Κείμενο κατα των εκλογών που μοιράστηκε στην πόλη της Ξάνθης και αφίσα που κολλήθηκε απο την κατάληψη Αυτόνομο Στέκι (ΑΣΞ).
____________________________________
Το κείμενο:
Ενάντια στις εκλογικές αυταπάτες…
Τα τελευταία χρόνια δεν είναι καθόλου τυχαίο το ότι διανύουμε μια περίοδο πολιτικής αστάθειας. Οι κυβερνήσεις έχουν μικρή διάρκεια ζωής, βγαίνουν στην ουσία “με το ζόρι”, ή εκτάκτως, ή απαρτίζονται απο ένα σύνολο τεχνοκρατών (τύπου Παπαδήμου) με τον τρόπο που αυτό είναι οφέλιμο για την ομαλότητα του καθεστώτος σε συνδυασμό με την διασφάλιση συμφερόντων της οικονομικής ελίτ με όσο πιο ευνοϊκούς ή/και ανώδυνους όρους “κόστους” για την εξουσία. Αυτό προφανώς αποτελεί λογικό σύμπτωμα της παγκόσμιας κρίσης που διανύει το καπιταλιστικό σύστημα. Η πολιτική σταθερότητα που εξαγγέλουν οι εξουσιαστές δεν είναι ο προάγγελος της οικονομικής, μιας και η χρηματοπιστωτική κρίση είναι μια υπαρκτή πραγματικότητα.
Η κυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ το τελευταίο διάστημα, προσπάθησε να συμμαζέψει τα ασυμμάζευτα απ’την άγρια λιτότητα! Μέσω της ακροδεξιάς της ατζέντας και έχοντας αποτύχει να κατευνάσει με τα κούφια λόγια μερίδα του κόσμου που βγήκε στο δρόμο, ενίσχυσε έναν απ’τους βασικούς πυλώνες της κρατικής διαχείρισης για χάρη των αφεντικών: την καταστολή. Το κράτος πρόνοιας έχει πεθάνει, το βιοτικό επίπεδο του πληθυσμού πέφτει, ενώ βασικές υλικές ανάγκες ολοένα και περισσότερων δε μπορούν να καλυφθούν λόγω των αλυσιδωτών κυβερνητικών επιλογών για χάρη των δανειστών (περικοπές, χαράτσια, εξτρα φόροι, ιδιωτικοποιήσεις κ.α.). Ο φόβος και η κρατική τρομοκρατία αποτελεί το “ιερό Ευαγγέλιο” των σαδιστών κανίβαλων της εξουσίας απέναντι σε ένα μέρος της κοινωνίας που σκέφτεται να σηκώσει το κεφάλι. Η καταστολή αυτή αντανακλά και τις νέες εργασιακές συνθήκες που οραματίζονται οι νεοφιλελεύθεροι ρομποτιστές: εργάτες φθηνοί, ευέλικτοι, χωρίς δικαιώματα, πειθαρχημένοι, φυλακισμένοι. Οι κανιβαλικές διαθέσεις τους φάνηκαν με τον τρόπο με τον οποίο διαφημίζουν τα κυβερνητικά στελέχη τα χτυπήματασε αγωνιστές κρατούμενους, τις φυλακές τύπου-Γ, τα στρατόπεδα συγκέντρωσης και τις σκούπες μεταναστών στα κέντρα των μητροπόλεων.
Πάντα πιστοί ακόλουθοι στις επιταγές των αφεντικών, οι φασίστες της Χρυσής Αυγής, αποτελούν κι αυτοί κομμάτι απ’το ψηφιδωτό του συστήματος. Στοχοποιώνταςδιαρκώς, μαζί με την κυβέρνηση και τα media, ένα απ’τα πιο υποτιμημένα κομμάτια της εργατικής τάξης και κοινωνίας, τους μετανάστες και τις μετανάστριες, διαχέουν το ρατσιστικό τους δηλητήριο βρίσκοντας ανταπόκριση απο σημαντικό μέρος φασιστών εντός του κοινωνικού συνόλου. Ο ρόλος τους συστημικός: Δίπλα στο βαθύ κράτος, αβαντάρουν κυβερνητικές επιλογές σε υποθέσεις που αφορούν περαιτέρω ξεπούλημα δημόσιου χώρου και ιδιωτικοποιήσεις, συνεισφέρουν στην υποτίμηση του κόσμου της εργασίας σε νέας μορφής δουλεία (“εργασία με χαμηλούς μισθούς μόνο για Έλληνες”), προασπίζονται τα συμφέροντα των εφοπλιστών, είναι χέρι-χέρι με την μαφία, και παίρνουν ενεργό ρόλο στην φίμωση και καταστολή διαδηλώσεων δίπλα στους νεοφασίστες ΜΑΤατζήδες.
Στην υπάρχουσα αναμέτρηση πολιτικών συσχετισμών και δυνάμεων, ο ΣΥΡΙΖΑ, εμφανίζεται ως νεοανερχόμενη δύναμη. Ως καταφανής διεκδικητής της εξουσίας (αυτο)παρουσιάζεται αντιμνημονιακός “σωτήρας”, ενώ παίζει το πολιτικό του παιχνίδι εντός των στενών θεσμικών δεσμεύσεων της Ε.Ε. μέσα σε αντιφάσεις περι “αλλαγής απ’τα μέσα”. Στο ίδιο το αποπροσανατολιστικό στενό σχήμα: μνημόνιο-αντιμνημόνιο, απο τις φανφάρες περι σκισίματος μνημονίων,έχει κάνει εκπτώσεις στο λόγο του, και πέρασε στη διαπραγμάτευσή του. Είναι γεγονός ότι δεν υπάρχει καμία δυνατότητα ούτε και στόχευση για ουσιαστική οικονομική και κοινωνική αλλαγή μέσα απ’τη σοσιαλδημοκρατία, και είναι ακόμα μεγαλύτερο γεγονός ότι πουλάει λαϊκισμούς και λειαίνει τις γωνίες του συνεχώς για να εναγκαλίσει κόσμο (δεξιό ή αριστερό). Το ίδιο το εκλογικό σώμα που βρίσκεται πίσω απ’το ΣΥΡΙΖΑ αποτελείται απο ετερογενή υποκείμενα, ετεροπροσδιορισμένα, παλαιοπασόκους, “απογοητευμένους δεξιούς”, πατριώτες που οραματίζονται την «εθνική σωτηρία» κ.α. Δε μπορούμε να μιλάμε για πραγματική αλλαγή συσχετισμών εντός της κοινωνίας μόνο με όρους αριθμών, στατιστικής και εκλογικών δημοσκοπήσεων.
Οι ψηφοφόροι “επιλέγουν” μέσα στα προκατασκευασμένα στενά πλαίσια επιλογών που ορίζει ο κοινοβουλευτισμός αγκιστρωμένος σε ένα σύνολο συνταγματικών και θεσμικών περιορισμών που δεν επιτρέπουν την πραγματική διαχείριση των ζωών μας απο εμας. Με αυτόν τον τρόπο [οι εκλογές] ως μηχανισμός αποτελούν έναν λόγο (απ’τους πολλούς) της περαιτέρω αποξένωσης απ’τα προβλήματά μας, απ’τις ανάγκες, και απ’τα συμφέροντά μας. Ως επόμενοι διαχειριστές (αριστεροί ή δεξιοί) στον τωρινό κρατικό σκελετό, αυτοί που εκλέγονται, καλούνται να αναλάβουν και μια απ’τις πιο δεσμευτικές θέσεις απέναντι στις επιλογές που’χει κάνει -ιστορικά- αυτό το αστικό κράτος στο διεθνές χρηματοπιστωτικό σύστημα. Δεσμεύσεις δανειακές, δεσμεύσεις διαχείρισης της οικονομίας με όρους όσο το δυνατόν πιο ευνοϊκούς για το Κεφάλαιο, δεσμεύσεις που περατώνονται απο λίγους, τη στιγμή που ένα όλο και μεγαλύτερο κομμάτι της κοινωνίας φτωχοποιείται και εξαθλιώνεται.
Στατιστικά, οι εκλογές τροφοδοτούνται απο ένα μικρό εκλογικό σώμα, αν λάβουμε υπόψη το ποσοστό της (κάθε φορά υπαρκτής) αποχής. Η δε κυβέρνηση [τροφοδοτείται], απο ένα μικρότερο ποσοστό πολιτών που αποτελούν μειοψηφικό κομμάτι του συνόλου “κοινωνία”. Με απλά μαθηματικά, οι ξεφτιλισμένες αναφορές της Εξουσίας σε “θέληση του λαού/της κοινωνίας”, ή “λαϊκή εντολή” είναι κάτι που δεν πατάει σε καμια κοινωνική πραγματικότητα. Να αναφέρουμε επίσης ότι μεγάλο ποσοστό της κοινωνίας που παράγει τον πλούτο, όπως οι μετανάστες εργάτες/-τριες, είναι παρανομοποιημένο και δεν συγκαταλέγεται καν στο “εκλογικό σώμα” που εκφράζεται στις στατιστικές τους. Με κάτι τέτοιο δεν θέλουμε να υποθέσουμε έτσι αόριστα ότι η συμμετοχή στις εκλογές για αυτό το κομμάτι θα σήμαινε κάτι ουσιώδες για την αλλαγή των συνθηκών ζωής τους, μιας και δεν πιστεύουμε σ’αυτές τις αλλαγές μέσω των εκλογών, αλλά να αναδειχθεί η διάσταση του ψέματος της “λαϊκής επιλογής” μέσω των ψήφων.
Οι εκλογές αποτελούν μηχανισμό αδρανοποίησης των ανθρώπων απ’το να συμμετέχουν ενεργά και να αποφασίζουν για τις ζωές τους και τα προβλήματά τους. Για την ακρίβεια καλλιεργούν την ψευδαίσθηση της συμμετοχής, ενώ ταυτόχρονα υπάρχει ανάθεση αυτών των ζητημάτων σε άλλους. Λίγοι καταλήγουν να κυβερνούν και να αποφασίζουν για τις υποθέσεις των πολλών, την ίδια στιγμή που κανείς δεν είναι αρμόδιος ή “ειδικός” να γνωρίζει καλύτερα τα υλικά μας προβλήματα απο ό,τι εμείς οι ίδιοι, οι “απο τα κάτω”.
Προτάσσουμε την αυτοοργάνωση, δηλαδή τη διαχείριση των αγώνων, και των ζωών μας απο εμας τους ίδιους έξω απο ηγέτες, πρωτοπορίες, εξουσιαστές, κόμματα. Είναι η οικειοποίηση των μέσων για να αποφασίζουμε και να καλύπτουμε τις πολιτικές και υλικές μας ανάγκες (απο συνελεύσεις σε γειτονιές, μέχρι οικειοποίηση μέσων παραγωγής και δημόσιου χώρου). Η αυτοοργάνωση καλλιεργεί την υπευθυνότητα και την πληρέστερη κατανόηση των αναγκών στους ανθρώπους. Ο άνθρωπος απο απονευρωμένο, αποβλακωμένο, και αποστασιοποιημένο ον που “περιμένει απ’τους άλλους”, καλείται να δραστηριοποιηθεί συλλογικά μέσα απ’την ενεργή του παρουσία (σε λόγο και πράξη) απέναντι σε όλα αυτά που αφορούν τη ζωή του.
Η αποχή απο μόνη της δεν είναι πράξη αντίστασης και πραγματικής ρήξης με το Υπάρχον, όταν δεν συνοδεύεται απο ταυτόχρονη αυτοοργάνωση και δράση στο δρόμο, στα κινήματα, και στις καθημερινές ανάγκες. Απο εγχειρήματα κάλυψης αυτών των αναγκών έξω απ’τις εμπορευματικές σχέσεις που καλλιεργεί ο καπιταλισμός, μέχρι δομές αλληλεγγύης και κοινότητες αγώνα.
ΑΠΟΧΗ ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ
ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ ΣΤΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ, ΤΙΣ ΓΕΙΤΟΝΙΕΣ, ΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ ΚΑΙ ΤΙΣ ΣΧΟΛΕΣ
κατάληψη Αυτόνομο Στέκι Ξάνθης
stekiksanthis.squat.gr