ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΑ ΣΥΓΧΡΟΝΑ ΣΤΡΑΤΟΔΙΚΕΙΑ ΠΟΥ ΣΤΗΝΟΝΤΑΙ

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΑ ΣΥΓΧΡΟΝΑ ΣΤΡΑΤΟΔΙΚΕΙΑ ΠΟΥ ΣΤΗΝΟΝΤΑΙ

Γνωρίζουμε εκ των προτέρων τις επιβαλλόμενες ποινές σε αυτούς που:

ΔΕΝ ΥΠΟΤΑΧΤΗΚΑΝ
ΘΕΛΗΣΑΝ ΝΑ ΣΠΑΣΟΥΝ ΤΑ ΔΕΣΜΑ ΤΟΥΣ
ΚΗΡΥΞΑΝ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΕΦΑΛΑΙΟ, ΜΕ ΜΕΣΑ ΚΑΙ ΠΡΑΚΤΙΚΕΣ ΠΟΥ ΑΠΟΤΕΛΟΥΝ ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑ ΤΩΝ ΑΓΩΝΩΝ ΤΟΥ ΠΑΡΕΛΘΟΝΤΟΣ

(…)οι συλλήψεις μας, που έγιναν λίγες μέρες πριν τα ηνία της εξουσίας στην Ελλάδα αναλάβουν εξ ολοκλήρου το Δ.Ν.Τ., η Ε.Ε. και η Ε.Κ.Τ., χαρακτηρίστηκαν από την ελληνική κυβέρνηση καθώς και από ευρωπαϊκούς και αμερικανικούς πολιτικούς παράγοντες ως μεγάλη επιτυχία.
απόσπασμα κειμένου των φυλακισμένων μελών του Επαναστατικού Αγώνα

Η δίωξη του Ε.Α είναι υπόθεση όλης της κοινωνίας , καθώς η οργάνωση στόχευε στη συνολική κοινωνική απελευθέρωση, μέσω επιθέσεων στους πραγματικούς εχθρούς του λαού(χρηματιστήριο και τραπεζικούς κολοσσούς, κρατικούς φορείς και τους προστάτες τους).

Από την αντιπαράθεση του Ε.Α με το κράτος και το κεφάλαιο δημιουργήθηκαν κλυδωνισμοί στην καπιταλιστική κανονικότητα μέσω των δυναμικών ενόπλων χτυπημάτων και του ριζοσπαστικό τους λόγο που έθεσε την κοινωνική επανάσταση ως πρόταγμα.

ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΜΕ:
Τον δολοφονημένο σύντροφο Λάμπρο Φούντα, που έπεσε μαχόμενος ενάντια στα ένστολα γουρούνια της δημοκρατίας, κατά τη διάρκεια προπαρασκευαστικής ενέργειας της οργάνωσης.

Τους Π. Ρούπα, Ν. Μαζιώτη, Κ. Γουρνά, που βρίσκονται στη φυλακή έχοντας αναλάβει την πολιτική ευθύνη για την οργάνωση, αντιμετωπίζοντας πολύχρονες ποινές για τη δράση τους.

Τους 5 που διώκονται για την ίδια υπόθεση, είτε λόγω των συντροφικών τους σχέσεων με τους παραπάνω, είτε λόγω των πολιτικών τους φρονημάτων.

Την αξιοπρεπή στάση εντός των τειχών των προφυλακισμένων μελών της οργάνωσης και των Β. Σταθόπουλο, Σ. Νικητόπουλο, Χρ. Κορτέση  που κατηγορούνται για την ίδια υπόθεση.

ΑΣ ΜΗΝ ΞΕΧΝΟΥΝ ΟΜΩΣ

ΟΙ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥΧΟΙ, ΟΙ ΚΡΑΤΙΣΤΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΘΕΜΑΤΟΦΥΛΑΚΕΣ ΤΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ ΠΩΣ Ο ΑΓΩΝΑΣ ΔΕΝ ΣΤΑΜΑΤΑΕΙ, ΑΛΛΑ ΕΜΠΛΟΥΤΙΖΕΤΑΙ ΔΙΑΡΚΩΣ ΜΕ ΕΜΠΕΙΡΙΕΣ, ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΜΝΗΜΗ ΚΑΙ ΒΙΩΜΑΤΑ ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΘΑ ΓΙΝΟΥΝ ΤΑ ΔΙΚΑ ΜΑΣ ΟΠΛΑ, ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΤΟΥ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ, ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΑΝΑΤΕΙΛΕΙ ΚΑΠΟΙΑ ΜΕΡΑ Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ.

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΔΙΩΚΟΝΤΑΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟ ΑΓΩΝΑ

Εν μέσω θερινής ραστώνης το Αυτόνομο Στέκι Ξάνθης διοργάνωσε δύο εκδηλώσεις. Η πρώτη έλαβε χώρο στο κήπο του στεκιού με έκθεση φωτογραφίας με τίτλο ‘Μεσοπρόθεσμη καταστολή’ ,σχετική με την 48ωρη απεργία στις 28 και 29 Ιουνίου, που έγινε από της 25/7 έως της 29/7. Στις 30/7 η έκθεση φωτογραφίας μεταφέρθηκε στην κεντρική πλατεία Ξάνθης, μοιράστηκε το σχετικό κείμενο ενώ παράλληλα προβλήθηκαν video με την ωμή καταστολή της διήμερης απεργίας και στη συνεχεία ακολούθησε προβολή της ταινίας «Το χρήμα ως χρέος».
Η δεύτερη εκδήλωση, ένα μηνά σχεδόν μετά, στις 28/8 όπου πραγματοποιήθηκε μικροφωνική και μοιράστηκε κείμενο σχετικό με τις εξελίξεις του καλοκαιριού και τα σχέδια της εξουσίας όσον αφορά το μεσοπρόθεσμο, τις απολύσεις, την αύξηση του Φ.Π.Α., του νέου νομοσχεδίου για την Παιδεία, την ανεργία και την υποβάθμιση των ζωών μας. Στη συνεχεία ακολούθησε προβολή της ταινίας «Το δόγμα του σοκ». Και τις δύο εκδηλώσεις παρακολούθησε αρκετός κόσμος με θετική αντιμετώπιση πράγμα που μας δίνει δύναμη να συνεχίσουμε ανάλογες κινήσεις και δράσεις.

 

 

 

Μεσοπρόθεσμη Καταστολή

Η πρώτη 48ωρη πανελλαδική απεργία(28-29 Ιούνη) έγινε λοιπόν. Τι θα μας μείνει όμως από αυτήν; Κατ’ αρχήν να πούμε πως έγινε για να μην περάσει το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα της κυβέρνησης. Αυτό πέρασε. Βασικά ήταν τετελεσμένη απόφαση αλλά βάλανε και ένα σωρό εκβιασμούς για τα μάτια και την τρομοκράτηση του κόσμου. Ο όρος “μεσοπρόθεσμο” αποδεικνύει εκ των προτέρων την πρόθεση των κάθε λογής κρατιστών για τη συνέχεια του απάνθρωπου έργου τους. Αυτό γιατί το μεσοπρόθεσμο θα είναι βραχυπρόθεσμο, το οποίο θα επιφέρει ένα μακροπρόθεσμο και ούτω καθ’ εξής. Για να το εξηγήσουμε πιο απλά: σφίξιμο στις αλυσίδες των δούλων(ημών) μέχρι την εξόντωση τους. Ας ξαναγυρίσουμε στο κεντρικό μας θέμα.

Ας κάνουμε κατ’ αρχήν μία κάλυψη αυτών που έλαβαν χώρα σε όλη την επικράτεια του ελλαδικού χώρου.

Στην Ξάνθη έγιναν τρεις πορείες. Το ΠΑΜΕ έκανε κατάληψη της εφορίας το πρωί. Ο κόσμος και της Πρωτοβουλίας Αντίστασης, αλλά και του Εργατικού Κέντρου ήταν πολύ λίγος. Οι συγκεντρώσεις είχαν πολύ λιγότερο κόσμο συγκριτικά με άλλες φορές.

Σημαντική ήταν η συνεισφορά των κρατουμένων των ελληνικών φυλακών με γράμμα τους τα χαράματα της 28ης Ιούνη. Το μεσημέρι πολλοί από αυτούς αρνήθηκαν να μπουν στα κελιά.

Στον Πειραιά οι ναυτεργάτες ανέβηκαν στους καταπέλτες των πλοίων κι έτσι δεν έφυγε κανένα καράβι.

Στη Μυτιλήνη έγινε πορεία 600 ατόμων.

Στη Θεσσαλονίκη έγινε πορεία 10.000 ατόμων. Υπήρξε και συνένωση των πρωτοβάθμιων σωματείων με το ΕΚΘ. 14.30 : Ο υπουργός Υγείας Λοβέρδος είχε αποκλειστεί από πολύ κόσμο μες στο Παπάφειο Ίδρυμα, αλλά αναφέρεται ότι απεγκλωβίστηκε.

Στην Πάτρα έγινε κατάληψη του εργατικού κέντρου από Αναρχικούς/Αντιεξουσιαστές(α/α), ενώ πριν είχε γίνει πορεία περίπου 2.000 ατόμων.

Στα Γιάννενα μετά τη λήξη της πορείας και την πραγματοποίηση “λαϊκής συνέλευσης” έγινε κατάληψη του δημοτικού ραδιοφώνου για την προπαγάνδιση της πορείας της επόμενης ημέρας.

Στην Αθήνα τα πρωτοβάθμια σωματεία, μαζί με αριστεριστές και ένα πολυάριθμο μπλοκ αναρχικών συγκέντρωσαν 15.000 κόσμου ενώ το μπλοκ της ΓΣΕΕ δεν είχε ούτε το μισό κόσμο(περί τις 5 χιλ.). Ο “στρατός” του Πα.Με είχε γύρω στις 18.000 κόσμου. Σε κάποια στιγμή γύρω στις 13.40 εμφανίστηκαν 10-15 νεοναζί στο Σύνταγμα, οι οποίοι αν και ήταν οπλισμένοι με μαχαίρια τα οποία χρησιμοποίησαν, έμειναν όλη την υπόλοιπη μέρα μέσα σε μία στοά στην Όθωνος αποκλεισμένοι από μεγάλο όγκο διαδηλωτών. Γύρω στις 14.00 ξεκινάνε οι συγκρούσεις με τις δυνάμεις καταστολής. Η οργή του κόσμου είναι διάχυτη και αυτό μπορεί να το αντιληφθεί κάποιος από τη διάρκεια των συγκρούσεων, οι οποίες κράτησαν μέχρι τις 3-4 τα μεσάνυχτα. Γύρω στις 12+ το βράδυ μπορεί να πει κάποιος πως ήταν πολύ πιο σκληρές από τις προηγούμενες ώρες καθώς η καταστολή των μπάτσων προκάλεσε τους πάντες.

Δεύτερη μέρα – 29 Ιούνη: Στην Κομοτηνή έγινε κατάληψη της περιφέρειας ανατολικής Μακεδονίας-Θράκης, από τις 7.30 το πρωί ως τις 10, από 30 περίπου άτομα της λαϊκής συνέλευσης πλατείας Κομοτηνής (αγανακτισμένοι πολίτες ). Να σημειωθεί πως υπήρχαν και “αγανακτισμένοι” από Ξάνθη.

11.50, Θεσσαλονίκη: Ομάδα αντεξουσιαστών κατέλαβε το γραφείο της Εκκλησιαστικής Κεντρικής Υπηρεσίας Οικονομικών (ΕΚΥΟ), που ανήκει στην Εκκλησία. Ανάρτησαν πανό στο κτήριο στο οποίο αναγράφεται «κοινωνική απαλλοτρίωση της εκκλησιαστικής περιουσίας».

Στα Χανιά δικάζονταν μαθητές και καθηγητές οι οποίοι κατά την παρέλαση της 28ης Οκτώβρη έκαναν πορεία. Έγινε πορεία, η οποία κατέληξε σε κατάληψη του δημαρχείου. Το απόγευμα προς βράδυ έγινε και δεύτερη πορεία στην οποία σπάστηκαν τα γραφεία βουλευτών που ψήφισαν το Μεσοπρόθεσμο(Μαρκογιαννάκης, Ντόρα και άλλων).

Στην Κοζάνη έγινε κατάληψη του Εργατικού από α/α σε ένδειξη αλληλεγγύης με όλους τους αγωνιζόμενους της μέρας εκείνης.

Στην Ξάνθη το πρωινό κάλεσμα της Πρωτοβουλίας Αντίστασης ήταν απογοητευτικό. Νομίζαμε πραγματικά πως δεν υπάρχει απεργία. Όλα στην πόλη δούλευαν ρολόι… Το βράδυ έγινε μια μικρή πορεία Αναρχικών – Αντιεξουσιαστών από το Πολυτεχνείο με προορισμό την κεν. Πλατεία, οπού ο κόσμος συζήτησε παρακολουθώντας και κάποιες προβολές. Η πορεία είχε ως κεντρικό ζήτημα να καταδείξει στην τοπική κοινωνία την “χούντα” που ζούσαν οι διαμαρτυρόμενοι στο Σύνταγμα.

Στην Αθήνα μετά τις ολονύχτιες συγκρούσεις ο κόσμος ξεκίνησε να μαζεύεται ξανά γύρω στις 9 το πρωί δεχόμενος την “προστασία του” από εκείνη την ώρα. Στόχος των μπάτσων ήταν να μην φτάσει κανείς στο Σύνταγμα και τη Βουλή για να διαδηλώσει. Τι είδαμε? Όργιο καταστολής, χημικών και πάση θυσία ψήφιση του Μεσοπρόθεσμου. Ειδικότερα στις 14.30 και μετά(την ώρα της ψήφισης μέσα στη Βουλή), τα ΜΑΤ εξαπέλυσαν μια επίθεση που σύμφωνα με ανθρώπους που αγωνίζονται χρόνια, δεν έχει ξαναγίνει ποτέ. Είδαμε να ρίχνουν χημικά στο σταθμό πρώτων βοηθειών που βρισκόταν στο Μετρό. Είδαμε να χτυπούν γιατρούς και νοσοκόμους.

Ωστόσο θα σταθούμε στο σημείο που διατείνονται πολλοί από τους τραυματίες. Λένε πως οι μπάτσοι βάραγαν και ειρηνικούς διαδηλωτές. Ε, αν δεν αμυνθεί κάποιος γιατί να τον λυπηθεί ο χουντικός στρατός του Παπουτσή(Χρυσοχοΐδη ίσως…); Η επίκληση στην νομιμότητα είναι το χειρότερο που μπορεί να κάνει κάποιος έχοντας απέναντί του τον εκάστοτε κρατικό μηχανισμό.

Κοιτάζοντας κάποιος τις εικόνες απ’ το Σύνταγμα μπορεί να καταλάβει πως το Κράτος είχε εξαπολύσει στο λαό πόλεμο. Σ’ έναν πόλεμο δεν υπάρχουν ειρηνικοί και βίαιοι. Η επίκληση αυτή δίνει το δικαίωμα στους κρατιστές να χρησιμοποιούν τη βία αυτοί και μόνο αυτοί, νόμιμα και το χειρότερο ολοκληρωτικά!

Προκλήθηκε εξέγερση? Δυστυχώς όχι. Αυτό το όχι είναι κατηγορηματικό, καθώς ένα πεδίο συγκρούσεων δεν αποτελεί από μόνο του τον τόπο της εξέγερσης. Η εξέγερση είναι παντού. Διαπνέει όλα τα μήκη και τα πλάτη του ελλαδικού χώρου ή του εκάστοτε χώρου. Οι πόλεις εκτός Αθηνών δεν κατάφεραν να δώσουν το έναυσμα για την πολυπόθητη εξέγερση ενάντια στο μεσοπρόθεσμο, το πολιτικό και οικονομικό σύστημα.

Για να κλείνουμε, η 48ωρη ήταν μία μάχη η οποία δυστυχώς δεν απέδωσε στους αγωνιζόμενους αυτά που απαίτησαν στους δρόμους. Το υποτονικό όμως κλίμα του περίγυρου σημαίνει πως μάλλον θανάτωσαν ήδη τις επιθυμίες τους και έχουν υποδουλωθεί πλήρως στις επιταγές του κράτους και του κεφαλαίου. Ας είναι όμως… ο κοινωνικός πόλεμος δεν τελείωσε ποτέ.

 

Summer in Greece

 

Η περίοδος καλοκαιρινής περιόδου υπήρξε παραδοσιακά μεγάλη ευκαιρία για την πολιτική εξουσία να χαράζει την στρατηγική της, εκμεταλλευόμενη την έλλειψη της όποιας κοινωνικής αντίστασης. Η άτυπη αυτή ‘’εκεχειρία’’ πήγε περίπατο και φέτος, από πολύ νωρίς, ξεκινώντας από την ψήφιση του Μεσοπρόθεσμου.

 

Η πρώτη 48ωρη γενική απεργία μετά την μεταπολίτευση, οι πολύωρες και μαζικές συγκρούσεις  στους δρόμους της Αθήνας , όπως και οι τουλάχιστον 500 τραυματίες που ήταν απόρροια της ωμής βίας από τις δυνάμεις καταστολής, αποτελούν γεγονός. Το Μεσοπρόθεσμο ψηφίστηκε αποδεικνύοντας ξεκάθαρα τις διαθέσεις της εξουσίας ώστε να διασφαλίσει τα συμφέροντα του κεφαλαίου.

 

Φυσικό αποτέλεσμα αυτής της επιθετικής στρατηγικής που ακολουθεί η πολιτική εξουσία δεν είναι άλλο από τη συνεχώς αυξανόμενη υποτίμηση της ζωής μας. Το κράτος πρόνοιας το οποίο υπήρξε προϊόν των αγώνων των χαμηλότερων κοινωνικών στρωμάτων, αν και κατέληξε εν μέρη εργαλείο για την συναίνεσή μας στα παιχνίδια των από πάνω, εξαλείφετε. Η κρατική περιουσία οδηγείται στην ιδιωτικοποίηση εκτός της αστυνομίας που συνεχώς αναβαθμίζεται. Μερικά παραδείγματα της επίθεσης αυτής προς τα χαμηλότερα κοινωνικά στρώματα που σχεδιάζονται να εφαρμοστούν είναι η εκτόξευση του ΦΠΑ από 13% σε 23% στα είδη εστίασης, η εξίσωση του πετρελαίου θέρμανσης με το πετρέλαιο κίνησης (!), καθώς και η αφαίρεση 150.000 εργαζομένων από τη λίστα των  βαρέων και ανθυγιεινών.

Η πολιτική που μπαίνει σε ισχύ για τον δημόσιο τομέα ακολουθεί το μοντέλο προσλήψεων 1:5 (1 πρόσληψη για κάθε 5 αποχωρήσεις) με μόνη εξαίρεση την αστυνομία που στο διάστημα Ιουλίου- Αυγούστου κυμάνθηκαν στις 3000.

 

Στόχος της πολιτικής αυτής είναι η μείωση των κρατικών δαπανών για την μισθοδοσία του δημοσίου που θα φτάσει το 80% μέχρι το 2015. Και όλα αυτά με φόντο την επίσημη ανεργία να ξεπερνάει στα μέρη μας το 20% χρησιμοποιώντας την τα αφεντικά ως μέσο εκφοβισμού και υποβάθμισης της εργασίας.

 

Η καλοκαιρινή κρατική επίθεση συνεχίζεται με την αναδιάρθρωση στον τομέα της εκπαίδευσης μέσα απ’ την ψήφιση του νέου νομοσχεδίου της Διαμαντοπούλου. Το κράτος θέλοντας να ανταπεξέλθει και να δραπετεύσει απ’ την οικονομική του κρίση, μεταφέρει το κόστος της παιδείας είτε σε ιδιώτες επενδυτές δίνοντας τους το δικαίωμα στην χρηματοδότηση και συν-διοίκηση του πανεπιστημίου, είτε στους ίδιους τους φοιτητές-πελάτες μέσω της επιβολής διδάκτρων. Τα όποια ψήγματα δωρεάν παιδείας είχαν απομείνει (όπως η σίτιση, η στέγαση και άλλες παροχές) κατευθύνονται προς την ιδιωτικοποίηση, ενώ παράλληλα η μεθόδευση για την υπερεντατικοποίηση των σπουδών επιταχύνεται. Απ’ το νομοσχέδιο δεν εξαιρέθηκε και η θεσμική κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου, κατάργηση που επιδιώκει να καταστείλει τις όποιες κοινωνικές αντιστάσεις δραστηριοποιούνται και οργανώνονται μέσα απ’ αυτό. Και όλα αυτά κάτω από ένα μεγάλο κλίμα συναίνεσης σχεδόν όλων των πολιτικών δυνάμεων που αποδεικνύει αδιαμφισβήτητα ότι αυτή η αλλαγή ήταν ζωτικής σημασίας για τη διασφάλιση της κυρίαρχης πολιτικής και των συμφερόντων της.

 

Το μέλλον μας είτε κρίνοντας από τα νούμερα είτε από τις καταστάσεις που βιώνουμε καθημερινά γύρω μας θα είναι πολύ δύσκολο και αβέβαιο. Υπάρχουν δύο δρόμοι: είτε θα αρκεστούμε στον ήδη υπάρχον κανιβαλισμό και θα προσπαθούμε να εκμεταλλευόμαστε ο ένας τον άλλον κλείνοντας τα μάτια στις πραγματικές αιτίες αυτής της κρίσης(μας θυμίζει λίγο την ιστορία με το γαϊδούρι και το καρότο) είτε θα συνειδητοποιήσουμε ποιοι είναι οι πραγματικοί μας εχθροί και θα αποζητήσουμε μια έξοδο από τον καπιταλισμό και όχι μόνο από την κρίση του αναζητώντας την αξιοπρέπεια ,την αλληλεγγύη και την ελευθερία.

Αυτόνομο Στέκι Ξάνθης

ΡΗΓΜΑ ΣΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΠΑΘΕΙΑ ΤΕΥΧΟΣ#4

[scribd id=66655305 key=key-1c4zlfzhkhgpmtl68jxo mode=list]

ΡΗΓΜΑ ΣΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΠΑΘΕΙΑ ΤΕΥΧΟΣ#4

ΙΟΥΛΙΟΣ-ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 2011

Μηνιαίο έντυπο αντιπληροφόρησης της συντακτικής ομάδας από το Αυτόνομο Στέκι Ξάνθης.

Το έντυπο μοιράζεται δωρεάν στις γειτονιές της Ξάνθης.

Έκθεση φωτογραφίας:Μεσοπρόθεσμη καταστολή στο Αυτόνομο Στέκι Ξάνθης

Από την Δευτέρα 25/7 εως την Παρασκευή 29/7, στις 7-9 το απόγευμα, πραγματοποιείται έκθεση φωτογραφίας στο Αυτόνομο Στέκι Ξάνθης με θέμα :

Μεσοπρόθεσμη Καταστολή,

στιγμές στο δρόμο από την 48ωρη απεργία της 28ης και 29ης Ιουνίου

Προβολή της ταινίας Tekkon Kinkreet & Αυτοοργανωμένο Bar στις 22/7

Θερινό Σινεμά:Στο κήπο στο Αυτόνομο Στέκι Ξάνθης

Προβολά της ταινίας Tekkon Kinkreet

Ακολουθεί Αυτοοργανωμένο Bar

Παρασκευή 22/7 στις 21:30

Η ισπανική επανάσταση: Μια σύντομη εισαγωγή

Στις 19 Ιούλη συμπληρώνονται 75 χρόνια από την έναρξη της Ισπανικής Επανάστασης. Για ένα σύντομο χρονικό διάστημα, ο καπιταλισμός και το κράτος αντικαταστάθηκαν από την αλληλεγγύη, την αλληλοβοήθεια και τον σεβασμό για τους άλλους. Εργάτες και αγρότες οι οποίοι είχαν επηρεαστεί βαθύτατα από τα αναρχικά ιδεώδη, λειτούργησαν την κοινωνία συλλογικά και πήραν ξανά στα χέρια τους τον έλεγχο των ζωών τους, της βιομηχανίας και της γης. Ένα κεντρικό ζήτημα της επανάστασης, ήταν ο αγώνας ενάντια σε μία προσπάθεια εγκαθίδρυσης του φασισμού στην Ισπανία. Θυμόμαστε τόσο τα εκπληκτικά επιτεύγματα όσο και τις τραγωδίες της Ισπανικής επανάστασης και προσπαθούμε να μάθουμε από τα λάθη των συντρόφων μας.

Τα αναρχικά και τα συνδικαλιστικά ιδανικά, είχαν ριζώσει βαθιά ανάμεσα στους Ισπανούς αγρότες και εργάτες. Το 1911 ιδρύθηκε ένα μαζικό επαναστατικό συνδικάτο, η CNT (Εθνική Συνομοσπονδία Εργατών). Είχε δύο στόχους: πρώτον, τον αγώνα ενάντια στ’ αφεντικά μέσω της μαζικής δράσης καθημερινά και δεύτερον την πραγμάτωση της αναρχικής επανάστασης, οργανώνοντας τους εργάτες και τους φτωχούς ώστε να πάρουν πίσω τη γη τους, τα εργοστάσια και τα μεταλλεία.

Η CNT οδήγησε πολλούς μαχητικούς και επιτυχημένους αγώνες ενάντια στ’ αφεντικά και την κυβέρνηση. Το 1936 ήταν το μεγαλύτερο συνδικάτο στην Ισπανία και μετρούσε κοντά στα 2 εκατομμύρια μέλη. Αλλά η CNT ήταν πάντα δημοκρατική και παρά το τεράστιο μέγεθός της δεν είχε ποτέ πάνω από έναν έμμισθο επίσημο εκπρόσωπο.

Οι Αναρχικοί δεν περιόριζαν τον εαυτό τους μέσα στους χώρους εργασίας. Οργάνωσαν ακόμα μια αναρχική ομάδα για να δουλεύει μέσα στα συνδικάτα (τη FAI) και διοργάνωναν μποϋκοτάζ ενοικίων στις φτωχές γειτονιές. Στη CNT συμμετείχαν εργαζόμενοι αγρότες, γεωργικοί εργάτες και άνεργοι. Ακόμα οργάνωναν σχολεία για τους εργάτες.

Τον Ιούλιο του 1936 οι φασίστες με ηγέτη τον στρατηγό Φράνκο και με τις πλάτες των πλουσίων και της Εκκλησίας, προσπάθησαν να καταλάβουν την εξουσία στην Ισπανία. Η εκλεγμένη κυβέρνηση (το Λαϊκό Μέτωπο, συνασπισμός αριστερών κομμάτων) δεν μπορούσε και δεν ήταν πρόθυμη να αντιμετωπίσει τους φασίστες. Προσπάθησε ακόμα να επιτύχει και μια συμφωνία με τους φασίστες διορίζοντας έναν δεξιό ως πρωθυπουργό. Γιατί; Γιατί προτίμησαν τον συμβιβασμό με τους δεξιούς, προστατεύοντας την περιουσία και την εξουσία τους, αντί να οπλίσουν τους εργάτες και τους φτωχούς για την αυτοάμυνά τους.

Ευτυχώς οι εργάτες και οι αγρότες δεν περίμεναν την κυβέρνηση να δράσει. Η CNT κήρυξε γενική απεργία και οργάνωσε την ένοπλη αντίσταση στο επιχειρούμενο πραξικόπημα. Άλλα συνδικάτα και αριστερές ομάδες ακολούθησαν τη CNT.

Μ’ αυτό τον τρόπο ο λαός ήταν σε θέση να σταματήσει τους φασίστες στα δύο τρίτα της ισπανικής επικράτειας. Σύντομα έγινε εμφανές σε αυτούς τους εργάτες και τους γεωργούς πως δεν ήταν μόνο ένας πόλεμος εναντίων των φασιστών, αλλά η αρχή μίας επανάστασης! Η αναρχική επιρροή ήταν παντού: εργατικές πολιτοφυλακές συγκροτήθηκαν ανεξάρτητα απ’ το κράτος, οι εργάτες απέκτησαν τον έλεγχο στους χώρους εργασίας τους και οι αγρότες κατέλαβαν τη γη.

Οι επιτυχίες της επανάστασης ήταν πολλές, παρ’ όλα αυτά είμαστε σε θέση να εξετάσουμε μερικές μόνο από τις νίκες των Ισπανών εργατών και αγροτών εδώ. Σ’ αυτές τις νίκες συμπεριλαμβάνεται η γενική κατάληψη της γης και των εργοστασίων.

Οι μικροκαλλιεργητές και οι εργάτες γης αντιμετώπιζαν εξαιρετικά σκληρές συνθήκες στην Ισπανία. Η ασιτία και η καταστολή ήταν μέρος της καθημερινότητάς τους, και έτσι ο αναρχισμός ήταν ιδιαίτερα ισχυρός στην ύπαιθρο. Κατά τη διάρκεια της επανάστασης, περίπου 7 εκατομμύρια αγρότες και γεωργοί δημιούργησαν εθελοντικές κολεκτίβες στις αντιφασιστικές περιοχές. Αφότου οι ιδιοκτήτες γης έφευγαν, μία συνέλευση στηνόταν στο χωριό. Εάν λαμβανόταν μια απόφαση για κολεκτιβοποίηση, όλη η γη, τα εργαλεία και τα ζώα συγκεντρώνονταν για το σύνολο της κολεκτίβας. Δημιουργήθηκαν ομάδες για την επίβλεψη διάφορων τομέων της εργασίας, ενόσω μία εκλεγμένη επιτροπή συντόνιζε τις δραστηριότητες της κολεκτίβας. Κάθε κολεκτίβα είχε τακτικές γενικές συνελεύσεις στην οποία συμμετείχαν όλα τα μέλη της. Κανείς δεν ήταν υποχρεωμένος να ενταχθεί στην κολεκτίβα. Τους δινόταν αρκετή γη για γεωργική χρήση, αλλά απαγορευόταν η πρόσληψη εργατών για τη δούλεψή της. Πολλοί «ατομιστές» εντάχθηκαν τελικά στις κολεκτίβες όταν πείστηκαν πόσο επιτυχημένες ήταν.

Ο αναρχισμός ενέπνευσε μαζικούς μετασχηματισμούς στη βιομηχανία. Οι εργάτες πήραν τον έλεγχο των χώρων εργασίας τους και διεύθυναν την παραγωγή από μόνοι τους και προς όφελος των Ισπανών εργατών και αγροτών. Το σύστημα του τραμ στη Βαρκελώνη αποτελεί ένα εξαιρετικό παράδειγμα του πόσο καλύτερα είναι τα πράγματα κάτω από την άμεση διαχείριση των εργατών. Στις 24 Ιούλη 1936 τα πληρώματα των τραμ αποφάσισαν από κοινού την αυτοδιαχείριση όλου του συστήματος των τραμ. Μέσα σε 5 ημέρες, 700 τραμ τέθηκαν σε κίνηση αντί για τα συνηθισμένα 600. Οι μισθοί εξισώθηκαν και οι συνθήκες εργασίας βελτιώθηκαν, μαζί με δωρεάν ιατρική περίθαλψη που παρεχόταν στους εργαζόμενους.

Όλοι επωφελήθηκαν από τον εργατικό έλεγχο του δικτύου του τραμ. Τα ναύλα μειώθηκαν, κι έτσι μεταφέρονταν 50 εκατομμύρια επιβάτες περισσότεροι. Το πλεόνασμα στα έσοδα χρησιμοποιήθηκε για την αναβάθμιση των υπηρεσιών μετακίνησης και για την παραγωγή όπλων για την επαναστατική άμυνα. Χωρίς το κίνητρο του καπιταλιστικού κέρδους, το ζήτημα της ασφάλειας κατέστη πολύ πιο σημαντικό και ο αριθμός των ατυχημάτων μειώθηκε.

Στα πρώτα στάδια της επανάστασης οι ένοπλες δυνάμεις του κράτους είχαν όντως καταρρεύσει. Στη θέση τους, τα συνδικάτα και οι αριστερές οργανώσεις ξεκίνησαν να οργανώνουν τους ένοπλους εργάτες και αγρότες σε πολιτοφυλακές. Υπήρχαν συνολικά 150.000 εθελοντές πρόθυμοι να πολεμήσουν όπου χρειαζόταν. Η συντριπτική πλειοψηφία αυτών, ήταν μέλη της CNT. Όλοι οι αξιωματικοί εκλέγονταν από τη βάση των ενόπλων και δεν είχαν ιδιαίτερα προνόμια.

Η επανάσταση απέδειξε πως οι εργάτες, οι αγρότες και οι φτωχοί μπορούν να δημιουργήσουν έναν νέο κόσμο χωρίς αφεντικά ή κυβέρνηση. Απέδειξε πως οι αναρχικές ιδέες και πρακτικές (όπως η δημιουργία επαναστατικών συνδικάτων) μπορούν να δουλέψουν. Παρ’ όλα αυτά η επανάσταση ηττήθηκε. Μέχρι το 1939 οι φασίστες είχαν κερδίσει τον εμφύλιο πόλεμο και συνέτριψαν την εργατική τάξη και τους αγρότες με μία κτηνώδη δικτατορία.

Γιατί συνέβη αυτό; Η επανάσταση ηττήθηκε εν μέρει λόγω της δύναμης των φασιστών. Αυτοί είχαν την υποστήριξη των πλουσίων, της φασιστικής Ιταλίας και της ναζιστικής Γερμανίας.

Η CNT έκανε επίσης λάθη. Στόχευσε στη μέγιστη αντιφασιστική ενότητα και συμμάχησε με το Λαϊκό Μέτωπο, στο οποίο περιλαμβάνονταν πολιτικά κόμματα κυβερνητικών και φιλοκαπιταλιστικών δυνάμεων. Κατά συνέπεια η CNT έκανε πολλούς συμβιβασμούς στο επαναστατικό της πρόγραμμα. Δόθηκε επίσης η δυνατότητα στην κυβέρνηση Λαϊκού Μετώπου να υπονομεύσει και να διαλύσει τις αναρχικές κολεκτίβες και τις εργατικές πολιτοφυλακές, με το Κομμουνιστικό Κόμμα να πρωταγωνιστεί σ’ αυτές τις επιθέσεις, κατ’ εντολή της Σταλινικής Ρωσίας.

Παρ’ όλα αυτά, οι αναρχικοί είχαν δείξει πως οι ιδέες, που φαίνονται καλές στις σελίδες των θεωρητικών βιβλίων, φαντάζουν ακόμα καλύτερες στον καμβά της ζωής.

Πηγή

Contra Info : Η ισπανική επανάσταση: Μια σύντομη εισαγωγή