασφάλιση της κυρίαρχης πολιτικής και των συμφερόντων της.

 

Το μέλλον μας είτε κρίνοντας από τα νούμερα είτε από τις καταστάσεις που βιώνουμε καθημερινά γύρω μας θα είναι πολύ δύσκολο και αβέβαιο. Υπάρχουν δύο δρόμοι: είτε θα αρκεστούμε στον ήδη υπάρχον κανιβαλισμό και θα προσπαθούμε να εκμεταλλευόμαστε ο ένας τον άλλον κλείνοντας τα μάτια στις πραγματικές αιτίες αυτής της κρίσης(μας θυμίζει λίγο την ιστορία με το γαϊδούρι και το καρότο) είτε θα συνειδητοποιήσουμε ποιοι είναι οι πραγματικοί μας εχθροί και θα αποζητήσουμε μια έξοδο από τον καπιταλισμό και όχι μόνο από την κρίση του αναζητώντας την αξιοπρέπεια ,την αλληλεγγύη και την ελευθερία.

Αυτόνομο Στέκι Ξάνθης