ακολουθεί η εισήγηση του Αυτόνομου Στεκιού για το ντοκιμαντέρ:
Το Αυτόνομο Στέκι Ξάνθης εξ’ αρχής – από το 2009 δηλαδή- έχει θέσει ως ρόλο του τη συνεισφορά στην προώθηση των κοινωνικών αγώνων. Σαν βάση της προώθησης αυτής επιλέγουμε να έρθουμε σε τριβή και ζύμωση με κομμάτια της κοινωνίας τα οποία αντιστέκονται στην άρχουσα τάξη, στην καπιταλιστική δόμηση της κοινωνίας, την κρατική οργάνωσή της, τις πολιτικές και οικονομικές ελίτ οι οποίες λεηλατούν τη ζωή μας καθημερινά. Κύριο μέλημά μας είναι η προώθηση και στήριξη ανατρεπτικών δράσεων που αντιτίθενται στα παραπάνω – είτε αυτές εντάσσονται στα πλαίσια της αστικής νομιμότητας είτε όχι. Η αλληλεγγύη είναι ένα από τα όπλα μας και αυτήν προτάσσουμε ενάντια στην επίθεση του κράτους και του κεφαλαίου που έχει στόχο τη διάσπαση και τη διάλυση των κοινωνικών αντιστάσεων.
Ο αντιφασιστικός αγώνας για μας είναι κομμάτι του ευρύτερου αγώνα που δίνουμε καθημερινά. Όσο οι καταπιεσμένοι δεν αντιλαμβάνονται την ταξική τους θέση τόσο θα γεννάται ο εθνικισμός και η μισαλλοδοξία. Ο εθνικισμός είναι δεδομένο πως λειτουργεί ως δικλείδα ασφαλείας για τον καπιταλισμό, αποπροσανατολίζοντας τους εκμεταλλευόμενους και ενισχύοντας τα κράτη και τα σύνορα. Ο παρακρατικός μηχανισμός λειτουργούσε ανέκαθεν υποστηρικτικά στην κρατική καταστολή. Ειδικότερα όταν το κράτος αδυνατεί να καταστείλει όσους αντιστέκονται με τα έννομα μέσα που διαθέτει (αστυνομία, δικαστήρια, οικονομική εκμετάλλευση κ.α), τότε ο παρακρατικός μηχανισμός του αναλαμβάνει ακόμα πιο έντονα τα ινία. Προτάσσουμε το μαχητικό αντιφασισμό ως μόνη απάντηση που μπορεί να αναχαιτίσει τις επιθέσεις του παρακρατικού μηχανισμού με ρεαλιστικούς όρους.
Για μας το ντοκιμαντέρ “Οι Παρτιζάνοι των Αθηνών” αποτελεί κομμάτι της ιστορίας του αντιφασιστικού κινήματος. Η περίοδος που δημιουργήθηκε και αναπτύχθηκε η Ο.Π.Λ.Α. είναι μια περίοδος στην οποία συντελέστηκαν ραγδαίες κοινωνικές μετατοπίσεις. Κάτω από την πίεση της πείνας, της ανέχειας, της ανασφάλειας, και της καθημερινότητας των εκτελέσεων σημειώνεται μια μετακίνηση των κοινωνικών στρωμάτων σε ριζοσπαστικότερες θέσεις. Το νόημα των συγκρούσεων αποτυπώνεται μόνο μέσα από μια διεισδυτική ματιά στην κατοχική πραγματικότητα, που πριν από όλα προϋποθέτει σεβασμό στο τρίγωνο πόλεμος-πολιτική βία- κοινωνικός ριζοσπαστισμός. Αντίστοιχες οργανώσεις είχαν δημιουργηθεί και στην υπόλοιπη Ευρώπη ( βλέπε Gruppi di Azione Patrottica στη βόρεια Ιταλία), γεννημένες από τις ανάγκες του κινήματος για αυτοάμυνα.
Εν ολίγοις, η οργάνωση Ο.Π.Λ.Α. αποτελεί κομμάτι της συλλογικής μνήμης της αντίστασης ενός λαού απέναντι στην φασιστική γερμανική και ιταλική κατοχή του 1941-1944. Προφανώς, πολιτικές- ιδεολογικές διαφωνίες υπάρχουν πολλές, για τον τρόπο λειτουργίας της οργάνωσης αυτής. Άλλωστε, ο έλεγχος της Ο.Π.Λ.Α. δεν ασκούνταν από τη συλλογικότητα αυτού του κινήματος που είχε αναφορά. Τα μέλη της δηλαδή δεν λογοδοτούσαν στους συναδέλφους τους στους χώρους δουλειάς, στις πολιτικές οργανώσεις της γειτονιάς, ή ευρύτερα στον κόσμο που αντιστεκόταν στον φασισμό. Ο έλεγχος της παρέμενε αυστηρά στα χέρια της ηγεσίας του Κ.Κ.Ε., κάτι το οποίο λειτούργησε πριμοδοτικά στην προσπάθειά του να ελέγξει το κίνημα και να το κατευθύνει ιδεολογικά και πολιτικά.
Ξεπερνώντας όμως τις αντικρουόμενες οπτικές, καταλήγουμε σε μια γενικότερη αλήθεια. Ζούμε την εποχή που η ταξική ψαλίδα μεγαλώνει μέρα με τη μέρα και το κράτος έχει εξαπολύσει ολομέτωπη επίθεση με όλα τα μέσα ενάντια στους εκμεταλλευόμενους. Μια περίοδος η οποία μπορεί να μην χαρακτηρίζεται από καθημερινές εκτελέσεις, αλλά χαρακτηρίζεται από την μόνιμη υποτίμηση των ζωών μας σε βαθμό που μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας ζει στα όρια της ανέχειας. Μια περίοδος γενικευμένης ανασφάλειας, που τα εγχώρια φασιστικά κατακάθια βρήκαν την ευκαιρία να ξεμυτίσουν και να κάνουν πογκρόμ μεταναστών, λιντσαρίσματα ομοφυλόφιλων και να ξερνάνε παραληρήματα που περιέχουν αλυτρωτισμούς προς κάθε κατεύθυνση. Σε μια τέτοια περίοδο, ένας λαός που δεν έχει μνήμη είναι καταδικασμένος να μην έχει και μέλλον, επαναλαμβάνοντας τα λάθη του παρελθόντος.
Η προβολή του εν λόγω ντοκιμαντέρ αποτελεί το έναυσμα για την μελέτη των συνθηκών που οδήγησαν στην οργάνωση της αντίστασης ενός λαού. Την μελέτη των συνθηκών που γεννήθηκε η μαζική απεργία του 1942 – σε αντιδιαστολή με τις απεργίες υπέρ της καινοτομίας και της επιχειρηματικότητας-, τους αγώνες του εργατικού κινήματος και των αιματηρών συγκρούσεων που προηγήθηκαν, την σχέση του κόσμου του αγώνα με την ένοπλη δράση σε επίπεδο πόλεων, την αντιμετώπιση που είχαν οι μαυραγορίτες και οι χαφιέδες των ναζί. Μια μελέτη που θα μας βοηθήσει να εξάγουμε συμπεράσματα για να οργανωθούμε καλύτερα στην σύγχρονη επέλαση του φασισμού.
ΑΥΤΟΝΟΜΟ ΣΤΕΚΙ ΞΑΝΘΗΣ