Category: Κείμενα
Κείμενο που μοιράστηκε για τους βιασμούς, ΝΑ ΤΣΑΚΙΣΟΥΜΕ ΒΙΑΣΤΕΣ, ΝΤΑΒΑΔΕΣ, ΜΠΑΤΣΟΥΣ, ΦΑΣΙΣΤΕΣ, ΡΟΥΦΙΑΝΟΥΣ.
ΕΧΟΥΜΕ ΑΝΟΙΧΤΟΥΣ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟΥΣ
ΜΕ ΤΟΥΣ ΜΑΤΣΟΚΑΝΙΒΑΛΟΥΣ
ΚΑΙ ΜΕ ΟΣΟΥΣ ΣΥΝΑΙΝΟΥΝ ΣΤΟΥΣ ΒΙΑΣΜΟΥΣ
Η πρόσφατη είδηση της απόπειρας βιασμού στην Ξάνθη, που προβλημάτισε πολλούς επειδή “αμαύρωσε το θεσμό του ξανθιώτικου καρναβαλιού”, καθώς και αντίστοιχα περιστατικά σεξιστικής βίας που κατά καιρούς συμβαίνουν και αποσιωπώνται ή αναφέρονται ως αμφισβητούμενα γεγονότα, για μας δεν είναι ούτε μεμονωμένα, ούτε πράξεις ψυχικά ασταθών ατόμων. Απορρέουν από τις σχέσεις εξουσίας ανάμεσα στα δύο φύλα, σχέσεις που για να συντηρηθούν προϋποθέτουν και αναπαράγουν συνθήκες υποτέλειας και καταπίεσης των γυναικών από τον αντρικό πληθυσμό.
Η έμφυλη βία όμως δεν περιορίζεται μόνο σε περιστατικά κακοποίησης και βιασμού και δεν αποτελεί χαρακτηριστικό γνώρισμα κάποιας κοινωνικής ή εθνοτικής ομάδας, όπως θέλει να προβάλει ο κυρίαρχος λόγος. Τα ΜΜΕ ανέκαθεν δημιουργούσαν εικόνες τρόμου γύρω από τους μετανάστες παρουσιάζοντάς τους ως “πολιτισμικά οπισθοδρομικούς με τις γυναίκες τους, και άρα επικίνδυνους για τις γυναίκες του δυτικού κόσμου”. Με αυτό τον τρόπο, κατασκευάζουν το μύθος του μετανάστη-βιαστή που παίζει κεντρικό ρόλο στη διαμόρφωση του ρατσισμού απέναντί τους.
Μας εκπλήσσει όμως (ή και όχι) που καμία τόσο μεγάλη προβολή δεν γίνεται για το τι συμβαίνει καθημερινά στην ελληνική πραγματικότητα, όπως για παράδειγμα στην πόλη της Ξάνθης, όπου τα τελευταία χρόνια πραγματοποιούνται όλο και περισσότερα περιστατικά βιασμών από ντόπιους. Περιστατικά τα οποία είναι αποτέλεσμα της κουλτούρας που καλλιεργείται καθημερινά στα σχολεία, στα καφενεία, στα γήπεδα, στην εκκλησία, στο στρατό ακόμα και στις ενδοοικογενειακές σχέσεις. Από τα “αθώα” πειράγματα και βλέμματα στο δρόμο, την εξοικείωση με την πορνογραφία, τη συνεχή υποτίμηση των γυναικών μέσα από εικόνες βίας και την προβολή των σωμάτων τους ως αντικείμενο προς κατανάλωση στις ορέξεις του “κυρίαρχου αρσενικού”, μέχρι τη σεξουαλική εκμετάλλευση των μεταναστριών. Όλα βρομάνε σεξισμό και συντελούν στη συνέχεια μιας πατριαρχικά δομημένης κοινωνίας, που βασίζεται στην υποτίμηση των γυναικών.
Σε μια τέτοια κοινωνία όπου η ανδρική έκφραση βίας δε θεωρείται κατακριτέα, ενώ ταυτόχρονα η γυναικεία υποταγή αντιμετωπίζεται ως χάρισμα και απαιτούμενο χαρακτηριστικό θηλυκότητας, όποιος και όποια σφυρίζει αδιάφορα, συναινεί στη διαμόρφωση όλων εκείνων των στοιχείων που στρώνουν το έδαφος για κάθε επίδοξο βιαστή…
ΝΑ ΤΣΑΚΙΣΟΥΜΕ ΒΙΑΣΤΕΣ, ΝΤΑΒΑΔΕΣ,
ΜΠΑΤΣΟΥΣ, ΦΑΣΙΣΤΕΣ, ΡΟΥΦΙΑΝΟΥΣ.
ΝΑ ΠΑΡΟΥΜΕ ΠΙΣΩ ΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ.
ΑΥΤΟΝΟΜΟ ΣΤΕΚΙ ΞΑΝΘΗΣ
ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΩΝ ΕΞΟΥΣΙΑΣΤΩΝ
Από τις αρχές του καλοκαιριού, μετά το ξέσπασμα του πολέμου στη Συρία, εμφανίστηκε μια έντονη μεταναστευτική ροή προς τη δύση, της οποίας πρώτος σταθμός θα αποτελούσε η Ελλάδα λόγω της θέσης της στον παγκόσμιο χάρτη. Έτσι, οικογένειες νέοι και μεγάλοι άνθρωποι προς αναζήτηση ζωής ξεκινούν ένα οδοιπορικό θανάτου, ερχόμενοι αντιμέτωποι με εν ψυχρώ δολοφονίες, πνιγμούς, εξευτελισμό και κάθε είδους εκμετάλλευση.
Η αντιμετώπιση των μεταναστών ποικίλλει. Από τη μια άρχισαν να εκδηλώνονται κινήματα αλληλεγγύης στους μετανάστες ανά την Ευρώπη αλλά και εντός Ελλάδας με συμμετοχή από πολιτικές οργανώσεις, κόσμο του γηπέδου αλλά και μεμονωμένους ανθρώπους, στήνοντας διάφορες δομές στήριξης (συλλογή υλικών αγαθών, καταλήψεις στέγης, οργανώσεις πορειών και συγκεντρώσεων αλληλεγγύης). Από την άλλη είδαμε ανθρωπιστικές οργανώσεις, δημοσιογράφους, ΜΚΟ να «ευαισθητοποιούνται» και να προβάλλουν το αντίστοιχο προφίλ. Παράλληλα απορροφούν ευρωπαϊκά κονδύλια, θολώνοντας την πραγματικότητα της πολιτικής διαχείρισης, ενώ λειτουργούν αποσυμπιεστικά και βοηθητικά προς το κράτος αποκρύπτοντας συνειδητά τους λόγους που οδήγησαν στη μετανάστευση και το ρόλο των κρατών (υποδοχής ειδικότερα) σ’ αυτό.
Φυσικά όπως προαναφέραμε η σαπίλα της ελληνικής κοινωνίας βγήκε δυναμικά στη φόρα (όχι ότι είχε κρυφτεί ποτέ) βρίσκοντας πρόσφορο έδαφος να εκφραστεί και να πράξει όπως ορίζει η συνείδησή της και ο ρόλος της στο κοινωνικό πεδίο. Οι μετανάστες λοιπόν, αφού ληστεύτηκαν από τους λαθρεμπόρους, ήρθαν αντιμέτωποι με δολοφονίες και επιθέσεις από μπάτσους και λιμενόμπατσους σε στεριά και θάλασσα. Την ίδια στιγμή τα ΜΜΕ είτε προβάλλουν ένα στείρο ανθρωπισμό είτε μαζί με φασίστες αραδιάζουν μισάνθρωπα ρατσιστικά λογίδρια κάνοντας λόγο για υγειονομική απειλή ή φανατικούς τζιχαντιστές. Οι δεύτεροι ζητούν την επίλυση του κατά τ’ άλλα προβλήματος με απέλαση ακόμη και με εξόντωση των μεταναστών. Ήταν πολλοί και εκείνοι που είδαν μια ευκαιρία να εμφανίζεται για να πλουτίσουν από την ταλαιπωρία και τον βασανισμό άλλων. Ταρίφες χρεώνουν 100ε το κεφάλι για απλές μετακινήσεις στα νησιά, διάφοροι καταστηματάρχες και έμποροι υπερτιμολογούν τροφή νερό και στοιχειώδη ένδυση δημιουργώντας μια νέα τάξη στη κοινωνία, αυτή των νεομαυραγοριτών. Όλοι οι παραπάνω ήταν εκεί για να υπενθυμίσουν στους μετανάστες την θέση τους στον πάτο της κοινωνικής πυραμίδας.
Σύσσωμα φασιστική ήταν και η αντιμετώπιση των μεταναστών απ’ όλα τα ευρωπαϊκά κράτη. Ο αρχηγός της Ε.Ε. Γερμανία που αποτελεί έναν από τους τελικούς προορισμούς των μεταναστών, είχε ανοίξει τις αγκάλες της για τη φιλοξενία τους ώστε να τους αξιοποιήσει στον τομέα της βιομηχανίας. Μόλις κατάλαβε ότι τα εργατικά χέρια της περισσεύουν άρχισε να κάνει λόγο- όπως και η υπόλοιπη Ε.Ε.- για ανεξέλεγκτο πρόβλημα που πρέπει να λυθεί. Στα πλαίσια αυτά απαιτούνται τα απαραίτητα εργαλεία που δεν είναι άλλα από τα νέα ελληνικά και ευρωπαϊκά στρατιωτικά/αστυνομικά σώματα (frontex*), εναέρια και θαλάσσια οχήματα για την απώθηση των ροών (με αμέτρητα παραδείγματα δολοφονιών από λιμενόμπατσους στην προσπάθεια αφανισμού των μεταναστών), υπερσύγχρονο τεχνολογικό εξοπλισμό για την παρακολούθηση των συνόρων και τέλος τα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Η χρηματοδότηση των τελευταίων πραγματοποιείται για την κατασκευή ή τον εξοπλισμό τους, στήνοντας έτσι μια ολόκληρη επιχείρηση γύρω από τις δομές εγκλεισμού. Είδαμε και τον αντιρατσισμό του ΣΥΡΙΖΑ που ενώ χύνει κροκοδείλια δάκρυα για τα πτώματα στις ελληνικές ακτές, διαχωρίζει τους ανθρώπους σε νόμιμους και μη, τους μαντρώνει στα κλουβιά στρατόπεδα συγκέντρωσης, που ούτε έκλεισε ούτε καν βελτίωσε όπως είχε υποσχεθεί από την πρώτη κιόλας εκλογή του.
Κράτος, παρακράτος, νεομαυραγορίτες, ρατσιστές και μμε – που τα ακούσαμε τελευταία να μας λένε ότι έχουμε σοβαρότερα πράγματα να ασχοληθούμε από μαζικές δολοφονίες και βασανισμούς ανθρώπων- είναι ξεκάθαρα απέναντι στους μετανάστες και αλληλέγγυους προς αυτούς ανθρώπους. Ο τρόπος ένταξης των μεταναστών στην κοινωνία και στην αγορά εργασίας δεν είναι αποκλειστικά κρατικής έμπνευσης και πρακτικής. Εδώ συμμετέχουν σπιτονοικοκύρηδες, γείτονες, αφεντικά, μπάτσοι και τα συμφέροντά τους. Αυτή η ιστορία κρατάει από τις αρχές του 90που είχαμε τις πρώτες μεταναστευτικές ροές στη χώρα μας. Από τους αλβανούς που έχτισαν τα σπίτια και τα εξοχικά τους, από τις μετανάστριες από την ανατολική ευρώπη που γέμισαν τα μπουρδέλα τους , από τους Αφρικανούς και Πακιστανούς που όργωσαν τα χωράφια τους, μέχρι τον κάθε μετανάστη που σκότωσαν έδειραν ταπείνωσαν και φόρτωσαν όποια βρομοδουλειά περίσσευε για ψίχουλα.
Από την πλευρά μας, όχι μόνο δεν θεωρούμε τους μετανάστες πρόβλημα, αλλά θέλουμε ανοιχτά σύνορα χωρίς φράχτες και δολοφόνους συνοριοφύλακες. Δεν αναγνωρίζουμε κανένα διαχωρισμό ανθρώπων σε λαθραίο και μη, και στεκόμαστε επιθετικά ενάντια σε ρατσιστές και σ’ αυτούς που καπηλεύονται τον πόνο και τον θάνατο. Στηρίζουμε και υπερασπιζόμαστε τους μετανάστες διότι πιστεύουμε ότι μπορεί και εμείς να βρεθούμε απ’ τη μια στιγμή στην άλλη στη θέση τους, δηλ. στον πάτο της ταξικής πυραμίδας. Αναγνωρίζουμε τα κοινά συμφέροντα και τον κοινό αγώνα που έχουμε να δώσουμε κόντρα στα αφεντικά μας και προτάσσουμε το τσάκισμα του σάπιου κομματιού της κοινωνίας που προαναφέραμε. Προτάσσουμε την οργάνωση μας ώστε να τους ”απελάσουμε” όλους αυτούς και να χωρέσουμε άλλους τόσους μετανάστες.
* Η Frontex λειτουργεί από το 2005 ως ευρωπαϊκή συνοριακή αστυνομία με σκοπό, όπως ισχυρίζεται, «το συντονισμό της επιχειρησιακής συνεργασίας σε ευρωπαϊκό επίπεδο για την ενίσχυση της ασφάλειας στα εξωτερικά σύνορα της Ευρώπης, για την ελευθερία και την ασφάλεια των πολιτών της Ευρώπης». Στην πράξη, αποτελεί ένα ευρω-στρατό ενάντια στους πρόσφυγες που φτάνουν στα σύνορα των Ευρωπαϊκών χωρών, συμβάλλοντας, σε συνεργασία με τις εθνικές συνοριοφυλακές, στη σύλληψη, τη φυλάκιση και την απέλασή τους.
ΟΣΟ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΣΥΝΟΡΑ, ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ
ΦΩΤΙΑ ΣΤΟΥΣ ΦΡΑΧΤΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΚΕΝΤΡΑ ΚΡΑΤΗΣΗΣ
Προβολες και μικροφωνική με θέμα τις φυλακές και την απεργία πείνας των κρατουμένων
Συνέχιση των δράσεων αλληλεγγύης στους φυλακισμένους απεργούς πείνας με
– Δυναμική μικροφωνική στην κεντρική πλατεία Παρασκευή 20/3 με μοίρασμα κειμένων
– Προβολή του starred up σε ένα πλαίσιο προβολών για τις φυλακές Παρασκευή 20/3
– Προβολή του ντοκιμαντέρ Presos de la Democracia (φυλακισμένοι της δημοκρατίας) με παράλληλο βιβλιοπωλείο του Ταμείου Αλληλεγγύης στους Φυλακισμένους αγωνιστές.
________________________________________
Πανό Μικροφωνικής
Το κείμενο που μοιράστηκε:
Κειμενο για απεργία πείνας
Κείμενο αλληλεγγύης και πανό για Η. Κωστάρη και Ν. Ρωμανό
Στα πλαίσια της κλιμάκωσης των δράσεων αλληλεγγύης προς τους απεργούς πείνας, αναρτήθηκε απ’την κατάληψη Αυτόνομο Στέκι Ξάνθης πανό στο Πολυτεχνείο και μοιράστηκε κείμενο για τους Νίκο Ρωμανό και Ηρακλή Κωσταρη
____________________________________________________________________________________
Αλληλεγγύη στους απεργούς πείνας Η. Κώσταρη από 28/10, Ν. Ρωμανό από 10/11. Άμεση χορήγηση των εκπαιδευτικών τους αδειών.Το πάθος για τη λευτεριά είναι δυνατότερο απ’ολα τα κελιά.
Το κείμενο που μοιράστηκε
«Ασφυξία για μια ανάσα ελευθερίας»
Τη Δευτέρα 10/11 ξεκίνησε απεργία πείνας ο Νίκος Ρωμανός, ο οποίος έχει καταδικαστεί από το δικαστήριο σε 15 χρόνια φυλάκισης. Αντιστεκόμενος στη λογική του φόβου και της υποταγής που καλλιεργείται στα σύγχρονα κολαστήρια, έδωσε πανελλήνιες εξετάσεις την περασμένη άνοιξη και πέρασε σε μια σχολή στην Αθήνα. Εκείνη την περίοδο, θέλοντας να δείξει το «καλό» του πρόσωπο, το κράτος έστειλε τον υπουργό «Δικαιοσύνης» να δώσει βραβεία στους επιτυχόντες μέσα από τις φυλακές, κάτι που ο Ρωμανός αρνήθηκε. «Η Πολιτεία δεν κάνει διακρίσεις στα θέματα σπουδών» είχε δηλώσει τότε ο υπουργός. Τώρα, παρά τις επαναλαμβανόμενες προσπάθειες του Ρωμανού για τη χορήγηση της εκπαιδευτικής άδειας που δικαιούται με βάσει τους νόμους του κράτους, το αίτημά του καταλήγει στα αζήτητα. Αποφάσισε, λοιπόν, να διεκδικήσει το αίτημά του με οδόφραγμα το σώμα του.
Για τους ίδιους λόγους, απεργία πείνας έχει ξεκινήσει και ο Ηρακλής Κωστάρης από τις 29/10 –δυο βδομάδες πριν το Ρωμανό, του οποίου οι άδειες ξαφνικά του απαγορεύτηκαν. Για δέκα μήνες κατέθετε σειρά αιτήσεων για τακτικές και εκπαιδευτικές άδειες χωρίς καμία απάντηση, με κίνδυνο να μην μπορέσει να ολοκληρώσει τις σπουδές εξαιτίας του νόμου του υπουργείου Παιδείας που περιορίζει το χρόνο φοίτησης. Μάλιστα από τις 22/11 η κατάσταση της υγείας του έχει χειροτερέψει, και ο ίδιος κρατείται στο νοσοκομείο ευαγγελισμού υπό την επιτήρηση φρουράς μπάτσων αποκλεισμένος από συγγενικό κύκλο και αρνούμενος να του χορηγήσουν ορό.
Σε ένδειξη αλληλεγγύης 75 κρατούμενοι της Ε’ πτέρυγας του Κορυδαλλού απέχουν από τη σίτιση για δύο μέρες. Επιπλέον, ο Γιάννης Μιχαηλίδης ανακοίνωσε ότι θα συμμετέχει από τις 17/11 στην απεργία πείνας μέχρι τη δικαίωση των αιτημάτων.
Δεν είναι η πρώτη φορά που το κράτος αναιρεί τους ίδιους του τους νόμους και δείχνει το εκδικητικό του πρόσωπο σε όσους αγωνίζονται. Συγκεκριμένα μετά σύλληψη του Ρωμανού ακολούθησαν βασανιστήρια και ξυλοδαρμοί σε αυτόν και τους 3 συγκατηγορούμενούς του παρά τις προσπάθειες συγκάλυψης τους από το κράτος αλλοιώνοντας τις φωτογραφίες που δημοσίευσαν στα ΜΜΕ. Στην περίπτωση του Κωστάρη για δυόμιση χρόνια έπαιρνε κανονικά τις άδειες που δικαιούται. Η διακοπή, όλως τυχαίως, συνέπεσε χρονικά με την τρομοϋστερία από τη μεριά του κράτους και των φερέφωνών του που ακολούθησε την απόδραση του Χ. Ξηρού. Πάνω σε αυτή την τρομοϋστερία βρήκε πάτημα το πρώτο να εφαρμόσει τις πιο σαδιστικές του μεθόδους στους αγωνιστές κρατούμενους.
Αυτού του τύπου οι μεθοδεύσεις (όπως η απαγορεύση αδειών του Σπ. Στρατούλη, η παράνομη μεταγωγή του Α. Σταμπούλου, κ.α) χρησιμοποιούνται ξανά και ξανά ώστε να κάμψουν το ηθικό και να περιορίσουν την πολιτική δραστηριοποίηση εντός των φυλακών. Συμπληρώνουν το ευρύτερο κλίμα που επικρατεί με τους τρομο-νόμους να αυξάνονται συνεχώς, με τη δημιουργία φυλακών τύπου Γ (ειδικές συνθήκες κράτησης), με την εντεινόμενη καταστολή από τους μπάτσους στο δρόμο. Το κράτος εμφανίζεται εγγυητής της ασφάλειας και της νομιμότητας και με πρόσχημα την ανάπτυξη και την έξοδο από την κρίση, καταστέλλει οτιδήποτε θεωρεί ότι το απειλεί.
Η απεργία πείνας των κρατουμένων ας γίνει αφορμή για ενεργοποίηση ενάντια σε κάθε μορφή φασισμού, ενάντια στην καταπίεση, οικονομική ή/και άλλη, που μας ασκείται καθημερινά. Εμείς από τη μεριά μας στεκόμαστε στην ίδια πλευρά του οδοφράγματος με το Ν. Ρωμανό και το Η. Κωστάρη στον αγώνα που’χουν ξεκινήσει, τόσο οι ίδιοι, όσο και οι αλληλέγγυοι απεργοί πείνας. Να κλιμακώσουμε και να διασυνδέσουμε τις αντιστάσεις μας έξω απο διαχωρισμούς των “εντός” και των “εκτός” των τειχών. Η αλληλεγγύη είναι το όπλο μας.
Το κείμενο στη μορφή που μοιράστηκε:
Ασφυξία για μια ανάσα ελευθερίας
Ενάντια στις φυλακές υψίστης ασφαλείας
Το Σάββατο 17/5 πραγματοποιήθηκε μοίρασμα κειμένων στο κέντρο της πόλης με θέμα τη δημιουργία φυλακών υψίστης ασφαλείας και τη σύνδεση της με την καθημερινότητά μας
Οι φυλακές υψίστης ασφαλείας είναι κομμάτι μιας αλυσίδας που βιώνουμε καθημερινά…
Τα τελευταία χρόνια είναι αισθητή η εντεινόμενη προσπάθεια του κράτους να θωρακίσει την ασφάλειά του. Στα πλαίσια αυτά, επιδιώκεται μέσω ενός πολυνομοσχεδίου η αναδιάρθρωση των φυλακών, και του ίδιου του ποινικού κώδικα, με τη δημιουργία νέων όρων κατηγοριοποίησης των κρατουμένων. Πιο συγκεκριμένα, με την ίδρυση των φυλακών υψίστης ασφαλείας προτείνονται τρεις τύποι φυλακών: οι Α, Β, και Γ. Στις φυλακές Γ τύπου θα προορίζονται -ως ειδική κατηγορία- άνθρωποι που διώκονται για “σύσταση εγκληματικής οργάνωσης” ή για “τρομοκρατικές” ενέργειες με βάση τον αντιτρομοκρατικό νόμο, καθώς και όσοι/-ες έχουν συμβάλει με την στάση τους μέσα στη φυλακή σε κινητοποιήσεις. Το ελάχιστο όριο κράτησής τους θα’ναι 10 χρόνια, ενώ είναι χαρακτηριστικό ότι στο συγκεκριμένο νομοσχέδιο προβλέπεται αύξηση των ισοβίων απο 16 σε 20 χρόνια. Πέρα απο αυτά, υπάρχει έντονη συμπίεση των όποιων ελάχιστων δυνατοτήτων παρείχε το σωφρονιστικό σύστημα στους κρατούμενους μέσα στην καθημερινότητά τους, καθώς και ένα νέο πλαίσιο συνθηκών: Αφαίρεση αδειών, στέρηση-περιορισμός επισκεπτηρίων, περιορισμός επικοινωνίας με τους έξω γνωστούς (αλληλογραφία, τηλέφωνα), προαυλισμός με διάρκεια μόνο 1 ώρας και συνεπαγόμενη απομόνωση στο κελί για 23 ώρες. Τέλος, ένα ακόμη εργαλείο που χρησιμοποιείται απ’το κράτος σ’αυτό το νομοσχέδιο είναι η μείωση ή εξαγορά της ποινής μέσω του ρουφιανέματος και της παράδοσης πληροφοριών στους μπάτσους σχετικά με άλλα άτομα που κατηγορούνται για “Γ-τύπου” αδικήματα.
Είναι ξεκάθαρο πως αυτό το νομοσχέδιο ούτε τυχαίο είναι, ούτε κατέβηκε απ’το πουθενά. Αποσκοπεί στην πλήρη εξόντωση των εγκλείστων μ’αυτές τις κατηγορίες, τόσο σε επίπεδο συνολικό (στέρηση συναναστροφών- έλλειψη προοπτικής δημιουργίας δικτύου αλληλεπίδρασης με τους υπόλοιπους κρατούμενους), όσο και σε επίπεδο ατομικό και ψυχολογικό μιας και επιτάσσει την απομόνωση, το κλείσιμο στον εαυτό, την εξατομίκευση, τη ρουφιανιά, τη μοναξιά, μια πραγματική φυλακή μέσα σε μιαν άλλη φυλακή! Η μεθοδευμένη αυτή στρατηγική κατακερματισμού έχει άμεσες συνέπειες: Διασπόνται οι οποιεσδήποτε κοινότητες αγώνα εντός των τειχών που’χαν την τάση να συλλογικοποιήσουν τις φωνές τους, όπως φάνηκε και με το παράδειγμα των φυλακών Κορυδαλλού αλλά και όχι μόνο. Καταστέλλονται πιο στοχευμένα άτομα που κρίνονται “επικίνδυνα” για ανυπακοή επειδή συνεισφέρουν στην κλιμάκωση των αγώνων μέσα στη φυλακή. Έτσι η εκδικητικότητα των θεσμών, που είναι η πλέον γνωστή τακτική τους και όχι καινούρια, μετατρέπεται σε μηχανισμό-ορόσημο. Το κράτος με τη δημιουργία κρατουμένων πολλών ταχυτήτων και τη κατηγοριοποίηση αυτή επιδιώκει να δημιουργήσει ένα προληπτικό κλίμα τρομοκρατίας για όποιον σκέφτεται να αντισταθεί και έρθει αντιμέτωπος με τις αντίστοιχες κατηγορίες περι εγκληματικής οργάνωσης. Αν αναλογιστούμε τις τελευταίες γενικευμένες στάσεις, αποχές συσσιτίων, τους αγώνες για τις συνθήκες υγιεινής μέσα στο “νοσοκομείο” των φυλακών Κορυδαλλού, τις απεργίες πείνας, τις αποδράσεις απ’τα κάτεργα των κελιών της δημοκρατίας, τότε καταλήγουμε στο ότι δεν είναι κάτι αποκομμένο απο όλες αυτές τις εξελίξεις το εν λόγω θεσμικό πλαίσιο, αλλά πλήρως εναρμονισμένο με το δόγμα της εποπτείας, και σε άμεσο συσχετισμό με προτάσεις όπως τα βραχιολάκια παρακολουθήσεις των κρατούμενων.
Αυτή η εντεινόμενη διάχυση του δόγματος ασφάλειας, είναι χαρακτηριστικό γνώρισμα των τακτικών του κράτους τα τελευταία χρόνια. Βρίσκει πεδία εφαρμογής κι έξω απ’τα πλαίσια των φυλακών, αλλά προφανώς όχι με τους ίδιους όρους, αλλά μ’εκείνους με τους οποίους βρίσκει πρόσφορο έδαφος η κυβέρνηση ώστε να εγκαθιδρύσει την πολιτική της. Το κράτος ασφαλείας λοιπόν στρατιωτικοποιείται απέναντι σ’εκείνα τα κοινωνικά κομμάτια που βρίσκει πως έχει την αναγκαιότητα να το κάνει (στο καθένα με διαφορετικούς τρόπους και μέσα πάντα), ανακόπτοντας τις εν δυνάμει αγωνιστικές διαθέσεις, την πόλωση, και μπαίνοντας ως διαμεσολαβητής διασφάλισης της κοινωνικής ειρήνης. Απ’τους ελέγχους στα σύνορα, την frontex και τους πυροβολισμούς των λιμενικών σε μετανάστες, το στίβαγμα στα κέντρα κράτησης, μέχρι τα σύγχρονα δουλεμπόρια μεταναστών, τα κυνηγητά απο δημοτόμπατσους για “πάταξη του παραεμπορίου”. Μέχρι τις επιστρατεύσεις σε απεργούς όπως πχ οι εκπαιδευτικοί, τον αποκλεισμό των οικονομικά ασθενέστερων απ’την περίθαλψη, τις εισβολές σε καταλήψεις καθώς και σε σπίτια αγωνιστών, τον αφορισμό των απεργιών ως παράνομων, το ρουφιάνεμα και την καταστολή των μαθητικών αγώνων με περισσότερους μπάτσους μέσα στα σχολεία, τις απαγορεύσεις πορειών, την ενίσχυση των δυνάμεων ασφαλείας και τη βίαιη καταστολή των αγώνων των κατοίκων στις Σκουριές ενάντια στα μεταλλεία εξόρυξης χρυσού, με πρόσφατο παράδειγμα την κλήση σε 23 άτομα για λήψη DNA με την κατηγορία της “σύστασης εγκληματικής οργάνωσης”. Άλλο ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι αυτό του «Κουκουλονόμου» , το οποίο καταδείχνει πώς αν τύχει και βρεθείς σε μέρος κάποιο μέρος που «διαταράσσεται η τάξη» έχοντας καλυμμένα κάποια χαρακτηριστικά του προσώπου (αυτό πάντα κρίνεται από τις μαρτυρίες συνήθως μπάτσων, άσχετα το πόσο αξιόπιστες μπορεί να είναι) και συλληφθείς, διώκεσαι κακουργηματικά για αυτό και μόνο αυτό. Γεγονός που δείχνει ότι είναι πολύ λεπτά τα όρια του θεσμικού προσδιορισμού για το ποιός και ποιά εν τέλει μπορεί να κατηγορηθεί για αδικήματα τέτοιου τύπου.
Παράλληλα με την εσωτερική καταστολή που επιδιώκει το τελευταίο διάστημα η κυβέρνηση, υπάρχει και ένα διακύβευμα πολιτικής και οικονομικής διάστασης για το κράτος. Αρχικά, σε ευρωπαϊκό επίπεδο, με την ανάληψη της προεδρίας της ΕΕ, έγινε ένα ακόμη βήμα στην στρατηγική του κράτους να αποστειρώσει την εικόνα του προς τα έξω, χτυπώντας όλους και όλες εκείνους/-ες που είτε περισσεύουν, είτε χαρακτηρίζονται επικίνδυνοι/-ες για τον εκτροχιασμό της κοινωνικής ομαλότητας. Έτσι το κράτος εξασφαλίζει την σταθερότητα της ελληνικής οικονομίας σε Ευρωπαικό επίπεδο επιτρέποντας πολλών ειδών κερδοφόρα για αυτό αλισβερίσια ( ξένοι επενδυτές, δάνεια τραπεζών) . Αυτή η διττή λειτουργία που είναι σάρκα απ’τη σάρκα της κρατικής διαχείρισης (ασφάλεια-οικονομική πολιτική) αποτυπώνεται πλήρως στο κεφάλαιο των φυλακών, και σε όλο το σύνολο των οικονομικών συμφερόντων που υπάρχουν γύρω απο την κατασκευή τους. (απο υπηρεσίες ασφαλείας, κατασκευαστικές, εξοπλισμό κ.α.)
Μέσα στο γενικευμένο κλίμα απογοήτευσης και αποξένωσης, αυτές οι πολιτικές δε μπορούν παρα να μας αφυπνίζουν και να μας κρατάν απέναντί τους. Να σπάσουμε τον τρόμο, και την καταστολή με ακηδεμόνευτους αγώνες, οργανωμένους απο εμας, ενάντια στις εκλογικές αυταπάτες και στους προεκλογικούς φανφαρονισμούς της Εξουσίας, παίρνοντας τις ζωές μας στα χέρια μας, ενάντια στο κράτος, τα αφεντικά και τον καπιταλισμό, τους θεσμούς της εξατομίκευσης, ενάντια στην αντικειμενοποίηση και εμπορευματοποίηση των κοινωνικών σχέσεων, ενάντια στον κρατικό και κοινωνικό εκφασισμό, ενάντια στις φυλακές τους: είτε είναι κτίρια, είτε διατάγματα, είτε φυλακές συνειδήσεων.
ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΦΥΛΑΚΩΝ
ΑΥΤΟΝΟΜΟ ΣΤΕΚΙ ΞΑΝΘΗΣ
http://stekiksanthis.squat.gr
Μοίρασμα κειμένου σχετικά με τις τελευταίες αφισοκολλήσεις
Το Σάββατο 5/4/2014 πραγματοποιήθηκε μοίρασμα κειμένου στο κέντρο της πόλης σχετικά με τα γεγονότα που έλαβαν μέρος στις τελευταίες αφισοκολλήσεις.
Το κείμενο που μοιράστηκε:
Λίγα λόγια για τις αφισοκολλήσεις
Την Τρίτη 18/3 προσάγεται αντιφασίστας κατά την διάρκεια αφισοκόλλησης από άνδρες της ασφάλειας στο αμάξι των οποίων επέβαινε και ο αντιδήμαρχος καθαριότητας Θεοδωρίδης. Πιο συγκεκριμένα στο σημείο που γινόταν η αφισοκόλληση προσέτρεξαν 4 άνδρες της Δ/νσης Ασφάλειας, ένα περιπολικό και 2 μηχανές της “Δίας” για να συλλάβουν τον «δράστη», τον οποίο υπέδειξε ο αντιδήμαρχος.
Σαν άμεση απάντηση την Πέμπτη 19/3 πραγματοποιήθηκε μαζική αφισοκόλληση από αντιφασίστες/στριες στην οποία συμμετείχε και το Αυτόνομο Στέκι Ξάνθης. Όταν η αφισοκόλληση έφτανε στο τέλος της, πρωτοφανής δύναμη μπάτσων (για τέτοιο περιστατικό) κύκλωσε την μάζα των αφισοκολλητών. Το αποτέλεσμα ήταν να παρθούν τα στοιχεία από δυο άτομα, εκ των οποίων τον έναν ήθελαν να τον τραβήξουν στο τμήμα χωρίς κάποιο ιδιαίτερο λόγο, αφού είχε ήδη δώσει την ταυτότητα του. Μετά από πιέσεις των παρευρισκομένων, το ζήτημα έληξε εκεί και δεν δόθηκε συνέχεια. Την καταστολή της αφισοκόλλησης όμως, έρχεται να επιβεβαιώσει και ένα τρίτο περιστατικό σε αφισοκόλληση που πραγματοποιήθηκε από άτομα της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς και του αντιεξουσιαστικου χώρου την Πέμπτη 27/3. Πιο συγκεκριμένα, κατά την διάρκεια της δράσης μπάτσοι σταματήσανε τους αφισοκολλητές και ζητούσαν τον λόγο που κάνουν την αφισοκόλληση.
Ο λόγος όμως είναι απλός!! Η αφισοκόλληση είναι ένα από τα μέσα μας και όπως κάθε μέσο μας είναι ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΠΡΑΞΗ, και κανένας Θεοδωρίδης ΔΕΝ θα μας το στερήσει για τα ψηφαλάκια που προσπαθεί να μαζέψει προ των εκλογών με την πρόφαση ότι θέλει την πολύ καθαρή. Αν ο δήμος, ήθελε την πολύ καθαρή θα την καθάριζε και από τις αφίσες για συναυλίες, μπουζούκια, barακια, μέχρι και για θεατρικές παραστάσεις!! Αλλά, πολλοί ενοχλούνται από αφίσες που δεν αναπαράγουν τον κυρίαρχο λόγο αλλά τον αποδομούν. Ενοχλούν οι αφίσες, που με τον λόγο τους στηρίζουν φυλακισμένους αγωνιστές, οι αφίσες που ξεμπροστιάζουν και στέκονται απέναντι στους φασίστες της χρυσής αυγής και εναντιώνονται στο σύγχρονο ολοκληρωτισμό του κράτους· προτάσσοντας την αλληλεγγύη και τον αγώνα εναντία σε κράτος, αφεντικά, φασίστες.
Το πρόβλημα στην πόλη δεν είναι οι πολιτικές αφίσες, αλλά οι μπάτσοι που όσο περισσότερο τους αφήνουμε τόσο περισσότερο επιβάλλουν την δημόσια τάξη εισχωρώντας σε κάθε πτυχή της ζωής μας. Πρόβλημα είναι οι πτώσεις των μισθών, τα εξευτελιστικά πεντάμηνα εργασίας, ο αποκλεισμός από την ιατρική περίθαλψη και οτιδήποτε στέλνει ολοένα και περισσότερα κομμάτια της κοινωνίας στην εξαθλίωση και την παρανομοποίηση. ΔΕΝ ΘΑ ΑΦΗΣΟΥΜΕ το κράτος να μας υποτιμά στρώνοντας ταυτόχρονα το « χαλί της εκμετάλλευσης» για τα αφεντικά.
Η ΑΦΙΣΟΚΟΛΛΗΣΗ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΠΡΑΞΗ ΚΑΙ
ΘΑ ΤΗΝ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΤΟΥΜΕ ΩΣ ΤΕΤΟΙΑ
Αυτόνομο Στέκι Ξάνθης
