Η επίθεση στις καταλήψεις…
…είναι επίθεση σε όσους αγωνίζονται.
Η επίθεση του κράτους τον τελευταίο καιρό είναι σφοδρή και ολομέτωπη και διεξάγεται ενάντια στην κοινωνική πλειοψηφία, σε εμάς “τους από κάτω” που την βιώνουμε καθημερινά στο πετσί μας. Με την επιβολή νέων φόρων και την “αναβάθμιση” των υφιστάμενων που καλούμαστε να πληρώσουμε, με τις απολύσεις στο δημόσιο τομέα και την απόλυτη εκμετάλλευση και τρομοκρατία που επικρατεί στον ιδιωτικό, με το εισιτήριο νοσηλείας να αυξάνεται στα 25€ από 1/1/14 σε περίπτωση εισαγωγής στα δημόσια νοσοκομεία που συνεχώς υποβαθμίζονται ενώ άλλα κλείνουν ή αναμένεται να κλείσουν, με τα στρατόπεδα συγκέντρωσης για τους εργάτες μετανάστες. Αλλά και με την περαιτέρω εμπορευματοποίηση και εξάλειψη κάθε κοινωνικού χαρακτήρα μέσω της ιδιωτικοποίησης – όπως θα συμβεί με τις υπηρεσίες ύδρευσης, αρχικά σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη. Με τα μεταλλεία χρυσού στη Χαλκιδική, στη Θράκη και αλλού, που θα έχει ως αποτέλεσμα την καταστροφή ολόκληρων οροσειρών και χωριών και η λίστα δεν τελειώνει εδώ … Mε νέα μέτρα “εξυγίανσης” προ των πυλών!
Μέσα από αυτή τη κατάσταση γενικευμένης φτώχειας και συνεχούς υποτίμησης των ζωών μας η τάξη του κεφαλαίου ακλουθεί το δόγμα «νόμος και τάξη». Χρησιμοποιεί την εξυγίανση του κράτους σαν πρόσχημα και ψηφίζει νόμους και διατάγματα για να διαχειριστεί την κατάσταση. Με τον τρόπο αυτό διαχωρίζει την κοινωνία σε εργαζόμενους και άνεργους, σε παραγωγικούς και μη παραγωγικούς , σε ντόπιους και ξένους χτίζοντας το πρότυπο του ευυπόληπτου πολίτη και το πρότυπο του περιθωριακού, ο οποίος τελικά «περισσεύει. Το κράτος με το πρόσχημα του εγγυητή της ασφάλειας και της ομαλότητας επιδιώκει το τσάκισμα των τελευταίων μέσα από τη πλήρη εφαρμογή των νόμων του. Έτσι ενώ από τη μία απολύτως νόμιμα ψηφίζει και εφαρμόζει τα μέτρα υποτίμησης και εξαθλίωσης των ζωών μας, από την άλλη κηρύττει παράνομες και άρα κοινωνικά καταδικαστέες πράξεις αντίστασης. Από την άρνηση πληρωμών ( χαρατσιών, διοδίων, εισόδου στα νοσοκομεία), τις «καταχρηστικές» απεργίες, τη μη συμμόρφωση με τις επιστρατεύσεις μέχρι τη λειτουργία των καταλήψεων και τη σύγκρουση του κινήματος απέναντι στις δυνάμεις καταστολής και τους φασίστες κτλ.
Είναι φανερό ότι οι νόμοι δεν αποτελούν τίποτα περισσότερο από την έκφραση της επιβολής των συμφερόντων του κράτους και των αφεντικών ( πλέον χωρίς καν το πρόσχημα μίας επίπλαστης και κατευθυνόμενης κοινωνικής συναίνεσης ). Γίνεται λοιπόν ξεκάθαρο τι οι νόμοι δεν μπορούν παρά να είναι ταξικοί και ενάντια στην κοινωνική πλειοψηφία. Πολλές φορές μάλιστα το ίδιο το κράτος κουρελιάζει και παραβιάζει κατάφορα τους ίδιους του τους νόμους και το σύνταγμα. Έτσι ενώ φαίνεται να σκίζεται για την τήρηση της νομιμότητας δείχνει ξεκάθαρη ανοχή και στήριξη στα πογκρόμ και στις δολοφονικές επιθέσεις που κάνουν οι παρακρατικοί φασίστες χέρι-χέρι με τους μπάτσους. Το τελευταίο παράδειγμα του Παύλου Φύσσα δείχνει πολλά. Ενώ δημόσια το κράτος υποστηρίζει ότι η αστυνομία θα κυνηγήσει τη Χ.Α., ταυτόχρονα επιτίθεται στους διαδηλωτές μαζί με αυτήν. Από την άλλη, προειδοποιεί τους φασίστες μέσα από τα ΜΜΕ λέγοντας ότι η εισβολή στα γραφεία θα καθυστερήσει γιατί η απαραίτητη νομική διαδικασία «παίρνει χρόνο». Σε αντιπαράθεση να θυμίσουμε ότι η επιστράτευση των εκπαιδευτικών υλοποιήθηκε εν μία νυκτί (χωρίς πολλά πολλά..). Για όλους τους παραπάνω λόγους δεν πρέπει να μας ενδιαφέρει αν μία πράξη είναι νόμιμη ή παράνομη αλλά κοινωνικά δίκαιη ή άδικη και αν εξυπηρετεί τα συμφέροντα των «από κάτω».
Ακολουθώντας το ίδιο δόγμα του «νόμου και της τάξης» το κράτος εδώ και μήνες εισβάλλει εκκενώνει και σφραγίζει καταλήψεις βαφτίζοντας τες παράνομες. Πιο συγκεκριμένα ο υπουργός καταστολής Ν. Δένδιας επαναλαμβάνει με μένος πως οι καταλήψεις αποτελούν «εστίες ανομίας» όπου λαμβάνουν χώρα «εγκληματικές» ενέργειες, επικίνδυνες για το κοινωνικό σύνολο και οι άνθρωποι που τις λειτουργούνε χαρακτηρίζονται περιθωριακοί, εγκληματοποιημένοι, αντικοινωνικοί. Μία ρητορεία με σκοπό να εγκαθιδρύσει αυτή την αντίληψη και να νομιμοποιήσει τις εκκενώσεις των καταλήψεων στις συνειδήσεις της κοινωνίας. Όμως εμείς (οι καταληψίες δηλαδή) είμαστε κομμάτι του κοινωνικού συνόλου που απλά επέλεξε να αντισταθεί (εκτός των άλλων) και μέσω των καταλήψεων. Είμαστε και εμείς άνεργοι, φοιτητές, μαθητές, εργαζόμενοι. Η ενέργεια της κατάληψης (όσον αφορά τουλάχιστον το αυτόνομο στέκι ξάνθης (ΑΣΞ) προέκυψε από την ανάγκη μας να στεγάσουμε τα πολιτικά μας θέλω. Και το κάναμε χωρίς να περιμένουμε την έγκριση κάποιου θεσμικού φορέα τοπικής διοίκησης ή του κράτους. Καταλάβαμε λοιπόν μία πανεπιστημιακή αίθουσα παρατημένη τόσο καιρό και γεμάτη μπάζα και την αξιοποιούμε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Δίνουμε ζωή στο χώρο και λαμβάνουν χώρα πλήθος δραστηριοτήτων με τη συμμετοχή και τη παρουσία μεγάλου αριθμού ανθρώπων όλων των ηλικιών. Συνεπώς τα κατειλημμένα κτήρια δεν μένουν ανεκμετάλλευτα όλον αυτόν τον καιρό όπως θέλει να μας πείσει το κράτος. Αντίθετα τα κτήρια αυτά εξυπηρέτησαν και εξυπηρετούν τις ανάγκες αυτών που τα αξιοποιούσαν και τα αξιοποιούν. Προφανώς οι αντικοινωνικοί και επικίνδυνοι για την κοινωνία δεν είμαστε εμείς αλλά τα λυσσασμένα ΜΑΤ και οι ασφαλίτες, οι δικαστές, οι δολοφόνοι φασίστες, τα αφεντικά και η κρατική εξουσία που πατάει στα κεφάλια των καταπιεσμένων.
Η εναντίωση μας σε όλους τους παραπάνω είναι φυσικό και επόμενο να μας θέτει στο στόχαστρο τους. Σε μία περίοδο που το κεφάλαιο θέλει να διατηρήσει την κυριαρχία του είναι φυσικό και επόμενο οι καταλήψεις να δέχονται επιθέσεις. Μία κατάληψη αρχικά ως έμπρακτη αμφισβήτηση των σχέσεων ιδιοκτησίας και ύστερα με τον τρόπο λειτουργίας της αμφισβητεί εξ ολοκλήρου τον κυρίαρχο λόγο και τις κυρίαρχες λογικές της κοινωνίας. Σε έναν κόσμο ανταγωνισμού, προσωπικής καβάτζας και βολέματος υπάρχουν άνθρωποι που λειτουργούν ισότιμα με όρους αλληλεγγύης, αλληλοσεβασμού και αποφασίζουν συλλογικά και αντιιεραρχικά για την πολιτική τους δράση. Υπάρχουν άνθρωποι που αν και βιώνουν καθημερινώς την σαπίλα των αστικών κέντρων και την εμπορευματοποίηση κάθε κοινωνικής ανάγκης (στέγαση, τροφή, διασκέδαση) βρίσκουν διεξόδους, ασχολούνται με τα κοινά και χτίζουν τη δική τους κουλτούρα (αυτοοργανωμένα bar, συναυλίες, συλλογικές κουζίνες, ανταλλακτικά παζάρια). Μέσω των καταλήψεων καλύπτουν (βασικές) ανάγκες των ίδιων και όσων δέχονται την επίθεση των αφεντικών και επιλέγουν να αντισταθούν. Κατεβαίνουν στον δρόμο με τα δικά τους αυτόνομα χαρακτηριστικά, για την αξιοπρέπεια των ζωών τους ενάντια στις καταστάσεις που θέλει να τους επιβάλλει το κράτος με το μαστίγιο.
Οι καταλήψεις είναι ανάχωμα στην επέλαση του κοινωνικού κανιβαλισμού διαταράσσοντας την ομαλότητα της καπιταλιστικής διαδικασίας. Εμείς ως μέρος των καταλήψεων έχουμε διαλέξει να τις υπερασπιστούμε ως το τέλος και δεν θα αφήσουμε κανέναν να μας τις πάρει. Γιατί όσο και να προσπαθούν να μας φιμώσουν, να μας καταστείλουν, να μας πείσουν για το αντίθετο τόσο εμείς θα στεκόμαστε απέναντι τους, εμπόδιο στα σχέδια τους και θα τους τα χαλάμε. Παλεύουμε για την κλιμάκωση του κοινωνικού-ταξικού αγώνα για μια κοινωνία ελεύθερη και δίκαιη.
Και όλοι εμείς είμαστε οι καταλήψεις, γιατί:
οι καταλήψεις είναι τα σπίτια μας, όπως σπίτια μας είναι οι σύντροφοί μας, η αλληλεγγύη, ο δρόμος, η φωτιά που καίει μέσα μας
και από αυτό το σπίτι δεν μπορεί να μας βγάλει κανένας.
Όσα ντουβάρια και να πάρετε θα μας βρίσκετε μπροστά σας να παλεύουμε
για την αυτοοργάνωση, την αυτονομία, την ισότητα, την αντιεξουσία
Αλληλεγγύη σε όσους αγωνίζονται
Αλληλεγγύη στις καταλήψεις
Κάτω τα χέρια σας από την κατάληψη Αυτόνομο Στέκι Ξάνθης
ΠΟΡΕΙΑ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ
ΚΑΙ ΣΤΟΥΣ ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΜΕΝΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ
ΠΕΜΠΤΗ 10-10-2013
ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΠΛΑΤΕΙΑ 18:30