Ο αναγκαίος εποχιακός ήρωας…

Στις 28/10 στο χωριό Βουλιαράτες γίνεται συμπλοκή μεταξύ της αλβανικής αστυνομίας και του Κώστα Κατσίφα , κατά την οποία ο δεύτερος σκοτώνεται. Από εκείνη τη στιγμή ξεκινάει το στήσιμο μιας ιστορίας εμπλουτισμένης με εθνικοπατριωτικά συναισθήματα, πράξεις ηρωισμού στο όνομα της Ελλάδας (και πιο συγκεκριμένα του συμβόλου της) αλλά και με μεγάλες δόσεις μίσους για τους «κακούς Αλβανούς» που αντιμετωπίζουν ρατσιστικά την ελληνική μειονότητα.

Με μια πολύ επιφανειακή ματιά στα γεγονότα οι θερμοί ελληνάρες φρόντισαν να τιμήσουν τον εθνικό τους ήρωα με πορείες μίσους και πογκρόμ σε αλβανούς, ενώ οι λιγότερο θερμοκέφαλοι ελληνόψυχοι πιστεύουν ότι «οι αλβανοί το φάγαν το παλικάρι». Αυτοί οι ελληνόψυχοι, μαζί με τα ελληνικά μμε, είναι που σε αντίστοιχη περίπτωση στον ελλαδικό χώρο, θα ήταν οι πρώτοι που θα μιλούσαν για εξτρεμιστή εθνικιστή.

Από τη μια τα αλβανικά μμε αλλά και όσα μμε εκτός Ελλάδας ασχολήθηκαν με το θέμα χαρακτήριζαν τον Κατσίφα ως εξτρεμιστή εθνικιστή και άκρως επικίνδυνο. Από την άλλη τα ελληνικά μμε, που σε κάθε ανάλογη περίπτωση, που δεν εξυπηρετεί τους ελληνικούς επεκτατισμούς, σπέρνουν ισλαμοφοβία και ρατσισμό, τώρα μιλούσαν για έναν καλόψυχο πατριώτη που απλά ήθελε να τιμήσει τη χώρα του την επετειακή ημερομηνία της 28ης Οκτωβρίου.

Για την κυρίαρχη ιδεολογία ο κάθε κατσίφας εντάσσεται μέσα στα πλαίσια της κανονικότητας που αυτή επιβάλλει. Τα μμε μέσα από το πρόσωπο ενός φασίστα παρουσιάζουν το πρότυπο ενός απλού ανιδιοτελή πολίτη, που πάνω από όλα αγαπάει την πατρίδα, τον αφανή ήρωα του έθνους , με τον οποίο για λόγους εθνικής ομοψυχίας, πρέπει να ταυτιστεί το κοινωνικό σώμα. Ένα προφίλ, το οποίο συντάσσεται με τις ονειρώξεις των αφεντικών για την κοινωνία, δηλαδή ένα κατακερματισμένο σύνολο με τυφλή πίστη σε φαντασιακά ( έθνος, φυλή, θρησκεία), αποκομμένο από τα πραγματικά του προβλήματα και τους υπαιτίους αυτών, βορά στις ορέξεις τους. Τέτοιου είδους αβάντα αποτελεί πάγια τακτική των ΜΜΕ, όπως τότε που προσπαθούσαν να μας πείσουν για το καλό πρόσωπο της χρυσής αυγής την περίοδο της ανόδου της, με την φιγούρα του κασιδιάρη, τα συσσίτια μίσους να αποτελούν μόνιμη στήλη στα ειδησεογραφικά δελτία ενώ οι μπούκες σε πάγκους μεταναστών μεταφραζόταν ως χτύπημα στο παράνομο εμπόριο και φυσικά τα πογκρόμ και οι αμέτρητες δολοφονικές επιθέσεις σε μετανάστες, αγωνιστές, ομοφυλόφιλους κ.α. να παραμένουν στο ντουλάπι. Κάπως έτσι και σε αυτήν την περίπτωση τα ΜΜΕ, δεν είδαν έναν έλληνα εθνικιστή, που πήρε ένα καλάσνικοφ και άρχισε να πυροβολεί στο ψαχνό, σε ένα χωριό της Αλβανίας. Ούτε είδαν τα ερεθίσματα που οδήγησαν στο να γίνει ο έλληνας ράμπο. Ερεθίσματα που μπορεί κανείς να δει με μία ματιά στα μέσα κοινωνικής του δικτύωσης. Σε αυτό το σημείο θα πρέπει να πούμε δύο λόγια για την οργάνωση Μέτωπο Απελευθέρωσης Βορείου Ηπέιρου( Μ.Α.Β.Η), που τόσο πολύ του άρεσε.

Η μ.α.β.η ήταν εθνικιστική οργάνωση που έδρασε στην περιοχή της Βορείου Ηπείρου κατά την διάρκεια της ιταλικής και γερμανικής κατοχής της Αλβανίας (1941-1944) και διαλύθηκε μετά την άνοδο του Χότζα στην εξουσία. Στη δεκαετία του 1990 επανασυστάθηκε και έδρασε ως παραστρατιωτική και τρομοκρατική οργάνωση, με επιθέσεις σε Ελλάδα και Αλβανία.

Από την αρχή της δράσης της συγκεκριμένης οργάνωσης, η ελληνική κυβέρνηση προσπαθούσε να την συγκαλύψει με κάθε τρόπο. Αρχικά δεν την αναγνώριζε ενώ, μετά από ένα «χτύπημα» της οργάνωσης το 1994 στο αλβανικό στρατόπεδο νεοσυλλέκτων στην Άνω Επισκοπή, όπου σκοτώθηκαν δύο Αλβανοί στρατιώτες και η μ.α.β.η. άρχισε να «εμφανίζεται» στο προσκήνιο, η ελληνική κυβέρνηση την κατονόμαζε ως οργάνωση προβοκάτσια του τότε υπουργού Αλβανίας Μπερίσα.

Έναν χρόνο μετά, η ελληνική αστυνομία συλλαμβάνει στο Δελβινάκι επτά άτομα «οπλισμένα μέχρι τα δόντια». Στα σπίτια ορισμένων συλληφθέντων, καθώς και των ομοϊδεατών φίλων τους, βρέθηκαν αντίτυπα της προκήρυξης της μ.α.β.η. για την επιχείρηση στην Επισκοπή, ενώ ο Στέλιος Παπαθεμελής σε συνέντευξή του στην ΕΤ-1 εξηγούσε ότι τα καλάσνικοφ που είχαν, ήταν αυτά που εκλάπησαν από το στρατόπεδο της Επισκοπής. Η κυβέρνηση τότε δήλωνε πως εξαρθρώθηκε η μ.α.β.η. (αν και πριν θεωρείτο οργάνωση-«φάντασμα»).

Το άλλοθι του επικεφαλής των συλληφθέντων Γιώργου Αναστασούλη ήταν πως την ημέρα της επίθεσης στην Επισκοπή βρισκόταν στο ιδρυτικό συνέδριο του «Ελληνικού Μετώπου», πράγμα που επιβεβαίωσε και ο ηγέτης του συγκεκριμένου ακροδεξιού κόμματος, Μάκης Βορίδης.

Ενώ αρχικά οι ένοπλοι του Δελβινακίου κατηγορήθηκαν για φόνους και πολλά άλλα αδικήματα, σχετιζόμενα με την μ.α.β.η., μετά από μερικούς μήνες αποφυλακίστηκαν, καθώς με κάποιον «ανεξήγητο» τρόπο οι κατηγορούμενοι κατέληξαν να θεωρούνται απλώς έμποροι όπλων και αφελείς πατριώτες! Αξίζει να σημειωθεί πως η υπερασπιστική γραμμή, ήταν η άρνηση της ύπαρξης της οργάνωσης. Αποκορύφωμα βέβαια ήταν πως όταν έληξε η δίκη, ο δικηγόρος της οργάνωσης αποχώρησε φωνάζοντας ‘’ζήτω η μ.α.β.η.’’.

Ο εθνικισμός και ο πατριωτισμός δεν είναι διόλου αγνά χαρακτηριστικά .Είναι μια παγίδα που απομακρύνει τους ανθρώπους από τη διεκδίκηση των ζωών τους. Πράγμα που λύνει τα χέρια της εκάστοτε εξουσίας ώστε να διατηρεί την κοινωνική αποχαύνωση και να ενισχύει το σύστημα του καπιταλισμού.

Για το ξεπέρασμα των κρίσεών του, ο καπιταλισμός πρέπει να αναδιοργανώσει την κοινωνία στα μέτρα του και να οξύνει τις ταξικές διαφορές. Πάγια τακτική της κυριαρχίας επί των καταπιεσμένων είναι ο κατακερματισμός του κοινωνικού συνόλου ο αποπροσανατολισμός του προς παράλογα μίση και η συσπείρωσή γύρω από φαντασιακά. Πάνω σε αυτήν την κατεύθυνση κινείται και η όλη έκρηξη εθνικής ομοψυχίας των τελευταίων καιρών. Σύσσωμη η αστική τάξη αποζητά από το κοινωνικό σώμα εθνική συναίνεση είτε για την έξοδο από τα μνημόνια είτε για την καταπολέμηση του εσωτερικού εχθρού. Μία εθνική συσπείρωση, που συντίθεται γύρω από το κλίμα τρομοϋστερίας και ισλαμοφοβίας που καλλιεργείται όλο το προηγούμενο διάστημα στο εσωτερικό των δυτικών κοινωνιών και πάντα μέσα σε ένα καθεστώς έκτακτης ανάγκης που έχουν κηρύξει τα κράτη. Η ρητορική από πλευράς κράτους και μμε, για εθνική συσπείρωση και ομοψυχία, λαμβάνει χώρα μέσα σε ένα τεταμένο από τις επιδιώξεις του κεφαλαίου γεωπολιτικό σκηνικό στην ευρύτερη γειτονιά της μεσογείου. Το σκηνικό αυτό συνίσταται από πολεμικές συρράξεις, βίαιο εξανδραποδισμό πληθυσμών, μετανάστευση, ανταγωνισμούς συμφερόντων, θρησκευτικούς φανατισμούς, εθνικισμούς κ.α.

Ενάντια στον τρόμο, την μισαλλοδοξία και την περιχαράκωση των ζωών μας, που καλλιεργούν και μας επιβάλλουν τα κράτη, τα έθνη, οι θρησκείες καθημερινά εμείς προτάσσουμε την αλληλεγγύη μεταξύ των καταπιεσμένων και τον αγώνα ενάντια σε κράτος, κεφάλαιο και φασισμό. Αγώνα που βάζει στο επίκεντρο την ατομική και συλλογική απελευθέρωση. Με την αλληλεγγύη ως δομική σχέση συνδεόμαστε με τα βαλλόμενα κομμάτια και σπάμε σύνορα και φράχτες στις συνειδήσεις των ανθρώπων. Απέναντι στον πόλεμο, την θανατοπολιτική και το τέλος της ιστορίας που προτάσσει η κυριαρχία μοναδική απάντηση για εμάς είναι η ανάδειξη του μόνου απελευθερωτικού πολέμου για την φύση και τον άνθρωπο, του κοινωνικού-ταξικού πολέμου.

Καμία πατρίδα, κανένα έθνος.

Φασίστες και αφεντικά στου πηγαδιού τον πάτο.

Ενάντια στον εθνικισμό, να οργανώσουμε τον δικό μας πόλεμο.