Αυτόνομο Στέκι Ξάνθης

 

Στις 19:00 προβολή “Αγις Στίνας – Η άλλη πλευρά”
Στις 19:30 συζήτηση με το Ξυπόλυτο Τάγμα με θέμα “η ολική άρνηση στράτευσης ως πολιτική επιλογή εναντίωσης ενάντια στο μιλιταρισμό”

Πέμπτη 27/10

Την Τετάρτη 5/10, μετά την απεργιακή πορεία, πραγματοποιήθηκε μικροφωνική αλληλεγγύης στη κεντρική πλατεία Ξανθής για την έναρξη της δίκης του Επαναστατικού Αγώνα και για όσους διώκονται για την ίδια υπόθεση από το Αυτόνομο Στέκι Ξάνθης. Μοιράστηκε το παρακάτω κείμενο.

 

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΑ ΣΥΓΧΡΟΝΑ ΣΤΡΑΤΟΔΙΚΕΙΑ ΠΟΥ ΣΤΗΝΟΝΤΑΙ

Γνωρίζουμε εκ των προτέρων τις επιβαλλόμενες ποινές σε αυτούς που:
-ΔΕΝ ΥΠΟΤΑΧΤΗΚΑΝ.
-ΘΕΛΗΣΑΝ ΝΑ ΣΠΑΣΟΥΝ ΤΑ ΔΕΣΜΑ ΤΟΥΣ.
-ΚΗΡΥΞΑΝ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΕΦΑΛΑΙΟ, ΜΕ ΜΕΣΑ ΚΑΙ ΠΡΑΚΤΙΚΕΣ ΠΟΥ ΑΠΟΤΕΛΟΥΝ ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑ ΤΩΝ ΑΓΩΝΩΝ ΤΟΥ ΠΑΡΕΛΘΟΝΤΟΣ.
Η δικαστική εξουσία λειτουργεί για το κράτος και το κεφάλαιο, όπως η Ιερά εξέταση για τη χριστιανική εκκλησία του μεσαίωνα.Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία πλέον για τις δίκες που έρχονται ότι δεν είναι απλά δίκες εναντίον μιας επαναστατικής οργάνωσης αλλά πρόκειται για τη δικαστική δίωξη ενός ολόκληρου κομματιού του αντιεξουσιαστικού χώρου.
Έτσι παρατηρούμε από τις αρχές του 2009 την ενίσχυση του νομικού οπλοστασίου του κράτους(κουκουλονόμος, το σίκουελ του τρομονόμου με το πρώτο επεισόδιο να γράφεται το 2002 και τώρα αναμένουμε την τέταρτη αναθεώρηση του) και τη στρατιωτικοαστυνομική αναβάθμιση του( δελτα,διας,αύρες,φράχτες,εκπαίδευση φαντάρων για την καταστολή διαδηλώσεων)
Σε μια σειρά δικών που έγιναν το τελευταίο καιρό, το πιο τρανταχτό παράδειγμα ποινικοποίησης των κοινωνικών αντιστάσεων ήταν η δίκη για την «υπόθεση Χαλανδρίου». Απ’τη μια μεριά άτομα που ανέλαβαν την πολιτική ευθύνη για τη συμμετοχή τους στην επαναστατική οργάνωση Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς καταδικάστηκαν με δεκάδες χρόνια φυλάκιση και από την άλλη συντροφικά και φιλικά πρόσωπα καταδικάστηκαν σε πολύχρονες ποινές φυλάκισης ελλείψει στοιχείων. Έτσι το κράτος αποδεικνύει τη στρατηγική του διότι όταν το νομικό οπλοστάσιο δεν αρκεί το μακρύ χέρι του κράτους φτάνει μέχρι την ποινικοποίηση των διαπροσωπικών σχέσεων. Άρα αντιλαμβανόμαστε τις διαθέσεις της δημοκρατίας (κοινοβουλευτική χούντα μήπως;) για την πάταξη των κοινωνικών αντιστάσεων και τον παραδειγματισμό όσων συμμετέχουν ή θελήσουν να συμμετάσχουν σε αυτές. Δεν μας αφορά το δίπολο αθώος-ένοχος. Οι μόνοι ένοχοι είναι οι οικονομικές και πολιτικές ελίτ και στη συγκεκριμένη περίπτωση τα τσιράκια τους, η δικαστική εξουσία. Αυτοί που την επανάσταση ονόμασαν τρομοκρατία να βλέπουν τον τρόμο να γυρίζει στις επαύλεις τους
Η δίωξη του Ε.Α είναι υπόθεση όλης της κοινωνίας , καθώς η οργάνωση στόχευε στη συνολική κοινωνική απελευθέρωση, μέσω επιθέσεων στους πραγματικούς εχθρούς του λαού(χρηματιστήριο και τραπεζικούς κολοσσούς, κρατικούς φορείς και τους προστάτες τους). Από την αντιπαράθεση του Ε.Α με το κράτος και το κεφάλαιο δημιουργήθηκαν κλυδωνισμοί στην καπιταλιστική κανονικότητα μέσω των δυναμικών ενόπλων χτυπημάτων και του ριζοσπαστικό τους λόγο που έθεσε την κοινωνική επανάσταση ως πρόταγμα.

«Αυτό ήταν, εξάλλου, που φοβόταν και η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ από τον Επαναστατικό Αγώνα αφού, σύμφωνα με δηλώσεις κυβερνητικού στελέχους, η οργάνωση με τη δράση της «θα μπορούσε να τινάξει στον αέρα τα οικονομικά μέτρα». Γι’ αυτό οι συλλήψεις μας, που έγιναν λίγες μέρες πριν τα ηνία της εξουσίας στην Ελλάδα αναλάβουν εξ ολοκλήρου το Δ.Ν.Τ., η Ε.Ε. και η Ε.Κ.Τ., χαρακτηρίστηκαν από την ελληνική κυβέρνηση καθώς και από ευρωπαϊκούς και αμερικανικούς πολιτικούς παράγοντες ως μεγάλη επιτυχία.»
-απόσπασμα κειμένου των φυλακισμένων μελών του Επαναστατικού Αγώνα.-

ΠΟΛΙΤΙΚH ΕΠΙΣΤΟΛH ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝIΑ

…]Αν παρακολουθήσει κάποιος την πορεία του Επαναστατικού Αγώνα καταλαβαίνει πόσο έωλοι είναι οι ισχυρισμοί της πολιτικής εξουσίας και των κολαούζων της στα Μ.Μ.Ε. ότι η δράση του συνιστά απειλή για το κοινωνικό σύνολο. Γιατί ποια είναι η ενέργεια μας που έχει δήθεν τρομοκρατήσει την κοινωνία και έχει στραφεί ενάντια της; Μήπως οι επιθέσεις στα μισητά από την κοινωνική πλειοψηφία υπουργεία εργασίας και οικονομίας όπου αποφασίζονται και προστάζονται οι πιο αντικοινωνικές πολιτικές; Μήπως οι επιθέσεις ενάντια στα ΜΑΤ που τρομοκρατούν καθημερινά στους δρόμους των πόλεων, ξυλοκοπούν διαδηλωτές και έχουν ως αποστολή τη βίαιη καταστολή των κοινωνικών αγώνων; Οι επιθέσεις ενάντια στα αστυνομικά τμήματα που στεγάζουν τους εκπαιδευμένους δολοφόνους του καθεστώτος και όπου καθημερινά ξεφτιλίζονται, ξυλοκοπούνται και δολοφονούνται άνθρωποι που πέφτουν στα χέρια των μπάτσων; Μήπως συνιστά τρομοκράτηση της κοινωνίας η επίθεση εναντίον του Βουλγαράκη ο οποίος έχει συνδεθεί με δύο μεγάλα σκάνδαλα (τηλεφωνικές υποκλοπές, απαγωγές Πακιστανών) και αύξησε την οικογενειακή του περιουσία με τις αγοραπωλησίες εκτάσεων του δημοσίου (υπόθεση Βατοπεδίου); Μήπως πρόκειται για ενέργεια τρομοκράτησης της κοινωνίας η επίθεση εναντίον της πρεσβείας των ΗΠΑ; Μήπως δεν γνωρίζουν οι διώκτες μας και οι πολιτικοί τους προϊστάμενοι πως αυτή την επίθεση επιδοκίμασε η συντριπτική πλειοψηφία της ελληνικής κοινωνίας η οποία μόνο ευγενή συναισθήματα δεν τρέφει για το κράτος των ΗΠΑ; Μήπως είναι πράξη που τρομοκρατεί τον πληθυσμό μια επίθεση εναντίον της πολυεθνικής εταιρείας Shell που εδώ και πολλές δεκαετίες λυμαίνεται τον φυσικό πλούτο πολλών χωρών, εκμεταλλεύεται πληθυσμούς και συμβάλλει στην καταστροφή του πλανήτη; Ή μήπως η επίθεση εναντίον της Citibank, έναν από τους κορυφαίους ομίλους της διεθνούς χρηματοοικονομικής τρομοκρατίας, που διαδραμάτισε εδώ και δεκαετίες πρωταγωνιστικό ρόλο στη διαδικασία συγκέντρωσης κεφαλαίου, αρπάζοντας τον πλούτο αμέτρητων χωρών μέσω της κερδοσκοπίας με το χρέος τους, οδηγώντας τις σε μια μη αναστρέψιμη πολλές φορές οικονομική και κοινωνική καταστροφή; Είναι αντικοινωνική μια επίθεση ενάντια σ’ αυτή την πολυεθνική των οικονομικών εγκλημάτων που πρωτοστάτησε στη δημιουργία της μεγάλης κρίσης που ζούμε σήμερα; Ή μήπως πρόκειται για πράξη κοινωνικής τρομοκράτησης η επίθεση ενάντια στο χρηματιστήριο, το ναό του χρήματος και έναν από τους σημαντικότερους διαύλους υφαρπαγής του κοινωνικού πλούτου και μεταφοράς του από την κοινωνική βάση προς την οικονομική ελίτ; [..]
απόσπασμα επιστολής των Π.Ρούπα, Ν. Μαζιώτη, Κ. Γουρνά

ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΜΕ:

•Τον δολοφονημένο σύντροφο Λάμπρο Φούντα, που έπεσε μαχόμενος ενάντια στα ένστολα γουρούνια της δημοκρατίας, κατά τη διάρκεια προπαρασκευαστικής ενέργειας της οργάνωσης στην Δαφνη στις 10 μαρτίου του 2010.
•Τους Π. Ρούπα, Ν. Μαζιώτη, Κ. Γουρνά, που βρίσκονται στη φυλακή έχοντας αναλάβει την πολιτική ευθύνη για την οργάνωση, αντιμετωπίζοντας πολύχρονες ποινές για τη δράση τους.
•Τους Σταθόπουλο,Νικητόπουλο,Κορτέση,Μπεραχά,Κατσένο που διώκονται για την ίδια υπόθεση, είτε λόγω των συντροφικών τους σχέσεων με τους παραπάνω, είτε λόγω των πολιτικών τους φρονημάτων.
• Την αξιοπρεπή στάση εντός των τειχών των προφυλακισμένων μελών της οργάνωσης και των Β. Σταθόπουλο, Σ. Νικητόπουλο, Χρ. Κορτέση που κατηγορούνται για την ίδια υπόθεση και παρέμειναν προφυλακισμένοι για ένα χρόνο χωρίς στοιχεία

ΑΣ ΜΗΝ ΞΕΧΝΟΥΝ

όμως οι κεφαλαιούχοι, οι κρατιστές και οι θεματοφύλακες της εξουσίας πως ο αγώνας δεν σταματάει, αλλά εμπλουτίζεται διαρκώς με εμπειρίες, ιστορική μνήμη και βιώματα τα οποία θα γίνουν τα δικά μας ΟΠΛΑ, για την καταστροφή του καπιταλισμού και του κράτους, μέχρι να ανατείλει κάποια μέρα η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ.

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΔΙΩΚΟΝΤΑΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟ ΑΓΩΝΑ
ΕΝΑΡΞΗ ΔΙΚΗΣ ΤΕΤΑΡΤΗ 5 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ

Κείμενο σε μορφή PDF