Τους τελευταίους μήνες βιώνουμε μια πολύπλευρη κρίση. Στον πυρήνα της υγειονομική, αλλά με πλευρές οικονομικές, επισιτιστικές, πολιτικές. Σίγουρα η πανδημία οδηγεί σε πολλές αλλαγές της καθημερινότητας, τόσο σε επίπεδο λήψης υγειονομικών μέτρων όσο και στην ευρύτερη ζωή μας. Στην πόλη μας έτσι και αλλιώς το είδαμε από πρώτο χέρι, με τις 12ωρες απαγορεύσεις που ίσχυσαν με πρόσχημα τη δημόσια υγεία.
Πέρασαν όμως οι μήνες και είδαμε πως το σύστημα υγείας δεν ενισχύθηκε ούτε με μισή πρόσληψη. Πέρασαν οι μήνες και είδαμε τα σύνορα να ανοίγουν για να υποδεχθούμε τους φραγκάτους τουρίστες. Τα μαγαζιά της εστίασης επαναλειτούργησαν με τα ελάχιστα υγειονομικά μέτρα, τα οποία επιβαρύνουν την υγεία των εργαζόμενων. Πέρασαν οι μήνες και είδαμε τα κρούσματα να ανεβαίνουν σε διπλάσια νούμερα από την περίοδο του αυστηρού lockdown. Όπως είδαμε και την μάσκα να γίνεται υποχρεωτική, χωρίς να διανέμεται ούτε μίση μάσκα δωρεάν.
Η διαχείριση της κρίσης στοχεύει ξεκάθαρα σε ένα πράγμα. Στη συνέχιση της κερδοφορίας των λίγων. Οι προθέσεις τους είναι ξεκάθαρες, και η αμφισβήτηση των αποφάσεων τους απαραίτητη. Δεν θα μπορούσε να ισχύσει κάτι διαφορετικό αφού οι ίδιοι ξεπούλησαν την υγεία και διέλυσαν τα νοσοκομεία. Στέλνανε τα ΜΑΤ για να χτυπήσουν εργαζόμενους που αγωνίζονται για ένα αξιοπρεπές σύστημα δημόσιας υγείας. Έστελναν τους μπάτσους να κόψουν πρόστιμα με οποιοδήποτε γελοίο πρόσχημα.
Από το ξέσπασμα της καραντίνας σαν δίκτυο αλληλεγγύης πραγματοποιήσαμε συλλογή και διανομή τροφίμων. Μετά τη λήξη του αυστηρού lockdown καταφέραμε και το κάναμε ανοιχτά σε πάρκα, όπως αυτό του Μ. Αλεξάνδρου και αυτό της περιοχής Σαμακώβ, με δημόσιο και διαφανή τρόπο στο μέγεθος που αυτό είναι εφικτό. Ξέρουμε όμως πολύ καλά πως είμαστε ακόμα στην αρχή. Και επειδή η κερδοφορία των λίγων πατάει στην φτώχεια των πολλών οφείλουμε να σταθούμε και εμείς στο ύψος των περιστάσεων.
Με όπλα μας την αλληλεγγύη, την εφευρετικότητα και την αυτοοργάνωση, με αφοσίωση στην υπεράσπιση της ζωής και των συμφερόντων της κοινωνικής βάσης θα πρέπει να στηρίξουμε ανθρώπους που αποκλεισμένοι λόγω του κινδύνου της πανδημίας και της φτώχειας, αδυνατούν να καλύψουν τις βασικές τους ανάγκες. Σε αυτή την κρίση μπαίνουμε μετά από μια δεκαετία ακραίας φτωχοποίησης, με πλήθος αντιλαϊκών και αντεργατικών μέτρων. Ξέρουμε πολύ καλά πως από την πανδημία και τη φτώχεια δεν θα μας σώσουν οι κυβερνητικοί λακέδες και τα τοπικά φερέφωνά τους, οι δημοσιογραφίσκοι και οι μπάτσοι. Οι δομές αλληλεγγύης είναι αναγκαίο κομμάτι για να μην πληρώσουμε εμείς και αυτή την κρίση. Δεν πρόκειται για ένα διαφημιστικό κολπάκι πλουσίων που πετάνε ψίχουλα σε φτωχούς, ούτε για μισάνθρωπες δράσεις φασιστών για “αλληλεγγύη” αλλά “μόνο για Έλληνες”. Μονάχα ο λαός, σώζει το λαό. Πρόκειται για ένα κάλεσμα με στόχο να χτίσουμε τα θεμέλια μιας δομής που θα καλύπτει τις σημερινές ιδιαίτερες ανάγκες και θα στοχεύει στις αυριανές, ακόμα μεγαλύτερες, ανάγκες της κοινωνικής βάσης. Γι’ αυτό καλούμε στην ανοιχτή συνέλευση του δικτύου αλληλεγγύης, στα πανεπιστήμια προκάτ την Κυριακή 30/8 στις 18.00.
Αγωνιζόμαστε για έναν κόσμο ελευθερίας και ισότητας.
Η αλληλεγγύη θα νικήσει!