Την Κυριακή 21.1.2018 πραγματοποιήθηκε συγκέντρωση στη Θεσσαλονίκη με στόχο να επιβάλει σε ένα γειτονικό κράτος το όνομα που θα χρησιμοποιεί. Τη συγκεκριμμένη συγκέντρωση πλαισίωσαν οργανωμένες φασιστικές ομάδες ( φασιστική επιτροπή κατοίκων Ωραιόκαστρου, Ιερός Λόχος, Α.Μ.Ε., Ε.Νε.Θ., C18, Κύκλος Ιδεάπολις), κόμματα του δημοκρατικού τόξου (Αν.Ελ., Ν.Δ., Ένωση Κεντρώων), παπάδες και χιλιάδες ελληνόψυχοι οι οποίοι μαζεύτηκαν από όλες τις γωνιές της ελλάδος.
Σε μια ανάγνωση της έξαρσης ενός κρίσιμου ποσοστού πολιτών για το “μακεδονικό ζήτημα”, εντοπίζουμε μια αλληλουχία υποβόσκοντων τακτικών και προπαγάνδας από πλευράς κράτους. Τακτικές που θεωρούμε ότι αφενός καλλιεργούν το φόβο της “αρπαγής από τους ξένους” κι έτσι τονώνεται το πατριωτικό ένστικτο, αφετέρου βρίσκουν οδούς στην ελληνόψυχη μάζα για να εκτονώσει την αγανάκτηση, μιας και το βουλώνει στην καθημερινή αρπαγή των κυριότερων δικαιωμάτων της για ζωή και όχι επιβίωση.
Η συγκέντρωση έδωσε τη δυνατότητα να πραγματοποιηθεί επίθεση στον Ε.Κ.Χ. Σχολείο ( η οποία απωθήθηκε από κόσμο που την περιφρουρούσε), επίθεση στις διεθνιστικές/ αντεθνικιστικές συγκεντρώσεις στην Καμάρα και επίθεση στην κατάληψη Libertatia, την οποία εν τέλη οι φασίστες έκαψαν ολοσχερώς. Φυσικά, όσο καλή κοινωνική νομιμοποίηση και αν προσφέρουν τα εθνικιστικά πανηγύρια στους φασίστες για να δρούν ανενόχλητοι, αυτοί βασίστηκαν για ακόμα μια φορά στους καλύτερους συνεργάτες τους, την ελληνική ασυνομία. Οι σχέσεις τους δεν είναι ούτε κρυφές ούτε καινούριες, γεγονός που αποδεικνύεται κάθε τόσο. Η γνωστή επιθυμία του κράτους να καταστέλλει αποιαδήποτε μορφή αντίστασης απέναντί του φαίνεται τα τελευταία χρόνια με την άψογη συνεργασία κράτους-παρακράτους στις επιθέσεις π.χ. σε μετανάστες μικροπωλητές, σε αυτοδιαχειριζόμενους χώρους, κ.α.. Όποια κατάληψη δεν καταφέρνει να εκκενώσει η συγκυβέρνηση Συ.Ριζ.Α.-Αν.Ελ., ως η επίσημη κρατική αρχή, φροντίζει να καταστραφεί από τον παρακρατικό μηχανισμό, με τη βοήθεια της εμπροσθοφυλακής του κράτους. Και όποιος έχει αντίθετη άποψη και βγεί να διαδηλώσει, ξυλοφορτώνεται και συλλαμβάνεται όπως έγινε στην πορεία αλληλεγγύης στη Libertatia στις 22.1.2018 ( όπου πραγματοποιήθηκε πέσιμο στην πορεία από τους μπάτσους και έγιναν πέντε συλλήψεις).
Αυτοί οι “μακεδονομάχοι” λοιπόν συνειδητά και συστηματικά παραβλέπουν τις ιμπεριαλιστικές τακτικές του ελληνικού κράτους, τακτικές που χρόνια τώρα περνάνε σαν ψιλά γράμματα και ως φαινομενικά αναγκαίες “για να τα έχουμε καλά οι έλληνες με όλους” (βλ. ΑΟΖ, ΝΑΤΟ, ενίσχυση στρατιωτικού εξοπλισμού κ.α.). Εφαρμόζεται ουσιαστικά η ηθική νομιμοποίηση των τακτικών αυτών με πρόφαση τη διασφάλιση της “εθνικής ταυτότητας”, και το ρόλο νομιμοποίησης επιτελούν ανελλιπώς τόσο τα ΜΜΕ, όσο και το εκπαιδευτικό σύστημα μέσω της μονομερούς ερμηνείας των ιστορικών γεγονότων και της αντίστοιχης προπαγάνδας στους μαθητές. Την ίδια στιγμή, η εθνική ταυτότητα θυματοποιεί την “ελλαδίτσα μας” και δαιμονοποιεί οποιονδήποτε γουστάρει όπως γουστάρει. Με απλά λόγια, η ελλαδίτσα πάντα ήταν στο στόχαστρο, και θα κάνει ό,τι μπορεί για να οχυρωθεί και να το “αντέξει και αυτό”.
Για να μπορέσει λοιπόν να χτιστεί η εθνική συνείδηση χρειάζεται μόνιμα ένας εθνικός εχθρός. Ένας εχθρός από τον οποίο θα πρέπει να προστατευόμαστε, και αν δεν τον έχουμε, τότε τον κατασκευάζουν οι διαχειριστές για μας. Αυτή όμως η εθνική συνείδηση δημιουργεί ταυτόχρονα τόσο εξωτερικούς εχθρούς (Μακεδονία, Τουρκία), όσο και εσωτερικούς. Είναι η ίδια λογική που λέει ότι η έλευση μεταναστών “απειλεί τον πολιτισμό μας”, άρα εμείς τώρα ας αδιαφορήσουμε για όσους και όσες πνίγονται στο Αιγαίο ή στοιβάζονται στα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Στο σημείο αυτό, τονίζουμε πως η παραπάνω ερμηνεία της κατάστασης δεν αφορά μόνο το ελληνικό κράτος καθώς η ίδια πολιτική στρατηγική εθνικών συνειδήσεων διέπει και τα υπόλοιπα κράτη. Εν τέλει, δε μας ενώνουν, ούτε μας χωρίζουν τα έθνη. Αυτό που μας ενώνει είναι η υποτίμηση των ζωών μας ανεξαρτήτως του κράτους στο οποίο έτυχε να γεννηθούμε.
Για μας, οι καταλήψεις και τα στέκια είναι οι επιθέσεις του κόσμου του αγώνα που εδαφικοποιούνται. Του κόσμου που εναντιώνεται σε εθνικιστικά και φασιστικά αφηγήματα, στη βίαιη φτωχοποίηση των ζωών μας, στην επέλαση του σύγχρονου ολοκληρωτισμού. Στον αντίποδα, οι ελληνικές σημαίες, η πατριωτική/εθνικιστική ρητορεία και ο συναισθηματικός αλυτρωτισμός για τη Μακεδονία συσπείρωσαν κόσμο εναντίων αυτών που αντιστέκονται στην επέλαση της καπιταλιστικής βαρβαρότητας. Κόσμος ο οποίος δεν διαδήλωσε για 4 μνημόνια, ούτε κατέβηκε σε μια απεργία, ούτε κι επιτέθηκε σε κανέναν θεσμό που διαιωνίζει την εξαθλίωση των ζωών μας ( τράπεζες, υπουργεία, κ.α.), αλλά συγκεντρώθηκε για να ακούσει τον καραβανά Φράγκο Φραγκούλη να διατυμπανίζει πως οι χρυσαυγίτες είναι “δικά μας παιδιά”, και συσπειρώθηκε γύρω από εθνικιστικές πολεμοκάπηλες ιαχές, οπλίζοντας τα χέρια που επιτέθηκαν στις καταλήψεις και στον κόσμο του αγώνα.
Το συγκεκριμένο συλλαλητήριο αντικειμενικά λειτούργησε ως έναυσμα επανασυσπείρωσης για όλο το ακροδεξιό-φασιστικό-εθνικιστικό συρφετό. Με τον εμπρησμό της Libertatia και τη θρασύδειλη επίθεση στον ΕΚΧ Σχολείο από νεοναζί και φασιστοχούλιγκανς, υπο την καλυψη των μπατσων, αποδείχθηκε για άλλη μια φορά εξόφθαλμα πως ο εθνικισμός ( και με τη μορφή του “αγνού πατριωτισμού”) και ο φασισμός δεν είναι ποτέ γραφικός αλλά πάντα εχθρός μας.
Φωτιά στα σύνορα- πόλεμος στους αστούς- ειρήνη στους λαούς.
Πίσω φασίστες, εμπρός συντρόφια.
Αυτόνομο Στέκι Ξάνθης
stekiksanthis.squat.gr