Αυτόνομο Στέκι Ξάνθης

Την Πέμπτη το απόγευμα πραγματοποίηθηκε παρέμβαση στο κέντρο της πόλης με τρικάκια και κείμενα σε ένδειξη αλληλεγγύης στους Τούρκους πρόσφυγες απεργούς πείνας.

 

Το κείμενο που μοιράστηκε:

 

Η αλληλεγγύη το όπλο των λαών πόλεμο στο πόλεμο κρατών και αφεντικών

Τους τελευταίους μήνες το ελληνικό κράτος, σε συνεργασία και με το τουρκικό με τη σύμπραξη μυστικών υπηρεσιών, έχει εντείνει την επίθεσή του εις βάρος τούρκων και κούρδων πολιτικών προσφύγων, προβαίνοντας σε μία σειρά διώξεων, προφυλακίσεων και εφόδων σε σπίτια και χώρους εργασίας  τούρκων και κούρδων πολιτικών προσφύγων με πρόσχημα την εμπλοκή τους σε «τρομοκρατικές δραστηριότητες». Έτσι σε συνέχεια αυτού του κλίματος επιχειρείται η έκδοση κάποιων εξ αυτών στην Τουρκία και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, όπου εκκρεμούν εις βάρος τους εντάλματα σύλληψης για τη πολιτική τους δράση. Κάτι τέτοιο συνεπάγεται βαριές φυλακίσεις, απομόνωση, βασανιστήρια ακόμα και πιθανό θάνατο, ειδικά στο ολοκληρωτικό τουρκικό καθεστώς.

Μπροστά σε αυτή τη κατασταλτική επιχείρηση 4 Τούρκοι και Κούρδοι αγωνιστές ξεκινάνε απεργία πείνας από τις 24 Σεπτέμβρη μέσα από τις φυλακές του κορυδαλλού, όπου κρατούνται, με αίτημα την μη έκδοση τους σε Τουρκία, Γαλλία και Γερμανία αντίστοιχα. Πρόκειται για τους Hasan BIBER 55 ετών, Erdogan CAKIR 48 ετών, Ahmet DUZGUN YUKSEL 51 ετών και τον Mehmet YAYLA 33 ετών.  Επιπλέον στις 15 Οκτώβρη, σε ένδειξη συμπαράστασης και αλληλεγγύης στον αγώνα τους, ξεκινάει απεργία πείνας από τη πλατεία συντάγματος και η FADİK ADIYAMAN. Δύο μέρες αργότερα, την ώρα που πραγματοποιούνταν συγκέντρωση αλληλεγγύης, το ελληνικό κράτος, μετά από υπόδειξη του δήμαρχου Καμίνη, προβαίνει σε εκκένωση της πλατείας και συλλαμβάνει την απεργό πείνας με κατηγορίες «ρύπανσης του περιβάλλοντος» (!) μαζί με αλληλέγγυους και τους κατάσχει το έντυπο υλικό. Στις 4/11 παρόλα αυτά και μετά από συνολικά 40 ημέρες απεργία πείνας γίνεται δεκτό το αίτημα του Mehmet YAYLA για μη έκδοση του στη Τουρκία κάτι που αποτελεί και μία πρώτη νίκη των απεργών.

Σήμερα, έχοντας κλείσει τις 52 ημέρες απεργία πείνας και έχοντας στη πλάτη τους και άλλες απεργίες πείνας στο παρελθόν η κατάσταση της υγείας τους, σύμφωνα με την ιατρική γνωμάτευση της γιατρού Όλγας Κοσμοπούλου, είναι για τους Hasan BIBER και Erdogan CAKIR: «βρίσκονται σε βαριά, ΑΜΕΣΑ ΑΠΕΙΛΗΤΙΚΗ ΓΙΑ ΤΗ ΖΩΗ ΤΟΥΣ, και, σίγουρα, για μόνιμες βλάβες στην υγεία τους, κατάσταση» ενώ «Παρομοίως βαριά κατάσταση προβλέπεται στο άμεσο μέλλον και για τον κ. Ahmet DUZGUN YUKSEL». Φυσικά το ζήτημα δεν είναι ανθρωπιστικό αλλά ξεκάθαρα πολιτικό, όπως πολιτική είναι και η επιλογή, από πλευράς τους, της απεργίας πείνας ως μέσο διεκδίκησης.

Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι το αποκορύφωμα όλων αυτών των διώξεων ήταν η ιδιαίτερα προκλητική και πρωτοφανής περίπτωση του Bulut Yayl, τον οποίο απήγαγαν στο κέντρο της Αθήνας μπροστά στα μάτια περαστικών στις 30 Μαίου με αυτοκίνητο της ελληνικής αστυνομίας, τον πέρασαν λαθραία από τα σύνορα και τον παρέδωσαν στις τούρκικες αρχές. Και όλα αυτά χωρίς να έχει προηγηθεί καμία νομότυπη διαδικασία ή δίκη.

Όλες αυτές οι περιπτώσεις καταδεικνύουν πως όταν πρόκειται για τον κοινό εχθρό, δηλαδή τους αγωνιζόμενους ανθρώπους, οι όποιες κρατικές και εθνικές διαφορές παραμερίζονται και υπάρχει μία βαθιά συνεργασία στο όνομα πάντα της «καταπολέμησης της τρομοκρατίας». Πρέπει να αντιληφθούμε, ειδικά σε μία πόλη όπως η Ξάνθη, πως η διεθνιστική αλληλεγγύη στους τούρκους και κούρδους αγωνιστές είναι υπόθεση όλων των «από κάτω» ανεξαρτήτως εθνικότητας, που αγωνίζονται για τη κοινωνική δικαιοσύνη, την ισότητα, την ειρήνη και την ελευθερία. Και αυτό γιατί οι λαοί με όπλα τους την ταξική ενότητα και την αλληλεγγύη είναι οι μόνοι που έχουν το συμφέρον  να αντισταθούν στην καταστολή, στον ολοκληρωτισμό, στους εθνικισμούς και στον πόλεμο, που τους κήρυξαν  από κοινού ελληνικό και τούρκικο κράτος, καθώς και στα όποια σχέδια τους να μας κάνουν κρέας για τα κανόνια τους για τα συμφέροντα  των αντίστοιχων αφεντικών.

Αλληλεγγύη στους 4 τούρκους και κούρδους πολιτικούς πρόσφυγες, απεργούς πείνας από 24/9.

Πολιτικό άσυλο σε όλους – Καμιά έκδοση τους από το ελληνικό κράτος.

 Αυτόνομο Στέκι Ξάνθης
stekiksanthis.squat.gr     

                                                  

Η επίθεση στις καταλήψεις…

…είναι επίθεση σε όσους αγωνίζονται.

Η επίθεση του κράτους τον τελευταίο καιρό είναι σφοδρή και ολομέτωπη και διεξάγεται ενάντια στην κοινωνική πλειοψηφία, σε εμάς “τους από κάτω” που την βιώνουμε καθημερινά στο πετσί μας. Με την επιβολή νέων φόρων και την “αναβάθμιση” των υφιστάμενων που καλούμαστε να πληρώσουμε,  με τις απολύσεις στο δημόσιο τομέα και την απόλυτη εκμετάλλευση και τρομοκρατία που επικρατεί στον ιδιωτικό, με το εισιτήριο νοσηλείας να αυξάνεται στα 25€ από 1/1/14 σε περίπτωση εισαγωγής στα δημόσια νοσοκομεία που συνεχώς υποβαθμίζονται ενώ άλλα κλείνουν ή αναμένεται να κλείσουν, με τα στρατόπεδα συγκέντρωσης για τους εργάτες μετανάστες. Αλλά και με την περαιτέρω εμπορευματοποίηση και  εξάλειψη κάθε κοινωνικού χαρακτήρα μέσω της ιδιωτικοποίησης – όπως θα συμβεί με τις υπηρεσίες ύδρευσης, αρχικά σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη. Με τα μεταλλεία χρυσού στη Χαλκιδική, στη Θράκη και αλλού, που θα έχει ως αποτέλεσμα την  καταστροφή ολόκληρων οροσειρών και χωριών και η λίστα δεν τελειώνει εδώ … Mε νέα μέτρα “εξυγίανσης” προ των πυλών!

Μέσα από αυτή τη κατάσταση γενικευμένης φτώχειας και συνεχούς υποτίμησης των ζωών μας η τάξη του κεφαλαίου ακλουθεί το δόγμα «νόμος και τάξη». Χρησιμοποιεί την εξυγίανση του κράτους σαν πρόσχημα και ψηφίζει νόμους και διατάγματα για να διαχειριστεί την κατάσταση. Με τον τρόπο αυτό διαχωρίζει την κοινωνία σε εργαζόμενους και άνεργους, σε παραγωγικούς και μη παραγωγικούς , σε ντόπιους και ξένους χτίζοντας το πρότυπο του ευυπόληπτου πολίτη και το πρότυπο του περιθωριακού, ο οποίος τελικά «περισσεύει. Το κράτος με το πρόσχημα του εγγυητή της ασφάλειας και της ομαλότητας επιδιώκει το τσάκισμα των τελευταίων μέσα από τη πλήρη εφαρμογή των νόμων του. Έτσι ενώ από τη μία απολύτως νόμιμα ψηφίζει και εφαρμόζει τα μέτρα υποτίμησης και εξαθλίωσης των ζωών μας, από την άλλη κηρύττει  παράνομες και άρα κοινωνικά καταδικαστέες πράξεις αντίστασης. Από την άρνηση πληρωμών ( χαρατσιών, διοδίων, εισόδου στα νοσοκομεία), τις «καταχρηστικές» απεργίες, τη μη συμμόρφωση με τις επιστρατεύσεις μέχρι τη λειτουργία των καταλήψεων και τη σύγκρουση του κινήματος απέναντι στις δυνάμεις καταστολής και τους φασίστες κτλ.

Είναι φανερό ότι οι νόμοι  δεν αποτελούν τίποτα περισσότερο από την έκφραση της επιβολής των συμφερόντων του κράτους και των αφεντικών ( πλέον χωρίς καν το πρόσχημα μίας επίπλαστης και κατευθυνόμενης κοινωνικής συναίνεσης ). Γίνεται λοιπόν ξεκάθαρο τι οι νόμοι δεν μπορούν παρά να είναι  ταξικοί και ενάντια στην κοινωνική πλειοψηφία. Πολλές φορές μάλιστα το ίδιο το κράτος κουρελιάζει και παραβιάζει κατάφορα τους ίδιους του τους νόμους και το σύνταγμα. Έτσι ενώ φαίνεται να σκίζεται για την τήρηση της νομιμότητας δείχνει ξεκάθαρη ανοχή και στήριξη στα πογκρόμ και στις δολοφονικές επιθέσεις που κάνουν οι παρακρατικοί φασίστες χέρι-χέρι με τους μπάτσους. Το τελευταίο παράδειγμα του Παύλου Φύσσα δείχνει πολλά. Ενώ δημόσια το κράτος υποστηρίζει ότι η αστυνομία θα κυνηγήσει τη Χ.Α., ταυτόχρονα επιτίθεται στους διαδηλωτές μαζί με αυτήν. Από την άλλη, προειδοποιεί τους φασίστες μέσα από τα ΜΜΕ λέγοντας ότι η εισβολή στα γραφεία θα  καθυστερήσει γιατί η απαραίτητη νομική διαδικασία «παίρνει χρόνο». Σε αντιπαράθεση να θυμίσουμε ότι η επιστράτευση των εκπαιδευτικών υλοποιήθηκε εν μία νυκτί (χωρίς πολλά πολλά..). Για όλους τους παραπάνω λόγους δεν πρέπει να μας ενδιαφέρει αν μία πράξη είναι νόμιμη ή παράνομη αλλά κοινωνικά δίκαιη ή άδικη και αν εξυπηρετεί τα συμφέροντα των «από κάτω».

Ακολουθώντας το ίδιο δόγμα του «νόμου και της τάξης» το κράτος εδώ και μήνες εισβάλλει εκκενώνει και σφραγίζει καταλήψεις βαφτίζοντας τες παράνομες. Πιο συγκεκριμένα ο υπουργός καταστολής Ν. Δένδιας επαναλαμβάνει με μένος πως οι καταλήψεις αποτελούν «εστίες ανομίας» όπου λαμβάνουν χώρα «εγκληματικές» ενέργειες, επικίνδυνες για το κοινωνικό σύνολο και οι άνθρωποι που τις λειτουργούνε χαρακτηρίζονται περιθωριακοί, εγκληματοποιημένοι, αντικοινωνικοί. Μία ρητορεία με σκοπό να εγκαθιδρύσει αυτή την αντίληψη και να νομιμοποιήσει τις εκκενώσεις των καταλήψεων στις συνειδήσεις της κοινωνίας. Όμως εμείς (οι καταληψίες δηλαδή) είμαστε κομμάτι του κοινωνικού συνόλου που απλά επέλεξε να αντισταθεί (εκτός των άλλων) και μέσω των καταλήψεων. Είμαστε και εμείς άνεργοι, φοιτητές, μαθητές, εργαζόμενοι. Η ενέργεια της κατάληψης (όσον αφορά τουλάχιστον το αυτόνομο στέκι ξάνθης (ΑΣΞ) προέκυψε από την ανάγκη μας να στεγάσουμε τα πολιτικά μας θέλω. Και το κάναμε χωρίς να περιμένουμε την έγκριση κάποιου θεσμικού φορέα τοπικής διοίκησης ή του κράτους. Καταλάβαμε λοιπόν μία πανεπιστημιακή αίθουσα παρατημένη τόσο καιρό και γεμάτη μπάζα και την αξιοποιούμε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Δίνουμε ζωή στο χώρο και λαμβάνουν χώρα πλήθος δραστηριοτήτων με τη συμμετοχή και τη παρουσία μεγάλου αριθμού ανθρώπων όλων των ηλικιών. Συνεπώς τα κατειλημμένα κτήρια δεν μένουν ανεκμετάλλευτα όλον αυτόν τον καιρό όπως θέλει να μας πείσει το κράτος. Αντίθετα τα κτήρια αυτά εξυπηρέτησαν και εξυπηρετούν τις ανάγκες αυτών που τα αξιοποιούσαν και τα αξιοποιούν. Προφανώς οι αντικοινωνικοί και επικίνδυνοι για την κοινωνία δεν είμαστε εμείς αλλά τα λυσσασμένα ΜΑΤ και οι ασφαλίτες, οι δικαστές, οι δολοφόνοι φασίστες, τα αφεντικά και η κρατική εξουσία που πατάει στα κεφάλια των καταπιεσμένων.

Η εναντίωση μας σε όλους τους παραπάνω είναι φυσικό και επόμενο να μας θέτει στο στόχαστρο τους. Σε μία περίοδο που το κεφάλαιο θέλει να διατηρήσει την κυριαρχία του είναι φυσικό και επόμενο οι καταλήψεις να δέχονται επιθέσεις. Μία κατάληψη αρχικά ως έμπρακτη αμφισβήτηση των σχέσεων ιδιοκτησίας και ύστερα με τον τρόπο λειτουργίας της αμφισβητεί εξ ολοκλήρου τον κυρίαρχο λόγο και τις κυρίαρχες λογικές της κοινωνίας. Σε έναν κόσμο ανταγωνισμού, προσωπικής καβάτζας και βολέματος υπάρχουν άνθρωποι που λειτουργούν ισότιμα με όρους αλληλεγγύης, αλληλοσεβασμού και αποφασίζουν συλλογικά και αντιιεραρχικά για την πολιτική τους δράση. Υπάρχουν άνθρωποι που αν και βιώνουν καθημερινώς την σαπίλα των αστικών κέντρων και την εμπορευματοποίηση κάθε κοινωνικής ανάγκης (στέγαση, τροφή, διασκέδαση) βρίσκουν διεξόδους, ασχολούνται με τα κοινά και χτίζουν τη δική τους κουλτούρα (αυτοοργανωμένα bar, συναυλίες, συλλογικές κουζίνες, ανταλλακτικά παζάρια). Μέσω των καταλήψεων καλύπτουν (βασικές) ανάγκες των ίδιων και όσων δέχονται την επίθεση των αφεντικών και επιλέγουν να αντισταθούν. Κατεβαίνουν στον δρόμο με τα δικά τους αυτόνομα χαρακτηριστικά, για την αξιοπρέπεια των ζωών τους ενάντια στις καταστάσεις που θέλει να τους επιβάλλει το κράτος με το μαστίγιο.

Οι καταλήψεις είναι ανάχωμα στην επέλαση του κοινωνικού κανιβαλισμού διαταράσσοντας την ομαλότητα της καπιταλιστικής διαδικασίας. Εμείς ως μέρος των καταλήψεων έχουμε διαλέξει να τις υπερασπιστούμε ως το τέλος και δεν θα αφήσουμε κανέναν να μας τις πάρει. Γιατί όσο και να προσπαθούν να μας φιμώσουν, να μας καταστείλουν, να μας πείσουν για το αντίθετο τόσο εμείς θα στεκόμαστε απέναντι τους, εμπόδιο στα σχέδια τους και θα τους τα χαλάμε. Παλεύουμε  για την κλιμάκωση του κοινωνικού-ταξικού  αγώνα για μια κοινωνία ελεύθερη και δίκαιη.

 

Και όλοι εμείς είμαστε οι καταλήψεις, γιατί:

οι καταλήψεις είναι τα σπίτια μας, όπως σπίτια μας είναι οι σύντροφοί μας, η αλληλεγγύη, ο δρόμος, η φωτιά που καίει μέσα μας

και από αυτό το σπίτι δεν μπορεί να μας βγάλει κανένας.

Όσα ντουβάρια και να πάρετε θα μας βρίσκετε μπροστά σας να παλεύουμε

για την αυτοοργάνωση, την αυτονομία, την ισότητα, την αντιεξουσία

 

Αλληλεγγύη σε όσους αγωνίζονται

Αλληλεγγύη στις καταλήψεις

Κάτω τα χέρια σας από την κατάληψη Αυτόνομο Στέκι Ξάνθης

 

 

ΠΟΡΕΙΑ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ
ΚΑΙ ΣΤΟΥΣ ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΜΕΝΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ
ΠΕΜΠΤΗ 10-10-2013
ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΠΛΑΤΕΙΑ 18:30

Το κείμενο της πορείας σε pdf