Category: Δράσεις – Παρεμβάσεις

Συνέχιση δράσεων αλληλεγγύης με

-κατάληψη και ανάγνωση κειμένου του δημοτικού ραδιοφώνου Παρασκευή 13/3

-κρέμασμα γιγαντοπανό σε κεντρικό σημείο της πόλης (ΠΡΟΚΑΤ) και

-μικροφωνική που πραγματοποιήθηκε την Κυριακη 15/3.
_______________________________________________________________________________________

Το κέιμενο που διαβάστηκε στην κατάληψη του ραδιοφωνικού και τη μικροφωνική είναι κείμενο αντιπληροφόρισης:

ΝΑ ΓΚΡΕΜΙΣΟΥΜΕ ΚΑΘΕ ΦΥΛΑΚΗ!

[…] Όλα κατακτιούνται με αγώνες. Αν στις φυλακές σήμερα μπορούμε να έχουμε βιβλία, τηλεόραση, ελεύθερη τηλεφωνική επικοινωνία, άδειες, αναστολές, αν δε μας χτυπάνε οι δεσμοφύλακες το οφείλουμε στις αιματηρές εξεγέρσεις και τις απεργίες πείνας παλιότερων κρατουμένων. Σήμερα είναι η δικιά μας ώρα να παλέψουμε και να κερδίσουμε.[…] Απόσπασμα από την ανακοίνωση έναρξης απεργίας του Δ.Α.Κ

Τη Δευτέρα 2 Μαρτίου με ανακοίνωση τους οι πολιτικοί κρατούμενοι Δημήτρης Κουφοντίνας και Κώστας Γουρνάς, που βρίσκονται έγκλειστοι στη φυλακή τύπου Γ Δομοκού, γνωστοποίησαν την έναρξη απεργίας πείνας. Την ίδια μέρα στα πλαίσια της αγωνιστικής κινητοποίησης προχωράει σε απεργία πείνας κι ο Νίκος Μαζιώτης, μέλος του Επαναστατικού Αγώνα και πολιτικός κρατούμενος της φυλακής τύπου Γ Δομοκού, επίσης. Ακόμα, απεργία πείνας ξεκίνησαν και άλλοι πολιτικοί κρατούμενοι των φυλακών Κορυδαλλού και Λάρισας από το Δίκτυο Αγωνιστών Κρατουμένων (Δ.Α.Κ), Αντώνης Σταμπούλος, Τάσος Θεοφίλου, Φοίβος Χαρίσης, Αργύρης Ντάλιος και Γιώργος Καραγιαννίδης, ενώ σε μεταγενέστερο χρόνο θα ακολουθήσουν και άλλοι συμμετέχοντες από το Δ.Α.Κ. Τέλος, με απεργία πείνας αγωνίζεται και ο Μωχάμεντ – ΣαϊντΕλτσιμπάχ που βρίσκεται στις φυλακές τύπου Γ Δομοκού.
Απαίτηση τους είναι η κατάργησητου Α’ «αντιτρομοκρατικού» νόμου, άρθρο 187 του ποινικού κώδικα (για εγκληματική οργάνωση), του Β’ «αντιτρομοκρατικού» νόμου, άρθρο 187Α (τρομοκρατική οργάνωση), της επιβαρυντικής διάταξης για την πράξη που τελέστηκε με καλυμμένα χαρακτηριστικά (κουκουλονόμο) και το νομικό πλαίσιο που ορίζει τη λειτουργία των φυλακών τύπου Γ. Ακόμα απαιτούν τη κατάργηση της εισαγγελικής διάταξης που επιβάλλει τη βίαιη λήψη DNA, τη πρόσβαση και ανάλυση του γενετικού δείγματος από πραγματογνώμονα βιολόγο της εμπιστοσύνης του κατηγορουμένου, αν το επιθυμεί, και την κατάργηση της ανάλυσης δειγμάτων που εμπεριέχεται μίγμα γενετικού υλικού άνω των δύο ατόμων. Τέλος απαιτούν την άμεση απελευθέρωση για λόγους υγείας του καταδικασμένου για τη 17Ν Σάββα Ξηρού, που το ποσοστό αναπηρίας του έχει φτάσει στο 98%.
Απεργία πείνας στις 2 Μαρτίου ξεκίνησαν επίσης όλα τα μέλη της Συνωμοσίας Πυρήνων της Φωτιάς με αίτημα την άμεση απελευθέρωση των συγγενών και των φίλων τους που κατηγορούνται με σκευωρίες για την υπόθεση ενώ δεν έχουν καμία σχέση με αυτή.
Σε απεργία πείνας είναι από την Τετάρτη 25 Φεβρουαρίου ο Θέμης Δήμου διεκδικώντας το δικαίωμα του να σπουδάσει στο ΙΕΚ εντός των φυλακών Κορυδαλλού καθώς το συμβούλιο της φυλακής έχει απορρίψει τη πρώτη αίτηση χωρίς καμία αιτιολογία. Από την Παρασκευή 27 Φεβρουαρίου ο Γιώργος Σοφιανίδης ξεκίνησε απεργία πείνας διεκδικώντας τις σπουδές του είτε στο ΙΕΚ των φυλακών Κορυδαλλού είτε στο ΤΕΙ Πειραιά αφού διακόπηκαν με τη μεταγωγή του στις φυλακές τύπου Γ Δομοκού.
Εμείς στεκόμαστε αλληλέγγυοι στον αγώνα των πολιτικών κρατουμένων, απεργών πείνας.Θεωρούμε πως ο αγώνας τους συνδέεται άμεσα με τον δικό μας ενάντια στους κατασταλτικούς μηχανισμούς, στο κράτος – εγγυητής ομαλότητας, στις οικονομικές πιέσεις, σε κάθε μορφήεξουσίας και φασισμού που βιώνουμε καθημερινά στο πετσί μας. Να στήσουμε οδοφράγματα ενάντια στον κρατικό ολοκληρωτισμό και να κλιμακώσουμε τις αντιστάσεις μας έξω από διαχωρισμούς των «εντός» και των «εκτός» των τειχών. Η αλληλεγγύη είναι το όπλο μας.

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΑΠΕΡΓΟΥΣ ΠΕΙΝΑΣ
ΑΜΕΣΗ ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΑΙΤΗΜΑΤΩΝ ΤΟΥΣ
ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΩΝ ΦΥΛΑΚΩΝ ΤΥΠΟΥ Γ

Στα πλαίσια της κλιμάκωσης των δράσεων, Δευτέρα 9/3 κρεμάστηκε πανό ενάντια στις φυλακές τύπου Γ και μοιράστηκε κείμενο αντιπληροφόρισης για την απεργία πείνας που διαξάγεται απο πολιτικούς κρατούμενους για να καταργηθεί:
– το άρθρο 187
– το άρθρο 187Α
– την επιβαρυντική διάταξη για την πράξη που τελέστηκε με καλυμμένα χαρακτηριστικά («κουκουλονόμο»)
– το νομικό πλαίσιο που ορίζει τη λειτουργία των φυλακών τύπου Γ.
Και να οριοθετηθεί η επεξεργασία και χρήση του γενετικού υλικού.Συγκεκριμένα απαιτούν:
– την κατάργηση της εισαγγελικής διάταξης που επιβάλλει τη βίαιη λήψη του DNA
– την πρόσβαση κι ανάλυση του γενετικού δείγματος από πραγματογνώμονα βιολόγο της εμπιστοσύνης τους κατηγορουμένου, αν το επιθυμεί
– την κατάργηση της ανάλυσης δειγμάτων που εμπεριέχεται μίγμα γενετικού υλικού άνω των δύο ατόμων
Επίσης:
– άμεση απελευθέρωση του Σάββα Ξηρού προκειμένου να μπορεί να λάβει τη νοσηλεία που χρειάζεται.

________________________________________________________________________

Και το κείμενο που μοιράστηκε

ΝΑ ΓΚΡΕΜΙΣΟΥΜΕ ΚΑΘΕ ΦΥΛΑΚΗ!

[…] Όλα κατακτιούνται με αγώνες. Αν στις φυλακές σήμερα μπορούμε να έχουμε βιβλία, τηλεόραση, ελεύθερη τηλεφωνική επικοινωνία, άδειες, αναστολές, αν δε μας χτυπάνε οι δεσμοφύλακες το οφείλουμε στις αιματηρές εξεγέρσεις και τις απεργίες πείνας παλιότερων κρατουμένων. Σήμερα είναι η δικιά μας ώρα να παλέψουμε και να κερδίσουμε.[…] Απόσπασμα από την ανακοίνωση έναρξης απεργίας του Δ.Α.Κ

Τη Δευτέρα 2 Μαρτίου με ανακοίνωση τους οι πολιτικοί κρατούμενοι Δημήτρης Κουφοντίνας και Κώστας Γουρνάς, που βρίσκονται έγκλειστοι στη φυλακή τύπου Γ Δομοκού, γνωστοποίησαν την έναρξη απεργίας πείνας. Την ίδια μέρα στα πλαίσια της αγωνιστικής κινητοποίησης προχωράει σε απεργία πείνας κι ο Νίκος Μαζιώτης, μέλος του Επαναστατικού Αγώνα και πολιτικός κρατούμενος της φυλακής τύπου Γ Δομοκού, επίσης. Ακόμα, απεργία πείνας ξεκίνησαν και άλλοι πολιτικοί κρατούμενοι των φυλακών Κορυδαλλού και Λάρισας από το Δίκτυο Αγωνιστών Κρατουμένων (Δ.Α.Κ), Αντώνης Σταμπούλος, Τάσος Θεοφίλου, Φοίβος Χαρίσης, Αργύρης Ντάλιος και Γιώργος Καραγιαννίδης, ενώ σε μεταγενέστερο χρόνο θα ακολουθήσουν και άλλοι συμμετέχοντες από το Δ.Α.Κ. Τέλος, με απεργία πείνας αγωνίζεται και ο Μωχάμεντ – ΣαϊντΕλτσιμπάχ που βρίσκεται στις φυλακές τύπου Γ Δομοκού.
Απαίτηση τους είναι η κατάργησητου Α’ «αντιτρομοκρατικού» νόμου, άρθρο 187 του ποινικού κώδικα (για εγκληματική οργάνωση), του Β’ «αντιτρομοκρατικού» νόμου, άρθρο 187Α (τρομοκρατική οργάνωση), της επιβαρυντικής διάταξης για την πράξη που τελέστηκε με καλυμμένα χαρακτηριστικά (κουκουλονόμο) και το νομικό πλαίσιο που ορίζει τη λειτουργία των φυλακών τύπου Γ. Ακόμα απαιτούν τη κατάργηση της εισαγγελικής διάταξης που επιβάλλει τη βίαιη λήψη DNA, τη πρόσβαση και ανάλυση του γενετικού δείγματος από πραγματογνώμονα βιολόγο της εμπιστοσύνης του κατηγορουμένου, αν το επιθυμεί, και την κατάργηση της ανάλυσης δειγμάτων που εμπεριέχεται μίγμα γενετικού υλικού άνω των δύο ατόμων. Τέλος απαιτούν την άμεση απελευθέρωση για λόγους υγείας του καταδικασμένου για τη 17Ν Σάββα Ξηρού, που το ποσοστό αναπηρίας του έχει φτάσει στο 98%.
Απεργία πείνας στις 2 Μαρτίου ξεκίνησαν επίσης όλα τα μέλη της Συνωμοσίας Πυρήνων της Φωτιάς με αίτημα την άμεση απελευθέρωση των συγγενών και των φίλων τους που κατηγορούνται με σκευωρίες για την υπόθεση ενώ δεν έχουν καμία σχέση με αυτή.
Σε απεργία πείνας είναι από την Τετάρτη 25 Φεβρουαρίου ο Θέμης Δήμου διεκδικώντας το δικαίωμα του να σπουδάσει στο ΙΕΚ εντός των φυλακών Κορυδαλλού καθώς το συμβούλιο της φυλακής έχει απορρίψει τη πρώτη αίτηση χωρίς καμία αιτιολογία. Από την Παρασκευή 27 Φεβρουαρίου ο Γιώργος Σοφιανίδης ξεκίνησε απεργία πείνας διεκδικώντας τις σπουδές του είτε στο ΙΕΚ των φυλακών Κορυδαλλού είτε στο ΤΕΙ Πειραιά αφού διακόπηκαν με τη μεταγωγή του στις φυλακές τύπου Γ Δομοκού.
Εμείς στεκόμαστε αλληλέγγυοι στον αγώνα των πολιτικών κρατουμένων, απεργών πείνας.Θεωρούμε πως ο αγώνας τους συνδέεται άμεσα με τον δικό μας ενάντια στους κατασταλτικούς μηχανισμούς, στο κράτος – εγγυητής ομαλότητας, στις οικονομικές πιέσεις, σε κάθε μορφήεξουσίας και φασισμού που βιώνουμε καθημερινά στο πετσί μας. Να στήσουμε οδοφράγματα ενάντια στον κρατικό ολοκληρωτισμό και να κλιμακώσουμε τις αντιστάσεις μας έξω από διαχωρισμούς των «εντός» και των «εκτός» των τειχών. Η αλληλεγγύη είναι το όπλο μας.

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΑΠΕΡΓΟΥΣ ΠΕΙΝΑΣ
ΑΜΕΣΗ ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΑΙΤΗΜΑΤΩΝ ΤΟΥΣ
ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΩΝ ΦΥΛΑΚΩΝ ΤΥΠΟΥ Γ

Κείμενο κατα των εκλογών που μοιράστηκε στην πόλη της Ξάνθης και αφίσα που κολλήθηκε απο την κατάληψη Αυτόνομο Στέκι (ΑΣΞ).

____________________________________

Το κείμενο:

Ενάντια στις εκλογικές αυταπάτες…

Τα τελευταία χρόνια δεν είναι καθόλου τυχαίο το ότι διανύουμε μια περίοδο πολιτικής αστάθειας. Οι κυβερνήσεις έχουν μικρή διάρκεια ζωής, βγαίνουν στην ουσία “με το ζόρι”, ή εκτάκτως, ή απαρτίζονται απο ένα σύνολο τεχνοκρατών (τύπου Παπαδήμου) με τον τρόπο που αυτό είναι οφέλιμο για την ομαλότητα του καθεστώτος σε συνδυασμό με την διασφάλιση συμφερόντων της οικονομικής ελίτ με όσο πιο ευνοϊκούς ή/και ανώδυνους όρους “κόστους” για την εξουσία. Αυτό προφανώς αποτελεί λογικό σύμπτωμα της παγκόσμιας κρίσης που διανύει το καπιταλιστικό σύστημα. Η πολιτική σταθερότητα που εξαγγέλουν οι εξουσιαστές δεν είναι ο προάγγελος της οικονομικής, μιας και η χρηματοπιστωτική κρίση είναι μια υπαρκτή πραγματικότητα.

Η κυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ το τελευταίο διάστημα, προσπάθησε να συμμαζέψει τα ασυμμάζευτα απ’την άγρια λιτότητα! Μέσω της ακροδεξιάς της ατζέντας και έχοντας αποτύχει να κατευνάσει με τα κούφια λόγια μερίδα του κόσμου που βγήκε στο δρόμο, ενίσχυσε έναν απ’τους βασικούς πυλώνες της κρατικής διαχείρισης για χάρη των αφεντικών: την καταστολή. Το κράτος πρόνοιας έχει πεθάνει, το βιοτικό επίπεδο του πληθυσμού πέφτει, ενώ βασικές υλικές ανάγκες ολοένα και περισσότερων δε μπορούν να καλυφθούν λόγω των αλυσιδωτών κυβερνητικών επιλογών για χάρη των δανειστών (περικοπές, χαράτσια, εξτρα φόροι, ιδιωτικοποιήσεις κ.α.). Ο φόβος και η κρατική τρομοκρατία αποτελεί το “ιερό Ευαγγέλιο” των σαδιστών κανίβαλων της εξουσίας απέναντι σε ένα μέρος της κοινωνίας που σκέφτεται να σηκώσει το κεφάλι. Η καταστολή αυτή αντανακλά και τις νέες εργασιακές συνθήκες που οραματίζονται οι νεοφιλελεύθεροι ρομποτιστές: εργάτες φθηνοί, ευέλικτοι, χωρίς δικαιώματα, πειθαρχημένοι, φυλακισμένοι. Οι κανιβαλικές διαθέσεις τους φάνηκαν με τον τρόπο με τον οποίο διαφημίζουν τα κυβερνητικά στελέχη τα χτυπήματασε αγωνιστές κρατούμενους, τις φυλακές τύπου-Γ, τα στρατόπεδα συγκέντρωσης και τις σκούπες μεταναστών στα κέντρα των μητροπόλεων.

Πάντα πιστοί ακόλουθοι στις επιταγές των αφεντικών, οι φασίστες της Χρυσής Αυγής, αποτελούν κι αυτοί κομμάτι απ’το ψηφιδωτό του συστήματος. Στοχοποιώνταςδιαρκώς, μαζί με την κυβέρνηση και τα media, ένα απ’τα πιο υποτιμημένα κομμάτια της εργατικής τάξης και κοινωνίας, τους μετανάστες και τις μετανάστριες, διαχέουν το ρατσιστικό τους δηλητήριο βρίσκοντας ανταπόκριση απο σημαντικό μέρος φασιστών εντός του κοινωνικού συνόλου. Ο ρόλος τους συστημικός: Δίπλα στο βαθύ κράτος, αβαντάρουν κυβερνητικές επιλογές σε υποθέσεις που αφορούν περαιτέρω ξεπούλημα δημόσιου χώρου και ιδιωτικοποιήσεις, συνεισφέρουν στην υποτίμηση του κόσμου της εργασίας σε νέας μορφής δουλεία (“εργασία με χαμηλούς μισθούς μόνο για Έλληνες”), προασπίζονται τα συμφέροντα των εφοπλιστών, είναι χέρι-χέρι με την μαφία, και παίρνουν ενεργό ρόλο στην φίμωση και καταστολή διαδηλώσεων δίπλα στους νεοφασίστες ΜΑΤατζήδες.

Στην υπάρχουσα αναμέτρηση πολιτικών συσχετισμών και δυνάμεων, ο ΣΥΡΙΖΑ, εμφανίζεται ως νεοανερχόμενη δύναμη. Ως καταφανής διεκδικητής της εξουσίας (αυτο)παρουσιάζεται αντιμνημονιακός “σωτήρας”, ενώ παίζει το πολιτικό του παιχνίδι εντός των στενών θεσμικών δεσμεύσεων της Ε.Ε. μέσα σε αντιφάσεις περι “αλλαγής απ’τα μέσα”. Στο ίδιο το αποπροσανατολιστικό στενό σχήμα: μνημόνιο-αντιμνημόνιο, απο τις φανφάρες περι σκισίματος μνημονίων,έχει κάνει εκπτώσεις στο λόγο του, και πέρασε στη διαπραγμάτευσή του. Είναι γεγονός ότι δεν υπάρχει καμία δυνατότητα ούτε και στόχευση για ουσιαστική οικονομική και κοινωνική αλλαγή μέσα απ’τη σοσιαλδημοκρατία, και είναι ακόμα μεγαλύτερο γεγονός ότι πουλάει λαϊκισμούς και λειαίνει τις γωνίες του συνεχώς για να εναγκαλίσει κόσμο (δεξιό ή αριστερό). Το ίδιο το εκλογικό σώμα που βρίσκεται πίσω απ’το ΣΥΡΙΖΑ αποτελείται απο ετερογενή υποκείμενα, ετεροπροσδιορισμένα, παλαιοπασόκους, “απογοητευμένους δεξιούς”, πατριώτες που οραματίζονται την «εθνική σωτηρία» κ.α. Δε μπορούμε να μιλάμε για πραγματική αλλαγή συσχετισμών εντός της κοινωνίας μόνο με όρους αριθμών, στατιστικής και εκλογικών δημοσκοπήσεων.

Οι ψηφοφόροι “επιλέγουν” μέσα στα προκατασκευασμένα στενά πλαίσια επιλογών που ορίζει ο κοινοβουλευτισμός αγκιστρωμένος σε ένα σύνολο συνταγματικών και θεσμικών περιορισμών που δεν επιτρέπουν την πραγματική διαχείριση των ζωών μας απο εμας. Με αυτόν τον τρόπο [οι εκλογές] ως μηχανισμός αποτελούν έναν λόγο (απ’τους πολλούς) της περαιτέρω αποξένωσης απ’τα προβλήματά μας, απ’τις ανάγκες, και απ’τα συμφέροντά μας. Ως επόμενοι διαχειριστές (αριστεροί ή δεξιοί) στον τωρινό κρατικό σκελετό, αυτοί που εκλέγονται, καλούνται να αναλάβουν και μια απ’τις πιο δεσμευτικές θέσεις απέναντι στις επιλογές που’χει κάνει -ιστορικά- αυτό το αστικό κράτος στο διεθνές χρηματοπιστωτικό σύστημα. Δεσμεύσεις δανειακές, δεσμεύσεις διαχείρισης της οικονομίας με όρους όσο το δυνατόν πιο ευνοϊκούς για το Κεφάλαιο, δεσμεύσεις που περατώνονται απο λίγους, τη στιγμή που ένα όλο και μεγαλύτερο κομμάτι της κοινωνίας φτωχοποιείται και εξαθλιώνεται.

Στατιστικά, οι εκλογές τροφοδοτούνται απο ένα μικρό εκλογικό σώμα, αν λάβουμε υπόψη το ποσοστό της (κάθε φορά υπαρκτής) αποχής. Η δε κυβέρνηση [τροφοδοτείται], απο ένα μικρότερο ποσοστό πολιτών που αποτελούν μειοψηφικό κομμάτι του συνόλου “κοινωνία”. Με απλά μαθηματικά, οι ξεφτιλισμένες αναφορές της Εξουσίας σε “θέληση του λαού/της κοινωνίας”, ή “λαϊκή εντολή” είναι κάτι που δεν πατάει σε καμια κοινωνική πραγματικότητα. Να αναφέρουμε επίσης ότι μεγάλο ποσοστό της κοινωνίας που παράγει τον πλούτο, όπως οι μετανάστες εργάτες/-τριες, είναι παρανομοποιημένο και δεν συγκαταλέγεται καν στο “εκλογικό σώμα” που εκφράζεται στις στατιστικές τους. Με κάτι τέτοιο δεν θέλουμε να υποθέσουμε έτσι αόριστα ότι η συμμετοχή στις εκλογές για αυτό το κομμάτι θα σήμαινε κάτι ουσιώδες για την αλλαγή των συνθηκών ζωής τους, μιας και δεν πιστεύουμε σ’αυτές τις αλλαγές μέσω των εκλογών, αλλά να αναδειχθεί η διάσταση του ψέματος της “λαϊκής επιλογής” μέσω των ψήφων.

Οι εκλογές αποτελούν μηχανισμό αδρανοποίησης των ανθρώπων απ’το να συμμετέχουν ενεργά και να αποφασίζουν για τις ζωές τους και τα προβλήματά τους. Για την ακρίβεια καλλιεργούν την ψευδαίσθηση της συμμετοχής, ενώ ταυτόχρονα υπάρχει ανάθεση αυτών των ζητημάτων σε άλλους. Λίγοι καταλήγουν να κυβερνούν και να αποφασίζουν για τις υποθέσεις των πολλών, την ίδια στιγμή που κανείς δεν είναι αρμόδιος ή “ειδικός” να γνωρίζει καλύτερα τα υλικά μας προβλήματα απο ό,τι εμείς οι ίδιοι, οι “απο τα κάτω”.

Προτάσσουμε την αυτοοργάνωση, δηλαδή τη διαχείριση των αγώνων, και των ζωών μας απο εμας τους ίδιους έξω απο ηγέτες, πρωτοπορίες, εξουσιαστές, κόμματα. Είναι η οικειοποίηση των μέσων για να αποφασίζουμε και να καλύπτουμε τις πολιτικές και υλικές μας ανάγκες (απο συνελεύσεις σε γειτονιές, μέχρι οικειοποίηση μέσων παραγωγής και δημόσιου χώρου). Η αυτοοργάνωση καλλιεργεί την υπευθυνότητα και την πληρέστερη κατανόηση των αναγκών στους ανθρώπους. Ο άνθρωπος απο απονευρωμένο, αποβλακωμένο, και αποστασιοποιημένο ον που “περιμένει απ’τους άλλους”, καλείται να δραστηριοποιηθεί συλλογικά μέσα απ’την ενεργή του παρουσία (σε λόγο και πράξη) απέναντι σε όλα αυτά που αφορούν τη ζωή του.

Η αποχή απο μόνη της δεν είναι πράξη αντίστασης και πραγματικής ρήξης με το Υπάρχον, όταν δεν συνοδεύεται απο ταυτόχρονη αυτοοργάνωση και δράση στο δρόμο, στα κινήματα, και στις καθημερινές ανάγκες. Απο εγχειρήματα κάλυψης αυτών των αναγκών έξω απ’τις εμπορευματικές σχέσεις που καλλιεργεί ο καπιταλισμός, μέχρι δομές αλληλεγγύης και κοινότητες αγώνα.

ΑΠΟΧΗ ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ
ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ ΣΤΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ, ΤΙΣ ΓΕΙΤΟΝΙΕΣ, ΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ ΚΑΙ ΤΙΣ ΣΧΟΛΕΣ

κατάληψη Αυτόνομο Στέκι Ξάνθης
stekiksanthis.squat.gr

Με αφορμή τη σύλληψη δύο μεταναστών μικροπωλητών στις 23/11 στην κεντρική πλατεία της Ξάνθης αναρτήθηκαν δύο πανό σε κεντρικά σημεία της πόλης

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΜΙΚΡΟΠΩΛΗΤΕΣ

Στα πλαίσια της κλιμάκωσης των δράσεων αλληλεγγύης προς τους απεργούς πείνας, αναρτήθηκε απ’την κατάληψη Αυτόνομο Στέκι Ξάνθης πανό στο Πολυτεχνείο και μοιράστηκε κείμενο για τους Νίκο Ρωμανό και Ηρακλή Κωσταρη

____________________________________________________________________________________

Αλληλεγγύη στους απεργούς πείνας Η. Κώσταρη από 28/10, Ν. Ρωμανό από 10/11. Άμεση χορήγηση των εκπαιδευτικών τους αδειών.Το πάθος για τη λευτεριά είναι δυνατότερο απ’ολα τα κελιά.

 

Το κείμενο που μοιράστηκε

 

«Ασφυξία για μια ανάσα ελευθερίας»

 

Τη Δευτέρα 10/11 ξεκίνησε απεργία πείνας ο Νίκος Ρωμανός, ο οποίος έχει καταδικαστεί από το δικαστήριο σε 15 χρόνια φυλάκισης. Αντιστεκόμενος στη λογική του φόβου και της υποταγής που καλλιεργείται στα σύγχρονα κολαστήρια, έδωσε πανελλήνιες εξετάσεις την περασμένη άνοιξη και πέρασε σε μια σχολή στην Αθήνα. Εκείνη την περίοδο, θέλοντας να δείξει το «καλό» του πρόσωπο, το κράτος έστειλε τον υπουργό «Δικαιοσύνης» να δώσει βραβεία στους επιτυχόντες μέσα από τις φυλακές, κάτι που ο Ρωμανός αρνήθηκε. «Η Πολιτεία δεν κάνει διακρίσεις στα θέματα σπουδών» είχε δηλώσει τότε ο υπουργός. Τώρα, παρά τις επαναλαμβανόμενες προσπάθειες του Ρωμανού για τη χορήγηση της εκπαιδευτικής άδειας που δικαιούται με βάσει τους νόμους του κράτους, το αίτημά του καταλήγει στα αζήτητα. Αποφάσισε, λοιπόν, να διεκδικήσει το αίτημά του με οδόφραγμα το σώμα του.

Για τους ίδιους λόγους, απεργία πείνας έχει ξεκινήσει και ο Ηρακλής Κωστάρης από τις 29/10 –δυο βδομάδες πριν το Ρωμανό, του οποίου οι άδειες ξαφνικά του απαγορεύτηκαν.  Για δέκα μήνες κατέθετε σειρά αιτήσεων για τακτικές και εκπαιδευτικές άδειες χωρίς καμία απάντηση, με κίνδυνο να μην μπορέσει να ολοκληρώσει τις σπουδές εξαιτίας του νόμου του υπουργείου Παιδείας που περιορίζει το χρόνο φοίτησης. Μάλιστα από τις 22/11 η κατάσταση της υγείας του έχει χειροτερέψει, και ο ίδιος κρατείται στο νοσοκομείο ευαγγελισμού υπό την επιτήρηση φρουράς μπάτσων αποκλεισμένος από συγγενικό κύκλο και αρνούμενος να του χορηγήσουν ορό.

 

Σε ένδειξη αλληλεγγύης 75 κρατούμενοι της Ε’ πτέρυγας του Κορυδαλλού απέχουν από τη σίτιση για δύο μέρες. Επιπλέον, ο Γιάννης Μιχαηλίδης ανακοίνωσε ότι θα συμμετέχει από τις 17/11 στην απεργία πείνας μέχρι τη δικαίωση των αιτημάτων.

 

Δεν είναι η πρώτη φορά που το κράτος αναιρεί τους ίδιους του τους νόμους και δείχνει το εκδικητικό του πρόσωπο σε όσους αγωνίζονται. Συγκεκριμένα μετά σύλληψη του Ρωμανού ακολούθησαν βασανιστήρια και ξυλοδαρμοί σε αυτόν και τους 3 συγκατηγορούμενούς του παρά τις προσπάθειες συγκάλυψης τους από το κράτος αλλοιώνοντας τις φωτογραφίες που δημοσίευσαν στα ΜΜΕ. Στην περίπτωση του Κωστάρη για δυόμιση χρόνια έπαιρνε κανονικά τις άδειες που δικαιούται. Η διακοπή, όλως τυχαίως, συνέπεσε χρονικά με την τρομοϋστερία από τη μεριά του κράτους και των φερέφωνών του που ακολούθησε την απόδραση του Χ. Ξηρού. Πάνω σε αυτή την τρομοϋστερία βρήκε πάτημα το πρώτο να εφαρμόσει τις πιο σαδιστικές του μεθόδους στους αγωνιστές κρατούμενους.

Αυτού του τύπου οι μεθοδεύσεις (όπως η απαγορεύση αδειών του Σπ. Στρατούλη, η παράνομη μεταγωγή του Α. Σταμπούλου, κ.α) χρησιμοποιούνται ξανά και ξανά ώστε να κάμψουν το ηθικό και να περιορίσουν την πολιτική δραστηριοποίηση εντός των φυλακών. Συμπληρώνουν το ευρύτερο κλίμα που επικρατεί με τους τρομο-νόμους να αυξάνονται συνεχώς, με τη δημιουργία φυλακών τύπου Γ (ειδικές συνθήκες κράτησης), με την εντεινόμενη καταστολή από τους μπάτσους στο δρόμο. Το κράτος εμφανίζεται εγγυητής της ασφάλειας και της νομιμότητας και με πρόσχημα την ανάπτυξη και την έξοδο από την κρίση, καταστέλλει οτιδήποτε θεωρεί ότι το απειλεί.

Η απεργία πείνας των κρατουμένων ας γίνει αφορμή για ενεργοποίηση ενάντια σε κάθε μορφή φασισμού, ενάντια στην καταπίεση, οικονομική ή/και άλλη, που μας ασκείται καθημερινά. Εμείς από τη μεριά μας στεκόμαστε στην ίδια πλευρά του οδοφράγματος με το Ν. Ρωμανό και το Η. Κωστάρη στον αγώνα που’χουν ξεκινήσει, τόσο οι ίδιοι, όσο και οι αλληλέγγυοι απεργοί πείνας. Να κλιμακώσουμε και να διασυνδέσουμε τις αντιστάσεις μας έξω απο διαχωρισμούς των “εντός” και των “εκτός” των τειχών. Η αλληλεγγύη είναι το όπλο μας.

 

Το κείμενο στη μορφή που μοιράστηκε:
Ασφυξία για μια ανάσα ελευθερίας

Στα πλαίσια της κλιμάκωσης των δράσεων αλληλεγγύης προς τους απεργούς πείνας, αναρτήθηκε απ’την κατάληψη Αυτόνομο Στέκι Ξάνθης πανό για τους Ν.Ρωμανό και Η.Κωσταρη, σε κεντρικό σημείο της Ξάνθης.

Αλληλεγγύη στους απεργους πεινας Ν. Ρωμανό και Η. Κωστάρη. Αμεση χορήγηση εκπαιδευτικής άδειας. Αυτόνομο στέκι Ξάνθης

Στα πλαίσια δράσεων ενημέρωσης για το νομοσχέδιο περί φυλακών τύπου Γ-υψίστης ασφαλείας, την Παρασκευή 21/6 αναρτήθηκαν δύο πανό, ένα στην κεντρική πλατεία της Ξάνθης και ένα στο χώρο του παζαριού.

 

ΟΙ ΦΥΛΑΚΕΣ ΤΥΠΟΥ Γ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΣΥΓΧΡΟΝΑ ΚΟΛΛΑΤΗΡΙΑ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ.
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΤΩΝ ΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΩΝ.
ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΦΥΛΑΚΩΝ

_______________________________________________________________________________

ΝΑ ΣΥΝΔΕΣΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΤΑΞΙΚΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΜΕ ΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ
ΤΩΝ ΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΩΝ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΙΣ ΦΥΛΑΚΕΣ ΤΥΠΟΥ Γ
ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ

_______________________________________________________________________________
 
Κείμενο που μοιράστηκε σε προηγούμενες δράσεις ενάντια στις φυλακές τύπου Γ-υψίστης ασφαλείας
 
 

Οι φυλακές υψίστης ασφαλείας είναι κομμάτι μιας αλυσίδας που βιώνουμε καθημερινά…

Τα τελευταία χρόνια είναι αισθητή η εντεινόμενη προσπάθεια του κράτους να θωρακίσει την ασφάλειά του. Στα πλαίσια αυτά, επιδιώκεται μέσω ενός πολυνομοσχεδίου η αναδιάρθρωση των φυλακών, και του ίδιου του ποινικού κώδικα, με τη δημιουργία νέων όρων κατηγοριοποίησης των κρατουμένων. Πιο συγκεκριμένα, με την ίδρυση των φυλακών υψίστης ασφαλείας προτείνονται τρεις τύποι φυλακών: οι Α, Β, και Γ. Στις φυλακές Γ τύπου θα προορίζονται -ως ειδική κατηγορία- άνθρωποι που διώκονται για “σύσταση εγκληματικής οργάνωσης” ή για “τρομοκρατικές” ενέργειες με βάση τον αντιτρομοκρατικό νόμο, καθώς και όσοι/-ες έχουν συμβάλει με την στάση τους μέσα στη φυλακή σε κινητοποιήσεις. Το ελάχιστο όριο κράτησής τους θα’ναι 10 χρόνια, ενώ είναι χαρακτηριστικό ότι στο συγκεκριμένο νομοσχέδιο προβλέπεται αύξηση των ισοβίων απο 16 σε 20 χρόνια. Πέρα απο αυτά, υπάρχει έντονη συμπίεση των όποιων ελάχιστων δυνατοτήτων παρείχε το σωφρονιστικό σύστημα στους κρατούμενους μέσα στην καθημερινότητά τους, καθώς και ένα νέο πλαίσιο συνθηκών: Αφαίρεση αδειών, στέρηση-περιορισμός επισκεπτηρίων, περιορισμός επικοινωνίας με τους έξω γνωστούς (αλληλογραφία, τηλέφωνα), προαυλισμός με διάρκεια μόνο 1 ώρας και συνεπαγόμενη απομόνωση στο κελί για 23 ώρες. Τέλος, ένα ακόμη εργαλείο που χρησιμοποιείται απ’το κράτος σ’αυτό το νομοσχέδιο είναι η μείωση ή εξαγορά της ποινής μέσω του ρουφιανέματος και της παράδοσης πληροφοριών στους μπάτσους σχετικά με άλλα άτομα που κατηγορούνται για “Γ-τύπου” αδικήματα.

Είναι ξεκάθαρο πως αυτό το νομοσχέδιο ούτε τυχαίο είναι, ούτε κατέβηκε απ’το πουθενά. Αποσκοπεί στην πλήρη εξόντωση των εγκλείστων μ’αυτές τις κατηγορίες, τόσο σε επίπεδο συνολικό (στέρηση συναναστροφών- έλλειψη προοπτικής δημιουργίας δικτύου αλληλεπίδρασης με τους υπόλοιπους κρατούμενους), όσο και σε επίπεδο ατομικό και ψυχολογικό μιας και επιτάσσει την απομόνωση, το κλείσιμο στον εαυτό, την εξατομίκευση, τη ρουφιανιά, τη μοναξιά, μια πραγματική φυλακή μέσα σε μιαν άλλη φυλακή! Η μεθοδευμένη αυτή στρατηγική κατακερματισμού έχει άμεσες συνέπειες: Διασπόνται οι οποιεσδήποτε κοινότητες αγώνα εντός των τειχών που’χαν την τάση να συλλογικοποιήσουν τις φωνές τους, όπως φάνηκε και με το παράδειγμα των φυλακών Κορυδαλλού αλλά και όχι μόνο. Καταστέλλονται πιο στοχευμένα άτομα που κρίνονται “επικίνδυνα” για ανυπακοή επειδή συνεισφέρουν στην κλιμάκωση των αγώνων μέσα στη φυλακή. Έτσι η εκδικητικότητα των θεσμών, που είναι η πλέον γνωστή τακτική τους και όχι καινούρια, μετατρέπεται σε μηχανισμό-ορόσημο. Το κράτος με τη δημιουργία κρατουμένων πολλών ταχυτήτων και τη κατηγοριοποίηση αυτή επιδιώκει να δημιουργήσει ένα προληπτικό κλίμα τρομοκρατίας για όποιον σκέφτεται να αντισταθεί και έρθει αντιμέτωπος με τις αντίστοιχες κατηγορίες περι εγκληματικής οργάνωσης. Αν αναλογιστούμε τις τελευταίες γενικευμένες στάσεις, αποχές συσσιτίων, τους αγώνες για τις συνθήκες υγιεινής μέσα στο “νοσοκομείο” των φυλακών Κορυδαλλού, τις απεργίες πείνας, τις αποδράσεις απ’τα κάτεργα των κελιών της δημοκρατίας, τότε καταλήγουμε στο ότι δεν είναι κάτι αποκομμένο απο όλες αυτές τις εξελίξεις το εν λόγω θεσμικό πλαίσιο, αλλά πλήρως εναρμονισμένο με το δόγμα της εποπτείας, και σε άμεσο συσχετισμό με προτάσεις όπως τα βραχιολάκια παρακολουθήσεις των κρατούμενων.

Αυτή η εντεινόμενη διάχυση του δόγματος ασφάλειας, είναι χαρακτηριστικό γνώρισμα των τακτικών του κράτους τα τελευταία χρόνια. Βρίσκει πεδία εφαρμογής κι έξω απ’τα πλαίσια των φυλακών, αλλά προφανώς όχι με τους ίδιους όρους, αλλά μ’εκείνους με τους οποίους βρίσκει πρόσφορο έδαφος η κυβέρνηση ώστε να εγκαθιδρύσει την πολιτική της. Το κράτος ασφαλείας λοιπόν στρατιωτικοποιείται απέναντι σ’εκείνα τα κοινωνικά κομμάτια που βρίσκει πως έχει την αναγκαιότητα να το κάνει (στο καθένα με διαφορετικούς τρόπους και μέσα πάντα), ανακόπτοντας τις εν δυνάμει αγωνιστικές διαθέσεις, την πόλωση, και μπαίνοντας ως διαμεσολαβητής διασφάλισης της κοινωνικής ειρήνης. Απ’τους ελέγχους στα σύνορα, την frontex και τους πυροβολισμούς των λιμενικών σε μετανάστες, το στίβαγμα στα κέντρα κράτησης, μέχρι τα σύγχρονα δουλεμπόρια μεταναστών, τα κυνηγητά απο δημοτόμπατσους για “πάταξη του παραεμπορίου”. Μέχρι τις επιστρατεύσεις σε απεργούς όπως πχ οι εκπαιδευτικοί, τον αποκλεισμό των οικονομικά ασθενέστερων απ’την περίθαλψη, τις εισβολές σε καταλήψεις καθώς και σε σπίτια αγωνιστών, τον αφορισμό των απεργιών ως παράνομων, το ρουφιάνεμα και την καταστολή των μαθητικών αγώνων με περισσότερους μπάτσους μέσα στα σχολεία, τις απαγορεύσεις πορειών, την ενίσχυση των δυνάμεων ασφαλείας και τη βίαιη καταστολή των αγώνων των κατοίκων στις Σκουριές ενάντια στα μεταλλεία εξόρυξης χρυσού, με πρόσφατο παράδειγμα την κλήση σε 23 άτομα για λήψη DNA με την κατηγορία της “σύστασης εγκληματικής οργάνωσης”. Άλλο ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι αυτό του «Κουκουλονόμου» , το οποίο καταδείχνει πώς αν τύχει και βρεθείς σε μέρος κάποιο μέρος που «διαταράσσεται η τάξη» έχοντας καλυμμένα κάποια χαρακτηριστικά του προσώπου (αυτό πάντα κρίνεται από τις μαρτυρίες συνήθως μπάτσων, άσχετα το πόσο αξιόπιστες μπορεί να είναι) και συλληφθείς, διώκεσαι κακουργηματικά για αυτό και μόνο αυτό. Γεγονός που δείχνει ότι είναι πολύ λεπτά τα όρια του θεσμικού προσδιορισμού για το ποιός και ποιά εν τέλει μπορεί να κατηγορηθεί για αδικήματα τέτοιου τύπου.

Παράλληλα με την εσωτερική καταστολή που επιδιώκει το τελευταίο διάστημα η κυβέρνηση, υπάρχει και ένα διακύβευμα πολιτικής και οικονομικής διάστασης για το κράτος. Αρχικά, σε ευρωπαϊκό επίπεδο, με την ανάληψη της προεδρίας της ΕΕ, έγινε ένα ακόμη βήμα στην στρατηγική του κράτους να αποστειρώσει την εικόνα του προς τα έξω, χτυπώντας όλους και όλες εκείνους/-ες που είτε περισσεύουν, είτε χαρακτηρίζονται επικίνδυνοι/-ες για τον εκτροχιασμό της κοινωνικής ομαλότητας. Έτσι το κράτος εξασφαλίζει την σταθερότητα της ελληνικής οικονομίας σε Ευρωπαικό επίπεδο επιτρέποντας πολλών ειδών κερδοφόρα για αυτό αλισβερίσια ( ξένοι επενδυτές, δάνεια τραπεζών) . Αυτή η διττή λειτουργία που είναι σάρκα απ’τη σάρκα της κρατικής διαχείρισης (ασφάλεια-οικονομική πολιτική) αποτυπώνεται πλήρως στο κεφάλαιο των φυλακών, και σε όλο το σύνολο των οικονομικών συμφερόντων που υπάρχουν γύρω απο την κατασκευή τους. (απο υπηρεσίες ασφαλείας, κατασκευαστικές, εξοπλισμό κ.α.)

Μέσα στο γενικευμένο κλίμα απογοήτευσης και αποξένωσης, αυτές οι πολιτικές δε μπορούν παρα να μας αφυπνίζουν και να μας κρατάν απέναντί τους. Να σπάσουμε τον τρόμο, και την καταστολή με ακηδεμόνευτους αγώνες, οργανωμένους απο εμας, ενάντια στις εκλογικές αυταπάτες και στους προεκλογικούς φανφαρονισμούς της Εξουσίας, παίρνοντας τις ζωές μας στα χέρια μας, ενάντια στο κράτος, τα αφεντικά και τον καπιταλισμό, τους θεσμούς της εξατομίκευσης, ενάντια στην αντικειμενοποίηση και εμπορευματοποίηση των κοινωνικών σχέσεων, ενάντια στον κρατικό και κοινωνικό εκφασισμό, ενάντια στις φυλακές τους: είτε είναι κτίρια, είτε διατάγματα, είτε φυλακές συνειδήσεων.

 

ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΦΥΛΑΚΩΝ