ΕΧΟΥΜΕ ΑΝΟΙΧΤΟΥΣ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟΥΣ
ΜΕ ΤΟΥΣ ΜΑΤΣΟΚΑΝΙΒΑΛΟΥΣ
ΚΑΙ ΜΕ ΟΣΟΥΣ ΣΥΝΑΙΝΟΥΝ ΣΤΟΥΣ ΒΙΑΣΜΟΥΣ
Η πρόσφατη είδηση της απόπειρας βιασμού στην Ξάνθη, που προβλημάτισε πολλούς επειδή “αμαύρωσε το θεσμό του ξανθιώτικου καρναβαλιού”, καθώς και αντίστοιχα περιστατικά σεξιστικής βίας που κατά καιρούς συμβαίνουν και αποσιωπώνται ή αναφέρονται ως αμφισβητούμενα γεγονότα, για μας δεν είναι ούτε μεμονωμένα, ούτε πράξεις ψυχικά ασταθών ατόμων. Απορρέουν από τις σχέσεις εξουσίας ανάμεσα στα δύο φύλα, σχέσεις που για να συντηρηθούν προϋποθέτουν και αναπαράγουν συνθήκες υποτέλειας και καταπίεσης των γυναικών από τον αντρικό πληθυσμό.
Η έμφυλη βία όμως δεν περιορίζεται μόνο σε περιστατικά κακοποίησης και βιασμού και δεν αποτελεί χαρακτηριστικό γνώρισμα κάποιας κοινωνικής ή εθνοτικής ομάδας, όπως θέλει να προβάλει ο κυρίαρχος λόγος. Τα ΜΜΕ ανέκαθεν δημιουργούσαν εικόνες τρόμου γύρω από τους μετανάστες παρουσιάζοντάς τους ως “πολιτισμικά οπισθοδρομικούς με τις γυναίκες τους, και άρα επικίνδυνους για τις γυναίκες του δυτικού κόσμου”. Με αυτό τον τρόπο, κατασκευάζουν το μύθος του μετανάστη-βιαστή που παίζει κεντρικό ρόλο στη διαμόρφωση του ρατσισμού απέναντί τους.
Μας εκπλήσσει όμως (ή και όχι) που καμία τόσο μεγάλη προβολή δεν γίνεται για το τι συμβαίνει καθημερινά στην ελληνική πραγματικότητα, όπως για παράδειγμα στην πόλη της Ξάνθης, όπου τα τελευταία χρόνια πραγματοποιούνται όλο και περισσότερα περιστατικά βιασμών από ντόπιους. Περιστατικά τα οποία είναι αποτέλεσμα της κουλτούρας που καλλιεργείται καθημερινά στα σχολεία, στα καφενεία, στα γήπεδα, στην εκκλησία, στο στρατό ακόμα και στις ενδοοικογενειακές σχέσεις. Από τα “αθώα” πειράγματα και βλέμματα στο δρόμο, την εξοικείωση με την πορνογραφία, τη συνεχή υποτίμηση των γυναικών μέσα από εικόνες βίας και την προβολή των σωμάτων τους ως αντικείμενο προς κατανάλωση στις ορέξεις του “κυρίαρχου αρσενικού”, μέχρι τη σεξουαλική εκμετάλλευση των μεταναστριών. Όλα βρομάνε σεξισμό και συντελούν στη συνέχεια μιας πατριαρχικά δομημένης κοινωνίας, που βασίζεται στην υποτίμηση των γυναικών.
Σε μια τέτοια κοινωνία όπου η ανδρική έκφραση βίας δε θεωρείται κατακριτέα, ενώ ταυτόχρονα η γυναικεία υποταγή αντιμετωπίζεται ως χάρισμα και απαιτούμενο χαρακτηριστικό θηλυκότητας, όποιος και όποια σφυρίζει αδιάφορα, συναινεί στη διαμόρφωση όλων εκείνων των στοιχείων που στρώνουν το έδαφος για κάθε επίδοξο βιαστή…
ΝΑ ΤΣΑΚΙΣΟΥΜΕ ΒΙΑΣΤΕΣ, ΝΤΑΒΑΔΕΣ,
ΜΠΑΤΣΟΥΣ, ΦΑΣΙΣΤΕΣ, ΡΟΥΦΙΑΝΟΥΣ.
ΝΑ ΠΑΡΟΥΜΕ ΠΙΣΩ ΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ.
ΑΥΤΟΝΟΜΟ ΣΤΕΚΙ ΞΑΝΘΗΣ